In de titel staat dat we over 6 weken gaan emigreren, maar dat is voornamelijk wishful thinking. Of het echt zo is, dat weten we nog niet. De tickets zijn geboekt voor 22 juni, maar op het moment van typen zijn de grenzen van Noorwegen voor ons helaas nog niet open. Het beroep van leraar staat niet op de lijst van uitzonderingen die wel het land binnen mogen, dus die ‘status’ gaat ons voorlopig niet helpen. Wie weet verandert dat binnenkort. Mocht je heel toevallig contacten hebben met de Noorse overheid: doe dan alsjeblieft een goed woordje voor ons!
Oh wat spannend, jullie zullen vast in de stress zitten!
Op de één of andere manier gaan heel wat mensen met wie we de huidige situatie bespreken ervan uit dat we nu stress hebben omdat we niet weten of onze vlucht op 22 juni doorgaat of niet. Daar is gelukkig niets van waar. We zijn er heel kalm onder. Want: waarom zou je stressen over iets waar je geen controle over hebt? Dat vinden wij zonde van de tijd en energie. Tijd en energie die we liever besteden aan dingen waar we wel controle over hebben, zoals heerlijk in het moment leven, spelen met onze kinderen, mooie momenten beleven op het werk, ontspullen (LOVE IT), spontane dates organiseren met familie en vrienden én gluren naar mogelijke thuisjes op de Noorse versie van Funda. Haha nee, we hebben inderdaad ook nog geen huis geregeld. En ook daar stressen we niet over. Dikke prima om niet te weten wat er komen gaat. We gaan lekker huizen bezichtigen als we in Noorwegen zijn, wanneer dat ook zal zijn. In de tussentijd is er altijd wel een dak boven ons hoofd te regelen. Waar we ook zullen zijn.
Hoe vinden de meiden het allemaal?
Kinderen zijn over het algemeen heel slecht in luisteren, maar ze zijn experts in imiteren. Gevoelens en vibes nemen ze feilloos over. Je zult het daarom vast al raden: ook de meiden zijn behoorlijk chill. Er wordt vaak aan ze gevraagd of ze het spannend vinden dat we gaan emigreren. Een vraag waar een aanname in verwerkt is. Een vraag waar de meiden als antwoord hun schouders ophalen wat gevolgd wordt wordt door: “Nee, niet echt. We hebben er juist zin in!”
De emigratie wordt wel steeds een beetje echter….
Zaterdag arriveerden de verhuisdozen van AA Verhuizers die onze spullen op 19 juni op komen halen. Het is nog onbekend waar ze naar toe gebracht moeten worden, maar zodra we een adres in Noorwegen (in of om Haugesund) hebben dan brengen zij het daar naar toe. Heerlijk om door onze spullen heen te gaan en dan te beslissen wat genoeg ‘joy sparked’ om in te pakken. De rest gaat naar de kringloop of de milieustraat.
Die verhuisdozen waren voor ons wel een bijzonder momentje. Het maakt de emigratie toch een beetje echter. Het is natuurlijk zoiets vaags, iets van in de toekomst waarvan je nog geen enkel idee hebt en daarom is dit dan iets concreets wat je echt ziet en mee aan de slag kunt. Leuk!
Laat de feestjes maar komen!
Wat het ook een stuk echter maakt is dat ik er gisteren achter kwam dat een aantal lieve vriendinnetjes een afscheidsfeestje aan het organiseren zijn voor mij. Zo leuk! Ik ben gek op feestjes, zelfs op afscheidsfeestjes. En op nog even wat laatste typische Hollandsche momentjes opsnuiven. Zoals gisteren op de Zaanse Schans, waar we een boeketje gingen plukken om mijn mama mee te verrassen op Moederdag.
Gedoetjes
Natuurlijk zijn er ook heel wat dingen die geregeld moeten worden waar je niet persé zin in hebt. Ook zullen er nog allerlei punten op de to-do lijstjes komen waar we tot nu toe nog geen seconde aan hebben gedacht. Tja, dat is part of the deal en ook zo’n geval van: heeft het nut om ons hier druk over te maken? Het duidelijke antwoord is a big N and a little o: No. Dussss suck it up, buttercup. Gewoon even de tanden erin zetten. Daarna voelt dat vinkje op de lijst extra heerlijk!
Tijd om een streep onder dit verhaal te zetten. Thaddeus en ik hebben namelijk net de kinderen naar bed gebracht en zitten nu met een ijsje in het zonnetje op ons balkonnetje hier in Lisse. Nog heeeeel even ons thuisje.
liefs,
Annette
