And the story continues: Slaaptraining deel 84

Een maand of wat geleden plaatste ik nietsvermoedend een blog over dat wij slaaptraining wilden gaan toepassen op onze dochter Pippa. Zij was toen bijna 10 maanden oud en wij wilden haar leren om zelf weer in slaap te vallen wanneer ze ’s nachts wakker werd. Dus geen nachtflesje te geven of uit bed te halen. Wel onze aanwezigheid laten voelen iedere 10 á 15 minuten dmv van aanraking, lieve woordjes of liedje, maar verder het zelf op laten lossen. Bij dochter Jools hebben we destijds precies hetzelfde gedaan en dat pakte toen goed uit. Natuurlijk wordt ze nog wel eens ’s nachts wakker omdat ze een slokje water wilt oid, maar verder slaapt ze super goed. Voor ons een reden om ditzelfde traject weer in te gaan met onze jongste dochter.

Noem het naïef of misschien te goed van vertrouwen, maar de bakken sh*t die ik over mij heen kreeg na de publicatie van deze blog waren behoorlijk heftig. Een voortplantingsverbod zouden wij moeten krijgen, ik was een waardeloos mens en dochterlief zou er trauma’s aan overhouden.

Wat wij er vooral aan overhielden was een wijze les. Een les die gelukkig niet alleen bij ons binnenkwam, maar ook bij vele andere mama’s die de ontwikkelingen rondom de slaaptraining van Pippa op de voet volgden. Meer dan ooit beseften wij ons dat wij mama’s elkaar moeten steunen, respecteren en in de waarde moeten laten. Ondanks dat je het niet met bepaalde keuzes eens bent en het zelf compleet anders doet.

We doen allemaal onze beste best en dat doet een ieder op haar eigen weloverwogen manier. 

Zeer weloverwogen hebben wij de afgelopen nachten de slaaptraining weer opgepikt. Nadat we er de eerste keer mee van start waren gegaan in januari is het een paar weken goed gegaan en sliep Pippa als een roosje, maar door allerlei factoren (ziek, vakantie, laksheid) eindigde ze de meeste nachten tussen ons in. En heerlijk dat ze dat vond!

Wij alleen wat minder. Ik kan namelijk ab-so-luut niet slapen met een kindje naast mij. En al helemaal niet wanneer dat kindje het de eerste uren zó gezellig vindt dat ze midden in de nacht aan m’n haren begint te plukken (lees: hardhandig trekken) en dan “AAAAAIIIIII mamamamamama” zegt, haar hand in mijn mond stopt, rechtop gaat zitten om zich vervolgens met haar hoofd bovenop mij te storten en uiteindelijk mijn oksel als favoriet slaapplekje verkiest. 

Je kunt je zo voorstellen dat het leven er ietwat minder rooskleurig uitziet wanneer je ’s nachts niet (lees: zo goed als nooit) slaapt. Hooguit een minuut of wat, maar daar hield het bij op. Op deze manier kon ik onmogelijk een leuke/normale/lieve/functionerende moeder/partner/vriendin/collega/sportteamgenoot, m.a.w. MENS zijn. Er moest dus IETS gebeuren. 

De redenen waarom WIJ opnieuw voor slaaptraining kozen zijn als volgt:

• WIJ vinden dat ONZE kinderen in hun eigen kamer en in hun eigen bed horen te slapen.
• WIJ geloven dat wij ONZE kinderen goed slapen kunnen leren en dat wij hiervoor verantwoordelijk zijn. Wanneer ze eraan gewend raken dat we altijd naar ze toekomen wanneer ze ’s nachts wakker worden, dan zullen ze hiermee door blijven gaan. Wanneer ze weten dat ze zelf weer moeten gaan slapen, dan zullen ze daar gewend aan raken en dat blijven doen. Op uitzonderingen na natuurlijk.
• WIJ geloven niet dat ONZE kinderen er een trauma aan overhouden wanneer wij hen laten huilen. We zorgen ervoor dat we om de 10 á 15 minuten laten weten dat we er zijn, even een aai over de bol te geven en liefkozende woordjes als ‘ga maar lekker slapen, je kunt het, rustig maar, papa en mama zijn heel dichtbij’. We luisteren ook goed naar de manier waarop gehuild wordt en anticiperen wanneer dat nodig voelt. Wanneer wij merken dat er ook maar iets niet pluis is of dochterlief
• WIJ geloven dat ONZE kids een superslim spelletje met ons spelen door te gaan huilen op het moment dat ze doorhebben dat we hen terugleggen in hun eigen bed. En WIJ vinden dat natuurlijk echt wel zielig, maar WIJ vinden ook dat je niet altijd maar kunt krijgen wat je wilt.
• WIJ vinden dat we net zo goed voor onszelf moeten zorgen als voor onze kinderen. Uit een leeg glas kun je niet schenken. Happy Parents, Happy Kids. Ook wij hebben deze basisbehoefte (slaap) nodig om een gezond en fijn mens te zijn.

Inmiddels hebben we er twee nachten opzitten. Zondag op maandag ging Pippa zoals (bijna) altijd heerlijk om 19.30 uur slapen. Dit is (bijna) nooit het probleem. Om 21 uur werd ze voor de eerste keer wakker en hebben we haar ieder kwartier ongeveer getroost en aangemoedigd dat ze lekker moest gaan slapen. Na een uur lukte dit haar ook. Yeahhh!

Midden in de nacht, om 3.30 uur hoorde ik haar weer huilen. Na 10 minuten ben ik even naar haar toe gegaan voor een aai over haar bol, een lief liedje en een aanmoediging om te gaan slapen en ben daarna weer terug naar bed gegaan. Het duurde nog 10 minuten voordat ze zelf weer in slaap viel. Goed gedaan!

Daarna werd ze pas weer om 7.45 uur wakker. En helemaal blij!

Vannacht (maandag op dinsdag) heb ik haar 2 keer wakker horen worden en heeft ze beide keren een minuut of 10 gehuild om vervolgens weer helemaal zelf in slaap te vallen. En vanochtend om 7.30 werd ze als een zonnetje al ‘kletsend’ wakker. Trots!!!!

Hoe het hierna zal gaan? Dat kun je nooit voorspellen. Maar de tot nu toe behaalde ‘resultaten’ bieden hoop voor de toekomst! 

Tot slot nog even een hele bups liefdevolle familiefoto’s. Om degenen die er nog aan twijfelen ervan te overtuigen dat het met de liefde, positiviteit en zorg voor elkaar wel snor zit binnen ons gezin en dat je echt de Kinderbescherming niet hoeft te bellen.