Bijna een half jaar in Noorwegen: Hoe gaat het nu met ons?

Eerlijk gezegd dacht ik bij het typen van de titel niet echt na over wat het antwoord zou zijn. Een antwoord was nog niet verbonden aan die vraag. Maar nu ik er wat dieper induik komt het besef: Tja, goede vraag wel! Want: Hoe gaat het nou eigenlijk met ons? Leuk om over na te denken tijdens het typen!

Let’s go back. Way back. Back into time.

Whoppa, de intro van dit Blackstreet (ken je ze nog??) liedje neemt ons even mee terug in de tijd. Een half jaar terug, wel te verstaan. Niet al te lang in een mensenleven, maar het voelt wel als een eeuwigheid geleden dat we vanuit Amsterdam het vliegtuig instapten op weg naar een nieuw leven in Noorwegen. Behalve dat Thaddeus en ik allebei een baan hadden, wisten we verder nog helemaal niet wat ons te wachten stond. We hadden voor de eerste 2 weken een hotel geboekt, maar dat was het. Het was een heel heel heel bizar gevoel om aan te komen in een land aan te komen waar we niet op vakantie gingen, maar waar we gingen wonen. Een land waar 4 van de 5 gezinsleden nog nooit geweest waren! Aan die eerste weken terugdenkend, krijg ik een trots gevoel. Wat hebben wij die start gerockt! Ook op de momenten die best pittig waren, bleven we best rustig. We hebben uiteindelijk 6 weken met z’n allen in een hotelkamer gewoond en in die tijd 2 auto’s en een huis gekocht. Wowww! Rock on!!!

Dat huis, waar we nu ruim 4 maanden wonen voelt echt heerlijk als ons thuis. Er zijn nog heel wat projecten die aangepakt kunnen worden, maar we vinden het voor nu wel even oké. We hebben heel wat muren waar het behang afgestoomd is en nog niets voor in de plaats is gekomen. Ook zijn er muren waar halve repen behang aan hangen in allerlei bijzondere vormen, maar dat is wat het is. Het valt mij niet eens meer op! Het is hier gezellig en mooi aangekleed en dat compenseert die gekke muren van ons. Binnenkort komt er een aannemer op bezoek om samen na te denken over wensen en mogelijkheden en dan kunnen we die plannen concreet maken. Alles op z’n tijd.

Schoolliefde

Waar we de meisjes in Nederland nog uit hun bed moesten trekken om naar school te gaan, springen ze nu iedere ochtend dolenthousiast hun bed uit. Jools en Pippa zijn dol op hun juffies, meester en klasgenoten en gaan iedere dag met veel plezier naar school. Jools haar meester is een enorme fan van outdoor education, waardoor hun klas regelmatig grote delen van de dag in het bos doorbrengt. In de regen, sneeuw, zon, wind: all good! Prachtig om te zien hoe dat het beste in Jools naar boven brengt. We zien Jools groeien en bloeien. Iedere dag!

Pippa geniet van de uitdagingen om te leren lezen en schrijven en rekenproblemen op te lossen. Ze kan helemaal haar eigen ‘bubbly self’ zijn en mag leren op haar eigen tempo en manier. Op een stoel, onder een tafel, op een stapel kussens op de grond: all good! Reken/lees/schrijflesjes met haar grade 1 (groep 3) klasgenootjes of liever iets uitdagenders met de grade 2 kinderen: all good. Komt Pippa met een idee om de ochtend te beginnen met verven? Dan gaat de juf dat regelen en bedankt ze Pippa voor de inspiratie.

Wat een geluk om die ontwikkeling van de meiden van zo dicht mee te mogen maken. Dagelijks brengt Pippa zelfs een uurtje bij mij in de klas door, in grade 2. Nooit gedacht dat het zo leuk zou zijn om juf van je eigen kind te zijn!

We genieten alle 3 als een malle van Inquiry Based Learning. Samen nieuwsgierig zijn, samen leren, samen ontdekken en samen mega trots zijn op onze groei als mens.

Jeetje, wat hebben wij op het gebied van school de beste keus ooit gemaakt om onze kinderen uit het reguliere Nederlandse basisonderwijs te halen. Als ik eraan denk dat ze anders iedere dag op hun stoeltje stilletjes non-stop werkboeken door moesten werken dan komt er spontaan een knoop in m’n maag. Dit is overigens geen aanval op alle reguliere basisscholen in Nederland. Gelukkig zijn er ook echt wel leraren en scholen die echt naar het kind kijken ipv gestandaardiseerde methodes en testen als uitgangspunt te gebruiken. Helaas is het op veel te veel scholen nog mega ouderwets en doen de leraren maar gewoon wat ze altijd al deden. Er worden termen gebruikt als ‘leerachterstand’ (een achterstand op wie of wat?) en ‘onder het niveau van de groep’. Dat doet mijn moeder- en juffenhart pijn. Laten we niemand met iemand vergelijken en iedereen aanmoedigen zijn eigen pad te bewandelen op zijn eigen tempo. Laten we al die tijd en aandacht die nu besteed wordt aan alle kinderen mee te laten komen op hetzelfde niveau besteden aan het ontwikkelen van een Growth Mindset. Wanneer kinderen dat rotsvaste vertrouwen in zichzelf ontwikkelen dat ze weten dat ze alles kunnen leren wat ze willen, dan wordt leren lezen en rekenen -en al het andere wat best belangrijk is om te leren- een feestje! Hoe te gek zou het zijn wanneer dat het doel wordt van de basisschooltijd: dat kinderen stevig in hun schoenen staan, emotioneel in balans zijn, weten dat hun brein grenzeloos is en dat ze uitdagingen met plezier aanpakken.

Zo, dat had even niets meer te maken met hoe het nu met ons gaat, maar het was wel een interessante zijweggetje!

Hoe gaat het met onze mannen?

Sol had het in het begin echt wel moeilijk om iedere dag door ons naar barnehage te worden gebracht. In Nederland was hij nog nooit bij een kinderdagverblijf geweest, dus de struggle was onwijs logisch. Hij heeft de eerste weken veel gehuild, maar dat werd steeds minder en minder en minder en nu is hij zo blij om naar z’n schooltje te gaan. Hij is gek op zijn vriendjes, maar nóg gekker op z’n juffie. Prachtig om te zien hoe hij zich zo thuisvoelt op school. En prachtig om te horen hoe vloeiend hij Noors spreekt! Mega trots op ons guppie.

Over ‘thuisvoelen’ gesproken… Thaddeus heeft ook een tweede thuis. Bij CrossFit Verftet heeft hij zich ontwikkelt tot belangrijk en zeer gewaardeerd lid van het team. Hij is daar helemaal op z’n plek en vind het heerlijk om omringd te worden door mensen die gezond leven net zo hoog in het vaandel hebben als hij. Een toplocatie en positieve community die hem versterken in zijn missie om iedere dag het allerbeste uit zichzelf naar boven te halen.

Liefde voor ons

Ja jeetje, wat ben ik idioot trots op ons. Zit ik dan -hier op een fijne comfi stoel- dit verhaal te typen. Links van me vlamt de open haard lekker warm en op rechts is het allermooiste uitzicht ooit. Onze tuin is één groot avonturenpretpark en als we vanaf de oprit naar rechts lopen, staan we met een paar passen in het bos wat tegelijkertijd de start is van een heerlijke hike naar de top van de berg Alvanuten (225 meter hoog). Beneden in de gang staan half-ingepakte tassen bijna klaar voor onze wintersportvakantie naar Voss morgen. Voor het eerst op vakantie hier in Noorwegen met z’n vijfjes. Jools en Pippa krijgen iedere dag snowboardles en Sol skiles. Thaddeus en ik gaan om de beurt genieten van afdalingen in een magisch mooie omgeving en ik zie het al voor me dat we tussen alle sportieve activiteiten door lekker in onze cabin (OP de piste!) warme choco drinken en spelletjes spelen met elkaar.

Wat doen we het goed en wat vinden we het leven in Noorwegen fijn. De sfeer is hier heerlijk ontspannen. Mensen bemoeien zich vooral met zichzelf en zijn warm en vriendelijk. Oordelen en veroordelen lijkt hier niet in het woordenboek voor te komen. Focussen op wat je hebt en daar de liefde, positieve energie en aandacht aangeven: wat een lekker leven!

Fijne kerstdagen, lieve jij!

Liefs,

Annette

PS: Herstel: We gaan niet morgen op vakantie. Haha we zijn net de auto ingesprongen, omdat de eigenaars van de cabin ons uitgenodigd hebben een dag eerder te komen. Zo leuk en lief! Nu komen we vanavond laat aan en hebben we daarmee morgen een hele dag extra. Yay!