Twee jaar geleden nam ik deel aan het ‘Be The Best You Weekend’ van Mom in Balance. Een retreat die helemaal in het teken stond van tijd vrijmaken voor jezelf. We werden uitgedaagd om eens goed na te denken over wat we van ons eigen leven vonden en wat we (anders) wilden. Op de tweede dag was het de bedoeling dat we doelen zouden stellen voor onszelfs en daar dan plannen voor zouden ontwikkelen. Maar bij dat idee alleen al schreeuwde mijn hele lijf en hoofd: “Neeeee! Dat wil ik helemaal niet!” En nu, twee jaar later, is dat gevoel nog steeds hetzelfde. Doelen stellen en plannen maken voelt bij mij als tegen de haren instrijken en ik zal je proberen uit te leggen waarom.
Wil ik leven in de toekomst of leven in het nu?
De reden van mijn ‘blokkade-gevoel’ wanneer het gaat over plannen maken en doelen stellen is dat ik daardoor de band met het ‘nu’ verlies. Wanneer ik gevraagd word om na te denken over volgende week, volgende maand of zelfs volgend jaar, dan ontstaat er een soort kortsluiting in m’n hoofd. Ten eerste omdat ik geen enkel idee heb wat er in die verre toekomst gaat gebeuren en hoe mijn gezin en ik zich dan voelen. Hoe kan ik nu een beeld gaan vormen over hoe het dan zal zijn of wat ik dan wil hoe het zal zijn? Ik vind het enorm zonde van mijn tijd om mij daarmee bezig te houden. Wanneer ik te veel bezig zou zijn met wat ik zou willen, plannen maken en naar doelen toe werken, dan leef ik vooruit in plaats van waar het werkelijk om gaat: het hier en nu zijn.
De tweede reden voor kortsluiting is het benauwde gevoel dat onze tijd in de toekomst al vaststaat met allerlei dingen en afspraken. Ons gezin rolt het beste op een open en vrije toekomst. Heerlijk!
We krijgen vaak de vraag of we dan helemaal niets vooruit plannen. Het enige wat vaststaat in een week zijn onze werktijden en de korfbaltrainingen + -wedstrijden van de meiden. Wat erbij kan komen zijn bijvoorbeeld kinderfeestjes waarvoor ze zijn uitgenodigd of een ander speciaal evenement wat nu eenmaal gepland dient te worden. Maar daar blijft het bij. Toen we deze switch gingen maken vonden mensen het best lastig als we ergens nee tegen zeiden. Maar wat wij in ons hoofd knoopten was:
Als je ‘nee’ zegt tegen een ander, zeg je ‘ja’ tegen jezelf.
En het mooiste is: Je fijne familieleden en echte vrienden begrijpen dat. Zij gunnen jou en je gezin het leven waar je zelf voor kiest.
Focussen op het zijn
Het enige wat we zeker weten is hoe het nu gaat. Met mij, met mijn gezin, onze familie, vrienden en de rest van de wereld. Ik focus me op wat er is en wie er is. Wat ik zie en wie ik zie. Wat ik hoor, voel en ruik. Alle zintuigen wagenwijd open. Wat ik doe, doe ik echt. Ik ben hier. En dat is al heel veel. Dat is alles! Dat is leven!
Wanneer ik nu, op dit moment, zou ‘moeten’ denken over wat ik allemaal zou willen in de toekomst, wat ik nog allemaal ‘moet’ doen op een later moment; dan zou dat de kracht van het leven in het nu in de weg staan. Het zou mijn aandacht van het ‘hier zijn’ afhalen. Het zou de overzichtelijkheid van ‘enkel dealen met het nu’ compleet in de war schoppen. Het zou mijn kalme, liefdevolle, fijne brein onrustig maken.
Weg met verwachtingen
Door met mijn volledige aandacht bij het hier en nu te zijn, stel ik me niet voor hoe dingen in de toekomst zullen zijn. Ik maak geen beeld in mijn hoofd van bijvoorbeeld een dagje uit, een etentje, een vakantie of wat er dan ook staat te gebeuren. Doordat ik geen verwachtingen schep, valt er ook nooit iets tegen. Ik laat het gewoon gebeuren en deal met de dingen die er op dat moment zijn.
Leven met prioriteiten
Wat mij tijdens die retreat 2 jaar geleden heeft geholpen is om -ipv doelen te stellen en plannen te maken- een lijst te maken met prioriteiten. Om die mensen en dingen op papier te zetten en te omlijsten met een gouden lintje, was voor mij zo verhelderend. Het was zo krachtig om te zien wie en wat ik heb en wat ik hen wil geven. Wat betreft de mensen die voor mij prioriteit zijn, schreef ik zelfs hun namen op: Wie wil ik mijn tijd en energie geven? Wie zijn voor mij echt belangrijk in mijn leven? Toen ik dit presenteerde aan de groep heb ik alleen maar staan janken. Ik stond te janken van trots. Want WOW: wat een rijkdom stond daar op (goud omrand) op papier!
Ik zag die lijst en m’n hart vulde zich met liefde: Dit is het. Dit is alles. Dit is mijn leven. De rest is totale bijzaak. Meer ruimte in m’n hoofd en hart is er niet. Meer dan wat er op die prioriteitenlijst staat kan en wil ik ook geen aandacht en tijd geven. Ik houd het simpel en overzichtelijk. Mijn op 1 hand te tellen prioriteiten vormen mijn duidelijke raamwerk waarbinnen ik leef, groei en bloei.
Less is so much more
Geen doelen stellen, maar nu doeN
In plaats van dingen voornemen die ik zou willen veranderen in mijn leven, zorg ik ervoor dat het gisteren al gebeurd is. En als het niet gisteren gebeurd is, dan wilde ik het waarschijnlijk niet graag genoeg. Oké, dan niet. All good. Wat ik echt graag wil, regel ik. Niet morgen, maar nu.
Wat ik in de toekomst zou willen? Weet ik veel! Daar houd ik me totaal niet mee bezig. Natuurlijk dromen we wel eens over wonen in het buitenland, maar dat is niet iets wat een bedreiging is voor het leven in het nu. Het is leuk om daarover te fantaseren en te gluren naar vacatures op andere internationale scholen en als er echt iets te geks voorbij komt dan zullen we daarvoor gaan. Er zit geen druk achter en wonen in het buitenland is geen doel. Het is iets wat ons gaaf lijkt.
De kracht van het nu
We zitten helemaal goed waar we nu zijn. De kracht van het nu is de krachtigste kracht. Het is de enige zekerheid die er is in het leven. Als je die kracht voelt, dan voel je dat nu hét moment is. Het is jouw moment. Het is jouw leven. Jij bepaalt. Jij kunt kiezen wat je wilt, wat je voelt, wat je zegt en wat je doet. Nu!
Oké, ik heb nu trek in koffie. Doe je een digitaal bakkie mee en proosten we op het nu? Op een kalm, liefdevol en fijn brein?
Cheers!
liefs,
Annette
