Heb je m’n vorige blog gelezen over goede voornemens voor het nieuwe jaar? Dan weet je dat wanneer ik iets wil veranderen, dat liever gister al gebeurd is dan het op de planning te moeten zetten voor morgen. Maarrrr er is 1 grote verandering die ik teweeg wil brengen en waar jullie hulp voor nodig is. Ook deze verandering had eigenlijk gisteren al geregeld moeten zijn. Dat is helaas nog niet gebeurd. Hoogstwaarschijnlijk gaat het morgen zelfs nog te vroeg zijn voor deze Mama Missie. Het kost veel meer tijd, het kost veel meer moeite. Maarrrrrr wanneer we er samen keihard voor gaan, dan kan het lukken.
Waar ik het over heb? Dat wij moeders onderling veel liever voor elkaar zouden moeten zijn. Dat wij moeders onderling zouden moeten stoppen met oordelen.
Doe jij mee met deze Positieve Online Community voor Perfecte Imperfecte Moeders??
De uitspraak in de titel is trouwens niet van mij. Onze dochters waren namelijk al lang voor hun 3e verjaardag van de luiers en spenen af. Zoals dat hoort. De jouwe nog niet? Nou, wat belachelijk.
WHAHAHA MEGA GEMEEN GRAPJE!!! Dat was zwaar provocerend bedoeld. Dat zou ik natuurlijk nooit zeggen, maar helaas komen dit soort uitspraken toch te vaak uit de mond van mensen. Ik meen hier, I swear, keihard niets van: weet ik veel hoe het hoort. Om terug te komen op de befaamde luier en speen: Thaddeus en ik hebben dat luier- en spenending samen, terwijl we ‘ook maar wat deden met die-uitdaging-die-opvoeden-heet’ bedacht: Toen Jools 3 werd, mocht ze haar speentje (die ze alleen ’s nachts nog had) niet meer. Dus toen Pippa 3 werd, hanteerden we dezelfde regel. Ik zou eigenlijk niet eens precies meer weten waarom we dat deden: ik denk dat we de tijd rijp vonden ofzo? Zoiets? En met luiers hetzelfde. Dat ging heel geleidelijk aan en toevallig lukte het bij allebei om er voordat ze 2,5 werden vanaf te zijn. Gewoon op de gok en op gevoel daarvoor gegaan.
Dit is toevallig onze manier geweest, maar het is natuurlijk absoluut niet DE manier. Er zijn 10000000000000000 manieren om je kind zindelijk te krijgen (als alles medisch in orde is tenminste). Er zijn 100000000000000000 manieren om je kind zijn of haar 1e hapjes te geven. Er zijn 1000000000000000 manieren om je kind naar bed te brengen. Of om samen te slapen. Met luier. En/of speen. In een slaapzak. Of niet. Al borstvoedend. Of niet. In een hangmat. Of boomhut.
Weet ik veel. Weten wij veel. We doen allemaal maar wat. Doe gewoon waar jij en je kind je goed bij voelen.
Hoe arrogant zou het zijn om te denken dat jij of ik het beter dan weten dan een ander? Want dat is niet zo. Jij en ik weten niet hoe het er bij een ander thuis aan toe gaat. We weten niet wat er aan iedere situatie vooraf is gegaan. We moeten ervan uitgaan dat iedereen keihard zijn of haar beste best doet om zijn of haar kind de beste voeding, de beste liefde en de beste slaapjes te geven. En ja, voor al die dingen zijn dus 10000000000000 manieren. Je probeert het één, dan weer het ander en uiteindelijk vinden we allemaal onze eigen weg in het opvoeden van onze kinderen. Zo niet? Dan is er zeker ergens hulp te vinden. Dat is trouwens ook gewoon een manier.
Wil je alsjeblieft daaraan denken wanneer je met je oordeel klaar staat?
Lieve mama’s: wees lief voor jezelf en voor elkaar. Dat is niet alleen mijn wens tijdens de feestdagen, maar voor ieder moment van de dag. Het hele jaar rond.
liefs,
Annette
