Waarom onze (bijna) 4 jarige dochter groep 1 gaat overslaan….

Hoera! Onze dochter Jools wordt op zondag 24 september 4 jaar. Normaal gesproken staat deze leeftijd gelijk aan het feit dat je dan naar de ‘grote’ school gaat. Vlak voor je 4e jaar ga je zelfs al wat ochtenden en middagen oefenen in de klas waar je terecht zult komen. Maar zo gaat dat bij onze oudste gup niet: zij zal groep 1 overslaan en volgend jaar in september 2018 in groep 2 beginnen. Waar? Dat weten we nog niet. Dat hangt af van in welke plaats in Nederland we dan wonen. Want nu, nu zijn we in Zuid Afrika en komen we voorlopig nog niet terug. 

Best een gek idee, want de eerste 3 jaar van haar leventje gingen we er ‘gewoon’ vanuit dat Jools vanaf haar 4e naar de basisschool zou gaan. We hebben zelfs vorig jaar al 2 rondleidingen door schooltjes in Nieuw Vennep en Lisse gehad. Het idee om voor langere tijd te gaan reizen was er wel al, maar de knoop durfden we nog niet door te hakken. Maarrrrr…. Terwijl we zo nadachten over Jools haar school’carriere’, beseften we steeds meer dat die lange reis een soort ‘nu of nooit’ was. Kinderen zijn in Nederland pas vanaf 5 jaar echt leerplichtig, dus de timing zou perfect zijn.

Dussssss…. Grepen we de bijl en hakten de knoop door!

We zijn inmiddels bijna 3 maanden onze droom aan het (be)leven. Dat Jools hierdoor groep 1 over zal slaan is de afgelopen periode niet echt een ‘hot topic’ geweest binnen ons gezin en de rest van de familie. Maar nu haar 4e verjaardag steeds dichterbij begint te komen, kruipt het bij mij steeds meer in m’n koppie.
Jools haar vriendinnetjes Liz en Tess zijn een paar weken geleden met heel veel plezier op de basisschool begonnen (LOVE de filmpjes + foto’s lieve mama’s Cin & Saar) en dan stel ik me zo voor hoe Jools dat gevonden zou hebben. OPEENS geeft dat mij een heel vreemd, bijna soort van schuldig gevoel. Een gevoel wat ik niet aan heb voelen komen.

Nu denken wij niet dat Jools door het missen van dit jaar een achterstand op zal lopen op zowel cognitief als sociaal gebied. Integendeel: ze speelt en leert de hele dag door op de allermooiste plekken op aarde. Wanneer Jools en zusje Pippa er zin in hebben spelen we zelfs schooltje en doen we allerlei ‘playbased & inquiry based’ leeractiviteiten.

>>Voorbeeld 1: tijdens het bouwen van een dierentuin met stokjes, stenen en zand stellen we allerlei vragen over grootte, aantallen, kleuren, entreegelden en logistieke problemen. Tegelijkertijd proberen we zoveel mogelijk vragen te stellen die ons een kijkje in hun koppies geven (Visible Thinking Routines – Harvard’s Project Zero): “Waarom zeg je dat?” “Hoe weet je dat?” “Waar heb je dat wel eens eerder gezien?” “Kun je vertellen hoe dat toen was en hoe het eruit zag?”. Ook proberen we hen te stimuleren om zelluf vragen te stellen over of áán de dieren en hun verzorgers: “Wat zou je graag willen weten?” “Wat vraag je je af?” 

>>>Voorbeeld 2: Rondom ons huis hier in Stellenbosch hebben we op de grond naar dingen die op de grond lagen en we mooi vonden. Onder andere blaadjes die van de bomen zijn gevallen: “Welke kleur(en) zie je?” “Wat vind je mooi?” “Waarom vind je dat mooi?” Of alle stokken die opgepakt werden: “Welke stok is het langst?” “Kun je een stok vinden die precies even lang is?” “Waarom mogen we alleen stokken en blaadjes van de grond oppakken?” “Wat zou er gebeuren wanneer we stokken van een boom afbreken? Of blaadjes van planten, bomen of bloemen plukken?” “Mag je een stok die al op de grond lag in stukjes breken?” “Waarom?” Zo heerlijk zijn deze gesprekken!

Later bedachten we samen wat we met alle verzamelde materialen konden gaan doen. Maar de meiden hadden eigenlijk zin om aardbeien te eten die we hadden gekocht bij de Franschhoek Village Market. De aardbeien waren heel groot en hadden bijzondere vormen. Eentje leek op een hand en een ander leek wel op een rood hoofd met een groene pruik. Het duurde niet lang voordat dit (genaamd Reddie) geproduceerd werd:

En niet heel veel later was ook papa Thaddeus zijn grapefruit aan de beurt om een transformatie te ondergaan. Een heel precies werkje en de fijne motoriek werd zeer op de proef gesteld. Toch lukte het om de naaldjes en een paar andere stokjes in de schil de prikken!

Natuurlijk zorgen we ervoor dat er een fijne balans is tussen “Juf Mama” en “Meester Papa” en ‘de boel de boel te laten’, maar we merken dat de meiden helemaal opbloeien tijdens deze manier van spelen(d) leren. We zien elkaar, we luisteren naar elkaar, we zijn geïnteresseerd in elkaar: 100% aandacht. Het voelt voor ons allemaal als verrijkende quality time met elkaar. Echt een boost geeft dat.

Daarnaast hebben we heel wat leerboekjes voor Jools & zusje Pippa. Deze hebben we gescoord in allerlei boekhandels: oefenen met getallen, letters en puzzels. Hier smullen allebei de meiden van… Vooral van Sudoku’s en begrijpend lezen/lusiteren opdrachtjes! Daarnaast staat onze iPad vol met leerzame apps (Juf Jannie, Squla, Zappelin, Maan Roos Vis, etc).

De omgang met andere kindjes wordt geoefend in 1001 speeltuinen, op de camping, bij een Kids Club en bij activiteiten/field trips georganiseerd door Adventure Clubs in en om Kaapstad. Allebei onze dochters stappen heel makkelijk op andere kindjes af om te vragen of ze samen willen spelen, maar spelen ook net zo lief alleen.

Geen idee hoe dit precies zal zijn in een echte kleuterklas natuurlijk, maar dat zien we volgend jaar dan wel. She/we/everybody will survive. 

Nu ik dit zo allemaal zo aan het typen ben komt ineens het gevoel in mij op dat ik een verdediging aan het schrijven ben. Alsof ik verantwoording af aan het leggen ben.

Maar ja, aan wie?

Aan mezelf?

Dat denk ik eigenlijk wel. 

Gekke ik. Tijdens het schrijven van dit blog word ik zelfs een beetje emotioneel. Schrijven werkt heel therapeutisch en blijkbaar moest ik hier dus even doorheen. Ik heb alle feiten op een rijtje gezet (voor mezelf en voor de algemeen geïnteresseerde lezer) en heb (ja weer) mezelf eraan herinnerd dat het goed is zo.

Terwijl ik dit nu aan Thaddeus vertel zegt hij: “Daar hoef je toch niet helemaal een blog over te schrijven. Dat wist ik daarvoor ook allang al.”

Wat ze zeggen is sooooo true:

Venus & Mars is geen grap. Ik blijf een wijf.

 

liefs,

Annette

Over de schrijfster van dit artikel

Annette de Graaf (33 jaar) is vriendin van manueel en sportfysiotherapeut Thaddeus Knops en mama van dochters Jools (3,5) en Pippa (2). Zij is naast lerares Nederlands en Engels op de Internationale School van Amsterdam (waar ze momenteel een jaar onbetaald verlof van heeft gekregen), KLM Blogger en onderdeel van Team Canon Photography Nederland ook oprichtster van MOMspiration.nl; sinds februari 2015 een blog voor (wannabe) heppie mama’s.

Door te laten zien dat het leven veel leuker is met The Sunny Side Up inspireert zij moeders (en overige geïnteresseerden) om blij, gek, gezellig, genietend, luchtig, sportief, reizend, fashionable en gezond de dagen door te brengen. Maarrrr het is helemaal oké om soms even keihard te klagen. Hoort er ook bij! Zolang het niet te lang duurt….

Annette en haar gezinnetje reizen op dit moment door Zuid Afrika, Namibië en Botswana. Ze doen daar o.a. vrijwilligerswerk voor Kinderfonds MAMAS en KLM’s Wings of Support. Met z’n viertjes proberen ze op een relaxte manier zoveel mogelijk te zien en beleven van deze prachtige landen. Hierover wordt uitgebreid gerapporteerd op MOMspiration.nl en Instagram onder de naam The Flying Dutch Family.

Hoe de rest van de 14 maanden durende wereldreis eruit gaan zien en welke landen ze zullen bezoeken?! Dat ligt nog lekker open! Zuid/Midden Amerika? Japan? Indonesië? Houd MOMspiration.nl en de Social Media kanalen in de gaten voor updates (als er ergens WiFi te vangen is tenminste….).

Disclaimer

Annette & haar collega’s Tessa & Marjolijn bloggen alleen over dingen die ze zelf meemaken of producten die zij zelf (hebben) gebruikt. Zij geven hierover ‘slechts’ hun persoonlijke mening.