Aangezien onze kinderen helaas niet met een handleiding ter wereld komen, blijft het werkwoord ‘opvoeden’ iedere dag weer heel hard werken. Onze hersenen draaien overuren: Hoe pak ik deze situatie verstandig aan? Kiezen we voor een korte- of langetermijnoplossing? Waar is m’n geduld gebleven? Hoe ga ik dit zo aanpakken dat mijn kind hiervan een belangrijke levensles leert? En meer van dat soort vraagstukken die we allemaal waarschijnlijk wel herkennen. Maar er is dus niet één goed antwoord die past bij alle kinderen op aarde. We worden als ouders stuk voor stuk uitgedaagd om ieder met liefde geproduceerd project van ons grondig te bestuderen. We worden continue getest of onze bedachte theorieën succesvol zijn. Het verschil met alle andere studies ter wereld is dat we hier geen diploma voor krijgen. Dus wanneer weet je nou dat je het goed hebt gedaan?
Dat was de vraag die ik mijzelf laatst hardop stelde. En ik wilde dit ook bij Thaddeus neerleggen. We hebben niet met regelmaat gesprekken over hoe we opvoeden en doen niet echt aan evalueren. We doen dit deze uitdagende opvoedkunsten vooral op gevoel en gezond verstand. We zijn het over de details lang niet altijd eens, maar over de grote lijnen zijn we het stilzwijgend met elkaar eens.
Toen we samen het gesprek aangingen en onszelf afvroegen hoe we kunnen weten dat het goed gaat met onze kinderen. Hoe ziet dat eruit? Hoe klinkt dat? Hoe voelt dat? Het werd een heel interessante uitwisseling van gedachten en gevoelens tussen ons als ouders. Wij hebben zelfs onze eigen checklist opgesteld waardoor we kunnen peilen hoe het met onze meisjes gaat. Wat vinden wij belangrijk en willen we goed in de gaten houden? Op gevoel doen we dit wel, maar om het zo op ‘papier’ te zien geeft voor ons nog meer duidelijkheid dat wij samen een ijzersterk Team Papa & Mama zijn. Het geeft ons nog meer vertrouwen dat we best lekker bezig zijn. We doen natuurlijk -net als alle andere ouders- eigenlijk gewoon maar wat, maar blijkbaar doen we het best prima als we de scores op de checklist bekijken.
Deze checklist heeft geen scores, aangezien die iedere dag (uh ieder uur!) variabel zijn.
| Ons kind…. | Zeker! | Kan beter | Moet meer aandacht aan besteed worden |
| …..is lief voor anderen | |||
| ….. lacht en giechelt vaak | |||
| ….. heeft een goede eetlust | |||
| ….. is gezond | |||
| ….. is geïnteresseerd in anderen | |||
| ….. kan reflecteren op interessante gebeurtenissen | |||
| …. heeft genoeg momenten om te ontspannen | |||
| …. deelt ervaringen | |||
| ….. deelt haar mening | |||
| …… begint spontaan te neuriën of zingen | |||
| ….. vertelt en/of verzint verhalen | |||
| ….. krijgt genoeg onverdeelde aandacht van ons: er wordt naar haar gekeken, geluisterd en er wordt door ons doorgevraagd nav van haar verhalen |
We stelden Jools & Pippa dezelfde vragen die wij onszelf stelden:
-
Hoe ziet het eruit wanneer het goed met je gaat?
Jools: Dan zie je aan mijn gezicht dat ik lach of rustig kijk. Mijn ogen zijn dan lichtjes of ze staren lekker vooruit. Mijn mondhoeken staan dan omhoog of mijn mond is open als ik heel hard lach of mijn lippen zijn ontspannen als ik uitrust.Pippa: Dan zie je mijn buik ademhalen. Dan ben ik dus niet dood.
-
Hoe klinkt het wanneer het goed met je gaat?
Jools: Dan hoor je gegiechel, geritsel van papier omdat ik van knutselen hou, je hoort dat ik aan het zingen ben of paardengeluiden of juist niks. Als ik stil ben dan luister ik naar muziek, dan schrijf ik of lees ik een boek of ik kijk gewoon naar buiten en dan gaat het ook goed met me. Je hoeft je dan geen zorgen te maken.Pippa: Als je mij hoort ademhalen en praten dan gaat het goed met me. Want dan ben ik niet dood.
- Hoe voelt het wanneer het goed met je gaat?
Jools: Dan voel ik kriebels in mijn buik als ik ergens zin in heb. Mijn hoofd voelt lekker rustig als ik nergens naar toe hoef. Nou eigenlijk voel ik het in mijn hele lijf als ik blij ben. En jullie voelen het ook als het goed met mij gaat, want dan hebben jullie ook een rustig en vrolijk hoofd.
Pippa: Dan voel ik dat ik wil springen! En dansen! Mijn buik is dan enthousiast en mijn hoofd ook en mijn armen ook!
Och mensen, dit is toch de beste feedback die je kunt krijgen! Binnenkort willen we ook zo’n gesprekje met de meisjes voeren over hoe het eruit ziet, hoe het klinkt en hoe het voelt wanneer het niet zo goed met ze gaat. En wat ze dan graag zouden willen van ons: hoe kunnen wij hen helpen wanneer het niet zo goed gaat? Of wanneer ze gespannen zijn.
De komende 2 weken hebben we hier genoeg tijd voor. Op Tweede Kerstdag vertrekken we met z’n viertjes naar Duitsland en komen dan op 5 januari weer terug. Even weer dat reisgevoel terughalen: samenzijn, niets moeten en alleen maar doen waar wij zelf zin in hebben. Dat wordt waarschijnlijk: heel veel spelletjes spelen, boeken lezen, knutselen, sporten, wandelen door de bergen, skiën, sleeën, films kijken, warme choco drinken, apfelstrudel en kaiserschmarrn eten, warme broodjes bij de bakker halen, zwemmen en toneelstukjes verzinnen.
Zoveel zin in! Tijd en aandacht voor elkaar. Dat zijn onze belangrijkste ingrediënten om een blij gezin te bakken.
Hoe gaat dat bij jou/jullie? Hebben jullie regelmatig gesprekken over hoe het gaat? Hoe verlopen deze gesprekken? Kun je met je kinderen hierover praten? Lijkt het je leuk om bovenstaande vragen (die wij aan Jools en Pippa stelden) ook aan jouw kind(eren) te stellen? Ik hoor graag hoe dat gegaan is!
Heel benieuwd naar waar naar jij uitkijkt deze kerstvakantie. Deel je het op Facebook of Instagram?
liefs,
Annette
