Morgen gaan we emigreren

Bovenstaande aankondiging klinkt -nu ik het zo lees- als de titel van een boek wat over uitstellen gaat. ‘Morgen’ is dat geval figuurlijk bedoeld, omdat je het ergens in je hoofd en hart wel wilt, maar toch niet gaat doen. Bij diezelfde boekenserie zouden de titels ‘Morgen ga ik sporten’, ‘Morgen ga ik eindelijk op zoek naar een baan die echt bij me past’ en ‘Morgen ga ik gezonder eten’. ‘Morgen’ klinkt dan dichtbij, maar net ver genoeg om niet gelijk in actie te hoeven komen. Oké, lang verhaal kort: In ons geval is ‘morgen’ geen gevalletje van uitstellen en afstellen. Er is niets figuurlijks aan die ‘morgen’ van ons. Dit is de real deal: Morgen (6 juli 2021) gaan wij emigreren.

Het gaat nu echt gebeuren: wij gaan emigreren naar Noorwegen

Anderhalve maand geleden begonnen mensen DE vraag te stellen: “En? Zijn jullie er al klaar voor?” De eerste keren dat deze (natuurlijk goedbedoelde) vraag ons ter oren kwam, klapperden deze een beetje en wisten we niet goed hoe we kort en bondig konden antwoorden. Het leek meestal ergens hierop: “We zijn allebei nog aan het werk, de kinderen gaan naar school en sport, er zitten wel al wat spullen in verhuisdozen, maar de rest hebben we nog gewoon nodig, we hebben geen idee of we Noorwegen in kunnen en er staan een stuk of 248 tabbladen open in onze computers en hoofden. Dus nee, we zijn er nog niet klaar voor. Nog lang niet.” De keren daarna dat we DE vraag kregen was ons antwoord nog korter en bondiger: “Nee.”

Vandaag mag je ons best die vraag stellen trouwens. De nieuwe bewoners zijn in ons oude huis, al onze spullen staan klaar in een container om naar een nog-nader-te-bepalen Noors adres te worden gebracht wanneer wij daar groen licht voor geven, we weten nu dat we eindelijk Noorwegen in mogen (we hebben 1,5 week in prachtig Duitsland overbrugd, omdat we onze tickets van 22 juni moesten wijzigen naar 6 juli) en onze 5 koffers staan (bijna-barstend-uit-hun-voegen) klaar om in de buik van Bluey te worden gesmeten. De handbagage ligt nog her en der verspreid door het huis van mijn schoonouders (sorry allerliefste schoonouders: jullie zijn bijnnnnnna van de ontplofte bom + bijbehorende herrieschoppers af) en er moeten nog wat formulieren geprint worden, maar dat gaan we de komende uurtjes regelen.

Emigreren naar een land waar je nog nooit geweest bent

Nu de emigratiedatum bijna aan te raken is zit ik steeds een beetje vaker met m’n hoofd in de Noorse sferen: Ik stel me Sol voor op z’n peuterschooltje waar hij (no matter the weather) non-stop buiten zal spelen. Ik stel me Jools voor die een schoolcultuurshock zal ondergaan, omdat ze niet meer klassikaal les zal krijgen, maar juist gaat ervaren hoe eigenaarschap over je eigen leerproces voelt. Ik stel me Pippa voor die grade 1 (= groep 3) op de PYP manier gaat beleven: inquiry based learning (leren gebaseerd op nieuwsgierigheid), waardoor er zeeën en fjorden van tijd zijn om alle nieuwe belangrijke skills op haar eigen manier eigen te maken icm heel veel aandacht voor het ontwikkelen en sterker maken van een Growth Mindset. Ik stel me ook Thaddeus voor: helemaal in z’n element bij @crossfitverftet (hoe je dat uitspreekt zijn we nog aan het oefenen). Ik stel mezelf voor, met m’n groep 4 klasje, samen aan het onderzoeken en ontdekken en leren in de kas (die de directrice als extra lokaal voor mij besteld heeft!) en buiten in de natuur schrijven en rekenen, maar vooral spelen, spelen, spelen. Want dat is leren, leren, leren op een NATUURlijke manier.
En ik probeer me ons huis een beetje voor te stellen. Gaan we een fijn huurhuis vinden? Of gaan we kopen? Op het eiland Karmøy waar de school ook is? Of net buiten Haugesund (het enige stadje in de buurt)? Of toch iets meer landinwaarts, in de bergen en bij de fjorden? Zo leuk! Begin nu echt zin te krijgen! Ook omdat we zulke leuke contacten hebben gehad met de hotelmedewerkers die we de afgelopen dagen spraken en ons al zo’n welkom gevoel gaven door de telefoon. Mega behulpzaam (ik had geprobeerd op een Noorse website te boeken, maar had voor 3 volwassenen en 1 kind geboekt ) en lief.

Maar bovenal: HOE gaat Noorwegen voelen? Hoe zal het eruitzien? De enige die al eens eerder in Noorwegen is geweest is Thaddeus. Hij studeerde er een semester lang fysiotherapie en sloot in die periode het land in zijn hart. Altijd al zei hij tegen mij dat hij mij (en later ook de kinderen toen wij papa en mama mochten worden) nog eens dat land zou willen laten zien. Nou, dat gaat nu gebeuren. En hoe?!

Zwaai zwaai lieve allemaal! Tot ziens en horens! De meeste filmpjes en foto’s kun je voorbij zien komen op ons Instagram account @theflyingdutchfamily > maar ga hoogstwaarschijnlijk ook wel regelmatig video’s plaatsen op ons YouTube account. Daar staan al heel wat reisvideo’s op van onze wereldreis en ik merk hoe te gek de meiden (en wij zelf ook) dat vinden om zo nu en dan eens terug te kijken. Ons online videoalbum zodat we wanneer we willen de avonturen kunnen herbeleven. Goed idee om dat album te blijven vullen met prachtige nieuwe herinneringen. Die gaan we zeker samen maken in Noorwegen.

Oké, doorrrrr met de laatste inpakkertjes.

liefs,

Annette

PS: Hier zijn nog wat foto’s van ons tussendoortje in Duitsland. Dat was zo prachtig en fijn!

We vierden ook nog Sol z’n verjaardag afgelopen weekend met onze families. Wat een feest! Hij is pas op 30 juli echt jarig, maar het was wel echt heel erg gezellig om het nu alvast met z’n allen te vieren. Sol begrijpt nog weinig over wat een verjaardag betekent, maar de taart en de kaarsjes vond hij razend interessant!