“Mag ik even schelden?” Oeps, I just did…en er waren grooote oren bij…

Wat heb ik gisteren gelachen om het blog van Annette over ‘Mag ik even schelden?’ Wij weten niet altijd van elkaar waar we over gaan schrijven. Het hangt af van wat we meemaken en de inspiratie die we opdoen. Na het lezen van het blog van Annette had ik dírect inspiratie om een ‘mag ik even schelden’ vervolg te schrijven. Ik moest namelijk gelijk denken aan een scheld incident in huize Bonhof nog niet heel erg lang geleden…

‘sOchtends vroeg. In de bijkeuken heeft manlief net zijn blouse staan strijken en het strijkijzer staat af te koelen op de strijkplank. De deur naar de bijkeuken is dicht, de kids kunnen er niet bij dus hie, haa, hartstikke veilig. Inmiddels zit manlief aan tafel zijn brood te smeren voor de lunch en scharrelen de meiden lekker in pyjama door het huis. Ik hou van dit tafereeltje. Ik bedenk me dat er nog een volle wasmand in de badkamer staat dus ik neem een sprintje naar boven naar de badkamer. De wasmand is behoorlijk vol, ik kan net over de rand van de berg heel kijken en loop met de wasmand naar beneden, naar de bijkeuken waar de wasmachine ook staat. Ik zwieper de deur open en ben in de tussentijd totaal vergeten dat de strijkplank en het strijkijzer nog middenin de bijkeuken staan. En dan gebeurt het…

Met een flinke swing stoot ik met de wasmand het strijkijzer van de strijkplank en klettert het strijkijzer op mijn gloednieuwe, prachtige, betonlook plavuis. Ik krijg een hardverzakking en roep behoorlijk hard ‘Kut!’ Gelukkig, m’n plavuis is nog heel. En terwijl ik het strijkijzer oppak hoor ik: “Kut mama, kut!” Mijn ogen worden zo groot als schoteltjes en achter me zie ik Lauren staan met een grote lach op haar gezicht. Met een (iets kleinere, maar toch) hartverzakking draai ik me snel om en ik zeg: “Nee lieverd, dat moet je niet zeggen hoor dat is een…” Maar ik kan mijn zin niet eens afmaken. Lauren begint vrolijk te dansen en roept: “kut kut kut kut kuuuuut”. Ze rent de gang door naar de woonkamer. Snel loop ik achter haar aan. “Lauren kom eens bij mama?” Maar nee hoor, Lauren staat op de bank te dansen en springt in de kussens. Ondertussen roept ze in allerlei toonsoorten haar inmiddels favoriete woordje.

My oh my, ik zie het al voor me. Lauren die op het kinderdagverblijf overal kut loopt te roepen. Of nog leuker, voorin de kerk, whaha! What to do!? Ik ga gauw op de bank zitten en til haar op mijn schoot. Voor ik het weet hoor ik mezelf zeggen: “Zeg je nou kut!? Nou jaaaaa zeg, dat is een gek woordje, haha! Mama zei kAt! En wat zegt een kat? Miauw! Kan je ook kat zeggen?” Wonder boven wonder slaat het direct aan en Lauren gaat vrolijk over op ‘kat kat kat’.

Pffff schudde ik dat zo even uit mijn miauw, uhm mouw! Het zette me wel aan het denken. Ik moet echt opletten wat ik eruit flap. Inmiddels lopen er een paar kleine potjes met grote oren in ons huis rond die maar wat graag iedereen napraten en het dan ook nog eens dubbel en dwars herhalen in het bijzijn van anderen. En dat zorgt regelmatig voor hilarische situaties.

Heb jij ook zo’n herkenbaar scheld incident? Hoe los jij dit op? Ik ben benieuwd!!

(foto’s gemaakt door Anna Molema. Check haar IG: an.na1980 voor nog veel meer prachtige foto’s!)

Volgen jullie al onze avonturen al via Instagram? Kijk op blueeyes.and.happiness

Over de schrijfster van dit artikel:
Tessa Bonhof-Regnerus (38 jaar) is echtgenote van Henk Bonhof, moeder van Lauren (2) en Pippa (1). Woonachtig in de polder en leerkracht van beroep. Tessa vormt samen met Annette de Graaf en Marjolijn Vreeburg Team Momspiration.nl; een blog voor (wannabe) heppie mama’s.
Door positief in het leven te staan en vooral te focussen op de mooie en dankbare dingen in het leven inspireert zij moeders (en overige geïnteresseerden) om op een vrolijke, enthousiaste, nuchtere, smakelijke, gezonde en gezellige manier door de dag te fietsen. ‘What you see is what you get’ is volledig van toepassing op Tessa. Niks meer, niks minder. Gewoon precies zoals het is. Daar horen natuurlijk ook minder leuke dingen bij maar met een positieve insteek in het leven gaat het zonnetje altijd weer schijnen!