Hé getver. Dikke tranen tijdens het typen van de titel. Want ik weet dat het antwoord op die vraag ‘ja’ is. Ik zal noodgedwongen moeten gaan stoppen met borstvoeding geven. Eerst gaan we het nog proberen met minderen, maar eigenlijk weet ik nu al dat het een druppel op een gloeiend plaat zal zijn. Als ik door blijf gaan met voeden, ga ik er zelf aan onderdoor.
Eerlijk? Dat is nu al aan het gebeuren. Door de borstvoeding heeft mijn lichaam heeft zoveel extra voeding nodig; daar is niet tegen ‘op te eten’. De hele dag door ben ik m’n lijf aan het volstoppen met gezonde voeding en water, heel veel water. Het is een soort obsessie geworden, want ik wil niet dat ik nog meer gewicht verlies. Er is vrij weinig Annette over op het moment.
“Goh meid, wat heb je een ingevallen koppie!”
De opmerkingen over m’n dunne lijf en gezicht vliegen me de laatste weken over de oren. Er wordt dagelijks gevraagd of ik wel genoeg eet. I get it, I get it. Ik zie er ook echt vel over been uit. Weeg net aan 57 kg. Spijkerbroeken hangen zielig wijd om m’n verdwenen billen en benen. Maar ja, Sol groeit goed, dus die borstvoeding ben ik gewoon blijven geven. Ik geniet zo ontzettend veel van die gouden momenten samen dat ik er nog lang niet mee wil stoppen. Om dit vol te kunnen houden slepen we extra veel avocado’s, eieren, spinazie, kaas, vette vis, noten, volle zuivelproducten aan als tussendoortjes.
Boem = ho? Is het beter om te stoppen met borstvoeding?
De afgelopen dagen gaat het helaas echt niet goed met mij. Ik ben duizelig en misselijk. Mijn bloedsuikerspiegel doet heel, heel raar. Wanneer ik niet genoeg eet, schieten de getallen tot boven de 20, soms zelfs boven de 30. Wanneer ik wel veel eet, zakt m’n bloedsuikerspiegel weer. Maar hij blijft veel te hoog. Lager dan 18 heb ik niet gemeten sinds gisteren. Vreemd. Heel vreemd. Morgenochtend hebben we een afspraak bij de internist, want dit is natuurlijk zeer zorgwekkend. Komt dit door de hormonen? Komt dit doordat ik door al m’n reserves heen ben en vet- en spiermassa aan het verbranden ben? Is m’n alvleesklier in de war?
Niet stoppen, wel minderen
Door het extreme gewichtsverlies en nu het schommelen van m’n bloedsuikerspiegel is het belangrijk dat ik even een stapje terug neem. Ik moet minder van mijn lichaam vragen. Sol krijg nu om en om borst- en flesvoeding, zodat ik mezelf rust geef om aan te sterken. Ik hoop zo dat er een oplossing gevonden gaat worden waardoor dit niet het einde van het borstvoedingsavontuur zal zijn, maar zoals ik hierboven al aangaf, lijkt het wel die kant op te gaan. Daar word ik enorm verdrietig van, maar probeer ook die momenten samen nog meer in mij op te nemen. Vannacht/vanochtend vroeg heeft Sol van 5.00-7.00 uur heerlijk in m’n armen gelegen: half slapend, half drinkend. Ik doezelde steeds weg, maar genoot ook bewust van deze bijzondere momenten.
Benieuwd wat de internist morgen gaat zeggen. Ik houd jullie op de hoogte.
liefs,
Annette
The Flying Dutch Family 