Oh my oh my oh my. We kunnen nog steeds niet geloven dat het gelukt is. Dat we maandagochtend als nieuwe eigenaren hebben getekend voor het huis waar we op slag verliefd op waren geworden. Het was zo’n enorm spannend proces en we zijn zo blij dat we die spanning nu van ons af kunnen laten glijden. Het is echt echt echt! Over 2 weken verhuizen we naar ons droomhuis!
Van het kastje naar de muur
Wat nou precies het reguliere proces is om te volgen wanneer je nieuw in Noorwegen komt wonen en je een huis wilt kopen, weten we niet. We probeerden het op allerlei manier te begrijpen en keurig volgens de regels te doen, maar dat schoot echt niet op. We werden van de één naar de ander naar nog een ander en weer terug naar de één gestuurd. Ik zou je onze niet reguliere manier niet eens meer kunnen navertellen en we zijn zelfs nog niet helemaal officieel rond met alles, maar de handtekeningen staan onder het koopcontract. Best een big deal en daar zijn we mega trots op.
Veel te verliefd
Vanaf het moment dat we dit huis zagen op de Finn website (Noorse soort van Funda), voelde ik al ‘iets’. Dit zou het wel eens kunnen zijn. Toen we naar de visning (bezichtiging) gingen groeide dat gevoel al op de rit naar de Tysvær Kommune toe. Hup de stad uit, langs de fjorden en door de bergen: wat voelde dat goed!
Tijdens de bezichtiging wíst ik het: dit gaat ons thuis worden. We gaan dit regelen. Hoe dan ook. De meiden hadden al een slaapkamer uitgekozen, we zagen al voor ons hoe onze familie bij ons kon komen logeren (want: gastenverblijf), de ingang van het bos (inclusief prachtige wandelpaden die de bergen nog verder ingaan) is een paar stappen verwijderd van het huis, naast het huis is een waterval (JA! een echte hoge waterval!), ons favoriete zwembad is op een paar minuten afstand (hoort bij het cultuurcentrum), het uitzicht over de fjorden is adembenemend, etc, etc. Ja, dit is het. Dit is ons huis.
En toen startte een niet normaal spannende periode waarbij allerlei zaken compleet ‘out of our hands’ waren. Een niet normaal spannende periode waarin ik met alle macht probeerde die verliefdheid streng toe te spreken met mijn rationele brein. Wat natuurlijk voor geen ene meter lukte. Wilde er iemand opties bespreken voor ‘het geval dat het huis niet door zou gaan’, dan ontstond er kortsluiting in m’n hoofd. Nee. Ain’t gonna happen. Het gaat wel ons huis worden. Het gaat lukken. De verliefdheid nam m’n hele brein en lijf over. Er was niets rationeels meer aan. De achtergrond van m’n laptop was al veranderd in ONS huis. Hup hup, alle positieve vibes het universum in. Duim duim duim met duizend duimen tegelijk.
Dank jullie wel voor het meeduimen, dat heeft geholpen, écht!
Nog heel even geduld….
Over 2 weken (op 16 augustus) mogen we ons nieuwe huis in. Hopelijk kan dan ook de verhuiswagen komen om onze spullen vanuit Nederland te brengen. Anders moeten we maar even kamperen op luchtbedjes of iets dergelijks. Geen probleem. Wij kunnen dat. Wij kunnen alles. We wonen nu al 4 weken met z’n vijfjes op een hotelkamer (nog 2 te gaan), dus wij kunnen dat. Oh my, ben zo trots op ons als ik bovenstaande tekst lees. Dan komen alle gebeurtenissen echt even goed binnen. Dat zijn er heel, heel wat. Een prachtige mix van zwaar relaxen en spelen op de stranden, in de bossen en de fjorden en allerlei geregel wat onlosmakelijk verbonden is met emigreren.
Wow. Wat ben ik trots op ons.
Liefs,
Annette
The Flying Dutch Family 
Gepubliceerd door