“Mag ik even schelden?” “Nee schat, neem jij straks maar gewoon het grootste ijsje.”

ROOOOAARRRRRRR. GRRRRRRROMMMMM. Adem in, adem uit. AHHHHHHHHHHH. PFFFFFFFFFF. RRRRRRRRAAAAAAA. 1,2,3,4,5,6,7,8,9,10. Oké. Ik kan dit. Rustig worden. Geen woorden uit je mond laten komen waar je later spijt van krijgt. Het zijn kinderen. Kinderen doen nu eenmaal dingen die in jouw ogen volslagen idioot, belachelijk, te raar voor woorden enzo zijn. Ennnn het is een fase, het is een fase, het is een fase, het is een fase…..

Hemeltje lief. Wat wordt ons geduld iedere dag (wat zeg ik? ieder uur!) toch getest. En vaak, heel vaak slagen we met vlag en wimpel (YOU GOOOO MOMS!!! WHOOP WHOOP!!). Maar…. vaak, héél vaak failen we BIG time. BIG time. Factoren als moeheid, deadlines op het werk, een volle emmer die maar een druppel verwijderd is van overlopen of ‘gewoon’ even zonder reden een ouderwets kort lontje helpen niet echt mee om altijd maar de lieve vrede te bewaren. Tot 10 tellen voelt regelmatig als een zware wiskundige opgave.

Maar toch. Onze kinderen verdienen het wel dat wij de weg van 1 tot 10 afleggen. Al is het puffend, steunend en kost het alle moeite van de wereld… Al reageer je het later dan maar af door een rondje te rennen… Al droom je al tellend even weg naar je nieuwe Netflix serie die je vanavond in alle rust zult gaan kijken…. Want: Onze kinderen verdienen een ouder die het goede voorbeeld geeft. Onze kinderen verdienen een ouder die niet om het minste of geringste ontploft. Ze mogen best zien dat je je best doet om tot rust te komen en dat er even iets aan de hand is. Uitleggen is zelfs fantastisch, zoals Thaddeus gisteren deed toen het stoom uit mijn oren kwam:

“Oké meiden, zien jullie dat mama op het punt staat om erg boos en verdrietig worden? Ze heeft net voor de 3e keer broeken, t-shirts, truien, sokken, schoenen en jassen bij jullie aangetrokken en nu trekken jullie alles voor de 3e keer weer uit. Mama heeft erg haar best gedaan om jullie te helpen, zodat we naar de kinderboerderij kunnen. Maar nu is alle hulp voor niets geweest.”

MAAR IK WIL EEN JULLEK AAN, WANT DAAR KAN IK ZO GOED IN PIROEWETJES MAKEN! (Pippa 3 jaar)

En ik wil liever m’n lievelingsjurk aan en dan met een vestje erover en een legging eronder. (Jools 4,5 jaar)

Waarop ik aan Thaddeus vroeg: “Mag ik even schelden?” En hij zei: “Nee schat, neem  jij straks maar gewoon het grootste ijsje.”

Oke. Dat lijkt me een goede deal. En ik moest ook lachen om z’n antwoord. Alles was weer goed. De zon scheen weer.

liefs,

Annette

PS1: Nu ik het teruglees denk ik ook: Was ik nu bijna uit m’n slof geschoten om een stel kleren die uitgetrokken werden? Dat was het toch echt niet waard geweest? Even maar wat vaker uit de situatie zoomen en mezelf vanaf een afstandje bekijken. Dan zie ik vanzelf dat het eigenlijk helemaal zo erg nog niet is. (note to self!!)

PS2: Het is ons tot nu toe gelukkig gelukt om nooit scheldwoorden te gebruiken waar de kinderen bij zijn. Voor onverwachte pijnlijke of vervelende momenten zeggen we bijvoorbeeld shipppppperdepips, ffffffflalalala of verrrrrjongens. Geen idee waar dat vandaan gekomen is, maar het werkt. Uiteindelijk zullen de meiden op een dag heus wel blootgesteld worden aan woorden die we liever niet uit hun mond horen, maar dat zien we dan wel weer. Zolang wij maar degenen zijn die (naar onze maatstaven) het goede voorbeeld geven. Hoe gaan jullie om met scheldwoorden binnen je gezin of familie?

Over de schrijfster van dit artikel
Annette de Graaf (34 jaar) is vriendin van manueel en sportfysiotherapeut Thaddeus Knops (32) en mama van dochters Jools (4) en Pippa (2,5). Zij is naast lerares Nederlands en Engels op de Internationale School van Amsterdam (waar ze momenteel een jaar onbetaald verlof van heeft gekregen), KLM Blogger en onderdeel van Team Canon Photography Nederland ook oprichtster van MOMspiration.nl; sinds februari 2015 een blog voor (wannabe) heppie mama’s.

Door te laten zien dat het leven veel leuker is met The Sunny Side Up inspireert zij moeders (en overige geïnteresseerden) om blij, gek, gezellig, genietend, luchtig, sportief, reizend, fashionable en gezond de dagen door te brengen. Maarrrr het is helemaal oké om soms even keihard te klagen. Hoort er ook bij! Zolang het niet te lang duurt….

Annette en haar gezinnetje zijn op dit moment samen een jaar aan het reizen. Van juni tot en met december 2017 reden ze in een Jeep met daktent Zuidelijk Afrika door (Zuid Afrika, Namibië en Botswana). Op 9 december vlogen ze -na een korte stop in Amsterdam- door naar Argentinië om vanuit hier Zuid Amerika te ontdekken per bus, taxi, trein, en boot. Met z’n viertjes probeerden ze op een relaxte manier zoveel mogelijk te zien en beleven van deze prachtige landen (Argentine, Uruguay, Brazilië, Paraguay en Chili). Op dit moment doen ze een ‘Rondje Nederland’ waarbij ze o.a. zullen verblijven op het ss Rotterdam, in de Efteling op vakantiepark Het Loonsche Land, Recreatiepark Terspegelt, WILDLANDS Emmen/CenterParks Sandur.

Over dit alles wordt uitgebreid gerapporteerd op MOMspiration.nl, blog.klm.com en Instagram onder de naam @theflyingdutchfamily

Disclaimer
Annette & haar collega’s Tessa & Marjolijn bloggen alleen over dingen die ze zelf meemaken of producten die zij zelf (hebben) gebruikt. Zij geven hierover ‘slechts’ hun persoonlijke mening.