The Flying Dutch Family – The Flying Dutch Family

Waarom Sol en ik (voorlopig) niet meer naar babyzwemles gaan…

Snik! Oh, ik vind dit toch zo jammer! Maar het is helaas niet anders: Sol en ik gaan voorlopig niet meer op maandagochtend naar de BPK-zwemlesjes in het SKWA in Hoofddorp. We beleefden samen talloze heerlijke ochtenden met non-stop waterpret, maar we hebben er nu heel bewust voor gekozen om daarmee te stoppen. Hoe we tot deze beslissing zijn gekomen zal ik je proberen uit te leggen.

Rust, ritme & regelmaat

Sol z’n slaapjes gaan de afgelopen tijd ZO goed: overdag houden we het ‘2-3-4 ritme’ (dat zijn de wakkertijden tussen z’n slaapjes door) en ’s avonds slaapt hij 11/12 uur achtereen. We zijn slaapcoach Marijke (van Bureau van Slaap) eeuwig dankbaar voor de leefstijlanalyse en plannen die ze voor ons schreef, want hier plukken we iedere dag én nacht de vruchten van. Natuurlijk gebeurt er wel eens wat waardoor Sol ’s nachts wakker wordt of overdag minder goed geslapen heeft, maar dat zijn eerder uitzonderingen. Bijvoorbeeld wanneer hij een snotneusje heeft (wees niet bang: geen Corona ;-)), een nachtmerrie of er zijn de hele dag werkmannen in huis om een nieuwe cv te plaatsen. Tja, we zijn nu eenmaal geen robots die iedere dag exact hetzelfde ritme draaien. Things happen en daar gaan we met z’n allen flexibel mee om.

Kiezen voor wekelijkse waterpret of rustig slapen in bed?

Sol wordt meestal rond 6.45 uur wakker en dat betekent dat hij daarna dan weer om 8.45 uur z’n bed in gaat. Hij slaapt dan ongeveer 1,5 uur en wordt rond 10.15 uur wakker. Het zwemlesje in het SKWA is van 9.15-10.00 uur, dus dat komt precies niet uit met Sol z’n ochtendslaapje. Toen hij nog kleiner was sliep hij in de meegebrachte maxi cosi, maar die fase zijn we voorbij. Laatst zijn we toch een keer naar die les gegaan, maar dat was voor Sol (en ons) humeur niet echt top. Tijdens het zwemmen zelf was het prima, maar later op de dag kwam de man met de hamer. Sol heeft echt die rust, ritme & regelmaat nodig. Wanneer hij dat overdag heeft, zijn de nachten ook veel beter.

Het is zoals het is

Natuurlijk vind ik het jammer dat onze favoriete ochtendjes nu moeten missen, maar we krijgen er zoveel moois voor in de plaats. Naast de goede nachten biedt het ook ruimte voor andere activiteiten, zoals een uitje naar het strand, de kinderboerderij of gewoon lekker thuis in de tuin spelen. Als we maar samen zijn en alle aandacht voor elkaar kunnen hebben. Als hij op een dag toe is aan 1 slaapje overdag, dan gaan we gewoon weer lekker naar het SKWA. Die staat er dan vast nog wel ;-)!

liefs,

Annette

PS: Geef jij ook (wel eens) dingen op voor de rust, het ritme en de regelmaat van je kindje?

11 september 2020

Annette de GraafPlaats een reactie

Onze dochter gaat een groep overslaan

Maandag is het zover: dan begint voor onze dochters Pippa en Jools het nieuwe schooljaar. Voor Pippa verandert er niet veel. Ze gaat weliswaar van groep 1 naar groep 2, maar blijft in hetzelfde lokaal en houdt één van de twee juffen die ze vorig jaar ook had. Ze heeft er zin in om oudste kleuter te worden en is benieuwd van welk jonger kindje ze het hulpje mag worden. Voor Jools gaat er wel heel veel veranderen. Aan het eind van vorig schooljaar in groep 3 was er een invalleerkracht die zich afvroeg waarom Jools steeds maar werk kreeg wat totaal niet uitdagend voor haar was en gaf opdracht om haar te laten testen. Zonder uitleg maakte Jools de ‘eind groep 4’ testen en die gingen haar prima af. Er waren natuurlijk ook echt wat onderdelen waar ze grote vraagtekens bij had, omdat ze deze lesstof nog nooit onder ogen had gekregen. De juf vertelde dat Jools bij deze onderdelen enkel een korte uitleg nodig had en het daarna wel begreep. De juf en ik keken elkaar aan en wisten zonder woorden wat we allebei dachten: Jools zou ging -net als in groep 3- straks kapot gaan vervelen in groep 4.

En wat nu?

Aan Thaddeus vertelde ik wat de invaljuf op het schoolplein aan mij had verteld én dat ik tussen de regels door had gelezen/gehoord dat ze dacht aan het overslaan van groep 4. Ergens had dit ook wel onze gedachten doorkruist, maar we hadden het er nog niet echt over gehad. Als ouders onderling niet en met Jools niet. Wel wisten we dat het op school op deze manier echt niet langer door kon gaan voor onze dochter. Van september 2019 tot en met half maart 2020 was Jools een ander kind geworden. Ze vond naar school gaan vreselijk en thuis kwam al haar opgekropte frustratie eruit. Meerdere malen probeerden we dit aan te kaarten bij de juffen, maar helaas kwamen we niet verder dan dat Jools een ‘drie-sterren-kind’ was als het om de taalmethode ging en dat ze na het reguliere rekenwerk een werkboek kreeg met moeilijkere opdrachten waar ze zelfstandig in kon werken. Tijdens de quarantaineperiode hebben we met man en macht voor elkaar proberen te krijgen dat Jools weer plezier in leren ging ervaren. Dat lukte absoluut niet wanneer we het weekschema volgden dat de juf had gestuurd. Dat weekschema was voor alle kinderen exact hetzelfde en er werden geen uitzonderingen gemaakt: “We bieden alleen het basisprogramma aan, maar als je extra werk wilt, dan is er genoeg op internet te vinden” werd naar gemaild als reactie op ons verzoek om Jools uitdagender werk te laten doen. De invaljuf stuurde gelukkig een week later wat leuke ideeën per mail waar Jools met veel plezier mee aan de slag ging. Het voorbereiden en presenteren van de spreekbeurt over springbokken was een super leerzaam proces waarbij we Jools helemaal in haar kracht zagen staan. Ook vond ze de opdrachten op de website ‘Nieuwsbegrip’ geweldig om te doen. Inmiddels openden we de mails met het nieuwe weekschema niet eens meer en bedachten we thuis zelf manieren om Jools (en natuurlijk Pippa) spelenderwijs nieuwe vaardigheden en kennis eigen te laten maken. We hadden hier samen veel lol in en we zagen onze kinderen groeien en bloeien!

Door écht te kijken en te luisteren naar onze kinderen en in te spelen op hun behoeften, ontdekten we dagelijks allerlei kansen die zich lieten ontvouwen tot rijke leermomenten.

Maar ja, toen moesten ze weer terug naar school…. Daar had Jools -zoals je misschien begrijpt- precies 0,0 zin in. Wel om vriendinnetjes weer te zien enzo, maar niet om voor haar veel te gemakkelijke werkboekjes vol te maken, gewoon omdat het altijd al zo gegaan is en ze het altijd zo blijven doen. GELUKKIG had de invaljuf ontzettend leuke andere opdrachten voor Jools bedacht: ze kreeg een eigen map met hierin allerlei uitdagende lees-, schrijf-, reken- en ‘doordenk’opdrachten. Jools was in de Gloria. En wij ook! Hiep hiep dat deze juf ons kind echt zag!

En daarna volgde dus die periode waarin de E4 CITO testen werden uitgevoerd, waaruit bleek dat Jools zo goed als alle groep 4 lesstof al begreep en toe kon passen.

Hét oudergesprek

Toen Thaddeus en ik uitgenodigd werden om op gesprek te komen op school, konden we wel raden wat de inhoud ging zijn. Onze voorspelling klopte: de juffen zeiden dat het hen het beste leek als Jools in het nieuwe schooljaar niet naar groep 4, maar naar groep 5 zou gaan. In groep 4 zou ze namelijk, net als afgelopen jaar in groep 3, weinig tot geen uitdaging hebben. Ze (en wij ook, al een tijdje zelfs) dachten dat Jools het overslaan van een groep niet alleen op cognitief gebied aan zou kunnen, maar ook dat het op sociaal vlak wel goed zou komen. Jools levelt prima met kinderen die wat ouder zijn, is behoorlijk wereldwijs (DANK U, WERELDREIS!), smult van samenwerken en nieuwe dingen leren, staat haar vrouwtje wel én heeft vriendinnen in de aanstaande groep 5. We spraken aan het eind van het gesprek af dat we dit plan eerst met Jools zouden overleggen voordat we een officiële knoop ging doorhakken. Haar mening vonden/vinden wij het allerbelangrijkste in deze beslissing.

Hét kindgesprek

Toen we weer thuiskwamen zijn we met Jools gaan zitten en hebben we aan Jools vertelt wat het idee van de juffen was. Jools haar ogen veranderden in schoteltjes en ze begon te stuiteren en juichen van blijdschap: “YESSSS!” riep ze! Dan kom ik bij K en L en T en N in de klas!

Haar vreugde en zin was enorm, maar we hebben ook gelijk proberen uit te leggen hoe haar blijde nieuws op andere kinderen over zou kunnen komen. Dat andere kinderen misschien konden denken dat ze aan het opscheppen was. We spraken af dat ze er natuurlijk wel over mocht praten met anderen, maar dat ze er goed op moest letten dat ze haar woorden en de hoeveelheid woorden steeds moest overwegen. Afhankelijk met wie het gesprek plaatsvond. Met onze eigen familie mocht ze natuurlijk los met haar enthousiasme en trots, maar bij andere kinderen en mensen was het belangrijk om de juiste woorden en toon te kiezen. Er zijn bijvoorbeeld ook 3 kinderen uit haar groep die nog een jaartje groep 3 over gaan doen en ze begreep gelukkig dat haar trots op een vervelende manier over zou kunnen komen op hen. Geen idee of dit begrip ook tot uiting is gekomen in de praktijk. Dat kunnen we alleen maar hopen.

Ons 6-jarige meisje in groep 5

Jools wordt op 24 september 7 jaar. Haar eerste maand in groep 5 zal ze dus nog (maar!) 6 jaar zijn. Dat klinkt wel heel bizar….! En hoe dichter we bij aanstaande maandag komen, hoe meer spannende kriebels zich in mijn buik vormen. Of zijn het vlinders? Daar ben ik nog niet helemaal uit! Jools lijkt vooralsnog niet mega onder de indruk. Zin heeft ze zeker, maar verder is ze gewoon lekker iedere dag bezig met vandaag. Haha, that’s our girl!

Oké, ik ga ook weer terug naar vandaag. Of uhhh nee. Toch nog even terug naar 3 jaar geleden, toen ik een blog publiceerde over dat Jools niet naar groep 1 zou gaan. Over een bijzondere schoolloopbaan gesproken….Even dit blog nog eens lezen! Ben benieuwd wat daar ook alweer in staat!

liefs,

Annette

28 augustus 202028 augustus 2020

Annette de Graaf2 reacties

Kunnen we samen het onderwijs veranderen?

De frustraties over het huidige onderwijs in Nederland lopen bij veel ouders hoog op. De wanhoopsklanken over dat kinderen niet gezien en gehoord worden bereikten mij via verschillende wegen: op (naast) het schoolplein, op de camping, aan de rand van het zwembad en in m’n Instagram inbox. Ouders laten weten dat ze het lastig vinden om te merken dat hun kinderen mee moeten met dezelfde ‘trein’ als al hun klasgenootjes. Dat het maar beter is om helemaal gemiddeld te zijn, want anders ren je hijgend achter die trein aan. Of, net zo vervelend: sjok je voor die trein uit. Eindeloos wachtend tot deze jou bereikt heeft en je weer verder mag. Gemiddeld zijn is dan toch echt het allerbeste. Precies de instructies van de leerkracht en het werkboek opvolgen, niet doorvragen en keurig de lesstof herhalen/teruggeven. Dan krijg je een goede beoordeling en kun je door naar het volgende hoofdstuk. Precies zoals het altijd al gedaan is en zoals we het blijven doen. Deze manier van onderwijs is in mijn ogen hopeloos ouderwets. Deze manier van onderwijs is in mijn ogen aan verandering toe. Maar hoe?

Voorgekauwde methodeboeken leiden het onderwijs

Zelf heb ik jarenlang strak met taal-, spelling-, schrijf- en rekenmethodeboeken moeten werken. Op maandag hoofdstuk 1 les 1 en op dinsdag hoofdstuk 1 les 2. De instructies stonden exact uitgeschreven in de handleiding. Ik had iedere willekeurige voorbijganger op straat bij mij voor de klas kunnen zetten, hen de handleiding kunnen geven + de rest van het dagprogramma en dan hadden zij prima voor juf of meester kunnen spelen. Er was amper (lees: geen) ruimte voor creatieve input van de leerkracht. Ik had 1001 ideeën waarbij ik de doelen van die methodeboeken in acht hield, maar de weg naar de doelen toe wilde laten leiden door de creatieve input van de kinderen. Maar toen we met de klas dit op een zeker moment lieten gebeuren en we middenin het proces waren van het fabriceren van een Monopolyspel over de Romeinse Tijd, werd dat snoeihard afgekapt. Er waren namelijk dure methodeboeken aangeschaft en die diende ik te volgen met de leerlingen. Dit soort creatieve uitspattingen mochten niet meer plaatsvinden. Vervolgens werd er op regelmatige basis gecontroleerd of ik netjes de handleiding volgde en of de werkboeken keurig werden ingevuld door de leerlingen.

Het is inmiddels ruim 10 jaar geleden dat ik nog in het reguliere Nederlandse basisonderwijs werkte, maar ik voel mijn frustratie hierover nog steeds. Van ieder jaar precies hetzelfde programma moeten volgen krijg ik enorme jeuk. Je kunt het vergelijken met wanneer je een kunstenaar laat schilderen op nummer. Dus wanneer leerkrachten die op dit moment in deze benauwde situatie zitten en dezelfde zorgen en ervaringen delen, dan begrijp ik hun uitdagingen volkomen. Via deze manier van lesgeven is het vrijwel onmogelijk om alle kinderen écht te zien en écht te horen en écht te begrijpen. Het is frontaal lesGEVEN als leerkracht zijnde en passief les KRIJGEN als leerling zijnde. Teaching is talking & learning is listening. Het resultaat van testen is belangrijker dan de groei die ze doorgemaakt hebben. Er is op deze manier voor de leerlingen nul ruimte om hun eigen (slinger)pad te bewandelen op hun eigen fijne tempo.

Laten we samen praten over onderwijs

Ik zou dan nu wel hier kunnen gaan typen over het hoe het allemaal anders kan, maar dan bega ik als het ware dezelfde ‘fout’. Er is namelijk niet 1 manier. Er zijn er ontelbaar veel. Maar laten we elkaar en onze kinderen die vraag eens stellen: Hoe kan het onderwijs anders vormgegeven worden? Wat zou jij persoonlijk fijn vinden? Wat zou voor jou werken? Hoe leer jij het beste? Wat kan jou helpen om te groeien? Wat is in jouw ogen de rol van de leerkracht, het kind en de ouder? Hoe kunnen ze allemaal floreren in hun rol? Hoe zou dat er praktisch uit kunnen zien? Welke stappen zou je daarvoor moeten nemen om dit waar te maken? Laten we eens luisteren naar elkaar.

Mijn visie op onderwijs

Wat ik wel kan doen is vertellen wat mijn visie op onderwijs is. Hoe ik mijn leerlingen help om te leren en te groeien en hoe dat er in de praktijk uitziet.

De leerkracht, leerlingen en de ouders maken samen het onderwijs. De leerlingen zijn zelf verantwoordelijk voor en hebben inzicht in hun eigen leer- en groeiproces.
Ieder lid van deze groep biedt steun en versterking aan de ander wanneer daar behoefte aan is. Ieder lid van deze groep is even belangrijk.
We zien elkaar, we luisteren naar elkaar en spreken onze waardering uit naar elkaar. Je mag zijn wie je wilt zijn en zeggen wat je wilt zeggen, met respect naar de ander.
We gaan samen op zoek naar intrinsieke motivatie om onze leerdoelen te bereiken.

Rol van de leerkracht: Faciliteren van een uitdagende leeromgeving, vragen stellen die leerlingen kunnen helpen in het leerproces (waar ze zelf verantwoordelijkheid voor leren dragen), het herkennen van interessante situaties die kunnen uitgroeien tot krachtige leermomenten, vragen stellen, vragen stellen en nog meer vragen stellen.

Samen ontdekken en onderzoeken we de titel van ons thema en creëren we een raamwerk waarbinnen we samen gaan leren en groeien.
Voorbeelden van titels van thema’s die wij bij ons op de Internationale School van Amsterdam gebruiken in verschillende klassen zijn: ‘Different People, Different Lives’, ‘Migrations’, ‘Believe It Or Not’, ‘All The World’s A Stage’, ‘From Moo To You’, ‘Digging Into Our Past’, ‘Systems Of A Community’, Reduce, Reuse, Recycle, Repair’, ‘Our Place In Space’, ‘Who Am I And Who Are You?’.
> Waar denk je aan bij deze titel?
> Heb je hier wel eens eerder iets over gezien, gehoord of gelezen?
> Welke vragen heb je als je deze titel van het thema hoort?
> Wat zou je graag willen leren over dit thema?
> Hoe zou je dat kunnen leren? Wat heb je daarvoor nodig?
Inventariseren:
> Dit weet ik al (startpunt bepalen)
> Dit wil ik leren (leerdoel(en) opstellen en proberen zoveel mogelijk vakgebieden aan te halen)
> Zo ga ik dit aanpakken (leerplan opstellen om het leerdoel te bereiken)
> Deze lessen (bijvoorbeeld workshops gegeven door leerkracht, medeleerlingen of ouders) zou ik graag willen volgen om nieuwe vaardigheden te leren die mij kunnen helpen om mijn leerdoel(en) te bereiken. Maak een lijst met experts op bepaalde vakgebieden en organiseer workshops waarvoor leerlingen zich kunnen inschrijven.
Documenteren:
> Ontdekken en onderzoeken hoe het leerproces en de groei kan worden vastgelegd (bijvoorbeeld een logboek, een blog, een vlog)
Reflecteren:
> Wat heb ik tot nu toe gedaan?
> Geeft het mij een duidelijk overzicht van mijn leerproces?
> Waar was ik en waar ben ik nu? Wat kon ik en wat kan ik nu? Wat wist ik en wat weet ik nu?
> Is het nodig om mijn plan te aan te passen? Ga ik richting mijn doel?
> Wie of wat heb ik op dit moment nodig om verder te komen?
> Hoe leer ik het beste?
Presenteren:
Delen van en denken over de afgelegde weg
> Wat kan en weet ik nu wat ik eerst niet kon en wist?
> Hoe voel ik hierover?
> Hoe verklaar ik het pad dat ik heb afgelegd?
> Wat motiveerde mij?
> Welke uitdagingen ben ik tegengekomen en hoe ging ik hiermee om?
> Welke persoonlijke eigenschappen kwamen tot uiting? Wat vind ik daarvan?

Als je als leerkracht of ouder of tante of oom of opa of oma je oren en ogen wijd open houdt, dan zul je merken dat er op een dag enorm veel interessante situaties ontstaan die zich uitstekend lenen om uit te groeien tot een krachtig leermoment. Bijvoorbeeld:

Weg met gestandaardiseerde methodes en testen!

Wanneer andere leerkrachten of ouders horen dat wij bij ons op school zonder gestandaardiseerde methodes en testen werken, worden de ogen regelmatig schoteltjes. Zo van: “Maar HOE dan?” Ze denken vaak dat het veel en veel meer werk is. Ik kan je vertellen dat het heel ánder werk is. Ik vind het veel leuker en het voelt niet als ‘werk’. De leerlingen zijn dolenthousiast over deze vorm van onderwijs. De ouders smullen van de groei die hun kinderen doormaken en voelen zich betrokken in het proces. Het is ontzettend wennen wanneer je gewend bent om iedere dag keurig de volgende bladzijde uit een werkboekje te maken en een weekschema door te werken, want het is een compleet andere benadering van de leerling. We vergelijken de leerlingen niet met elkaar. We plakken geen (soms zelfs traumatiserende) ‘niveau-stempels’ op een kind. Het is een compleet andere dynamiek die ontstaat in de klas. Er ontstaat een een mini-maatschappij waarin ieder lid even belangrijk en verantwoordelijk is. Ieder lid mag op zijn of haar eigen unieke wijze leren en floreren. We komen niet allemaal exact op hetzelfde punt uit aan het einde van een thema en dat is helemaal oké. Als er maar groei heeft plaatsgevonden. Dit is heel gemakkelijk te meten door naar het begin- en (voorlopig) eindpunt te kijken. Maar het allerbelangrijkste is dat door deze manier van leren de leerkracht, leerlingen en ouders een duidelijk in- en overzicht krijgen van het leerproces van de leerling. Hoe heeft dit de groei op een positieve of negatieve manier beïnvloed? Hoe kan het anders?

In mijn ogen maak je onderwijs samen. Maar dan écht. Niet alleen in de vorm van hoopvolle woorden op de beginpagina van de website van je school. Maar écht. Maak samen onderwijs écht. Leer samen voor het leven. Oefen samen iedere dag om een fijn, blij, flexibel, behulpzaam, lief, veerkrachtig, creatief, oplossingsgericht en/of open-minded mens te zijn. Oefen iedere dag om te zijn wie jij wilt zijn.

Zo. Hier is wat stof tot nadenken, denk ik zo… Ben heel benieuwd hoe jij hierover denkt. Klets je mee op Facebook of Instagram? En heb je zin om mee te helpen om beweging te brengen in onderwijsland? Door er samen open over te praten en ideeën te delen planten we zaadjes die hopelijk kunnen uitgroeien tot….. (THINK BIG!)

liefs,

Annette

PS: Er zijn gelukkig ook heel veel scholen waar het heel anders gaat dan dat de leerkrachten ‘slaven’ van de methode zijn. Er zijn gelukkig steeds meer leidinggevenden die de leerkrachten uit het team vrijheid geven om op ontdekkingstocht te gaan met hun klas. Yes! Yes! Yes! Blijf deze verhalen delen, please. Zo inspirerend!

18 augustus 2020

Annette de Graaf1 reactie

Hiep hiep hoera! Sol is vandaag 1 jaar!

Ongelooflijk hoe dit jaar voorbij gevlogen is. Onze baby is gewoon geen baby meer. Onze baby is vandaag 1 jaar geworden! Hij heeft hier zelf natuurlijk helemaal geen idee van, maar wij des te meer. We maken er vandaag een extra gezellig dagje van met slingers, ballonnen en taart. Maar we doen ook gewoon lekker normaal en nodigen geen visite uit. Die slingers, ballonnen en taart zijn al gek genoeg voor een guppie van 1 jaar. Drukte en cadeaus gaan hem echt geen blijere baby, uhhhh dreumes maken!

Wat is het beste verjaardagscadeau voor een éénjarige?

Gisteren zijn we met de familie naar Artis geweest ter ere van Sol z’n verjaardag. Dat was super gezellig en hij heeft onwijs genoten van het rondgedragen worden, aan de hand lopen, snoepen van Sol z’n gepersonaliseerde boterkoek (thanxxx tante Cindy & Mason!) en visjes kijken. We kregen deze dag cadeau van mijn ouders en dat was helemaal perfect.

Andere cadeaus hoeft Sol echt niet te hebben. Geven om het geven vinden wij super zonde van het geld en levert vooral onnodig spul in huis op. Naar speelgoed kijkt hij misschien net een minuutje om, maar verder speelt hij toch echt het liefste met de deurmat, het schoenenrek en de regenton.

Iedere dag is een feestje

Voor Sol is iedere dag bijzonder. Iedere dag ontdekt en leert hij zoveel nieuwe dingen. Het leven is een grote speeltuin. Het leven is een feestje. Als gastvrouw/moeder vier ik dat met heel veel liefde iedere dag met hem mee. Dat is denk ik wel het allerallerallergrootste cadeau wat je je kind kunt geven. Vandaag is dus, net als alle andere dagen, een feestje. Maar dan wel eentje met échte slingers. Vandaag hangen we ze niet alleen spreekwoordelijk op!

Hopelijk maak jij vandaag ook een feestje van je dag.

Liefs,

Annette

30 juli 2020

Annette de GraafPlaats een reactie

Yes! We hebben onze vakantie (toch maar) geboekt!

Tijdens het samenstellen van de 21 leukste kindvriendelijke (natuur)campings van Nederland, België, Luxemburg, Duitsland en Noord-Frankrijk zag ik pareltjes van vakantieoorden voorbijkomen. Zo tof om jullie tips uit te werken en weg te dromen van kamperen met ons gezinnetje. Ik kreeg er steeds meer zin in! Thaddeus raakte ook wel nieuwsgierig naar wat er allemaal op m’n lijst stond en ik liet hem m’n favorieten zien. Maar…. toen we gingen kijken naar beschikbaarheid, ontdekten we dat heel, heel, heel veel campings gewoon al keihard volgeboekt zijn voor de maanden juli en augustus. Ehhhh, misschien moeten we onze ‘op-de-bonnefooi-flow’ deze vakantie aan de kant schuiven en toch maar wat vaart gaan maken met boeken. Zoek, zoek, zoek en BOEK!

Bij wie oh wie mogen we komen kamperen?

Dat bleek geen makkie. Tot 23.30 uur heb ik als een malle gezocht naar een paar vierkante meter gras voor onze tent. Zoek en gij zult vinden. En dat geschiedde. YES! We hebben een kampeerplek gevonden! We hebben geboekt! We gaan een week kamperen op de grens van Friesland en Drenthe op Molencaten Park het Landschap in Wateren. Er is een binnenzwembad, een zwem- en speelvijver en een gaaf animatieprogramma. Ik weet nu al dat Jools en Pippa dit he-le-maal geweldig gaan vinden. Als ze straks uit school thuiskomen zal ik ze het programma laten zien. Denk niet dat we ooit die camping afkomen de hele week!

Maar er is meer…. Hallooo Deutschland!

Natuuuuurlijk willen we ook nog even heerlijk naar Duitsland naar het huisje van Thaddeus zijn ouders. Onze happy place! Hoe fijn dat we daar altijd terechtkunnen? Hoogstwaarschijnlijk zullen we daar Sol z’n eerste verjaardag vieren. De Duitse taartjes gaan ons vast goed schmecken.

De kers op de taart: Een week naar Camping Kallumaan

Toen we via Insta Stories vroegen naar tips voor toffe campings, werd ‘Netl – de Wildste Tuin’ in de Noordoostpolder heel wat keren genoemd. Er werd gezegd dat het echt wat voor ons was. Tijdens deze zomervakantie is hier een pop-up camping, genaamd camping Kallumaan (LOVE die naam), waar een soort festival vibe gecreëerd zal worden. Toen we op de websites van Netl en Kallumaan belandden, waren we om. Verliefd. Verloofd. Getrouwd. We hebben nog nooit zo kort de tijd nodig gehad om een beslissing te nemen: boeken die hap! En maar goed ook dat we dit gelijk gedaan hebben, want camping Kallumaan is mega populair en al bijna helemaal volgeboekt.

Gaan we al? Gaan we al? Gaan we al???

Ik weet zeker dat als Jools en Pippa vanmiddag uit school komen en we de vakantieplannen laten zien, dat ze stuiterdestuiter blij zullen zijn. Jools heeft al een goed besef van de tijd en kan prima begrijpen hoe lang 1,5 week duurt. Want dat is de periode voorafgaand aan het eerste kampeeravontuur + tegelijkertijd de tijd dat ze nog naar school moeten. Pippa daarentegen heeft vrij weinig besef van tijd en zal hoogstwaarschijnlijk iedere avond vragen of we morgen gaan en iedere ochtend vragen of we vandaag gaan. Haha heeeeeerlijk! En Sol maakt het niet uit waar hij is. Als we maar lekker samen zijn. Nou, dat gaat wel goedkomen deze vakantie! Lekker samen zijn op toffe plekken. Dat is waar vakantie voor ons om draait.

Benieuwd naar jullie plannen! Deel je ze met ons?

liefs,

Annette

8 juli 20208 juli 2020

Annette de GraafPlaats een reactie

De 21 leukste Kindvriendelijke (natuur)campings van Nederland, België, Duitsland, Luxemburg en Noord-Frankrijk

Vakanties plannen wij liever niet ver vooruit. We wachten het liefst tot het laatste moment en kijken dan waar we zin in hebben. Dan stappen we in de auto en rijden we naar ‘daar waar het leuk is’. Net wat op dat moment goed voelt. Een manier van leven die perfect is voor ons. Maar… ik hou ook enorm van de vakantievoorpret. Een beetje verdwaald raken op het internet op zoek naar pareltjes waar we wellicht onze tent op zullen gaan zetten of een tijdje kunnen vertoeven in een idyllisch huisje in het bos. Maar ja, op een gegeven zie ik door de bomen het bos niet meer en komt er te te te veel informatie op me af. Er zijn zoooooveel campings en er zijn zoooooveel reviews van mensen waarvan ik niet weet hoe serieus we ze kunnen nemen. Is die campingbaas nou echt onvriendelijk? Was het sanitair werkelijk zo vuil? Dussss.. ik dacht: laat ik jullie -als members van onze positieve online community voor perfecte imperfecte ouders- eens om tips vragen. Jullie hebben vast wel een idee van wat bij ons past. Er kwamen (tegelijk met de tips) ook veel verzoekjes binnen om de tips te delen. Hier komen ze dan! Alle tips die aan onderstaande criteria voldoen: