Nou, dat blije ei ben ik! Mijn naam is Annette de Graaf, ben 31 jaar jong en woon met mijn allerliefste vriend Thaddeus en dochtertje Jools (24 september 2013) in Nieuw Vennep. Ergens in maart wordt ons team versterkt met dochter #2!
(foto gemaakt op 18 december 2014 tijdens de bruiloft van onze lieve vrienden Kate & Jort in Stellenbosch, Zuid Afrika)
Wanneer je mij 24 uur per dag mee zou maken is het natuurlijk niet altijd rozengeur en maneschijn (vraag maar aan vriendlief en familie…), maar over het algemeen keep ik toch wel de sunny side up. Het is niet dat daar echt heel veel moeite voor gedaan hoeft te worden, want ik vind alles ook gewoon echt heel erg leuk. Er zouden toch echt meer dagen in een week moeten zitten om alle enthousiaste plannen in te laten passen. Gelukkig is daar mijn wederhelft om een oogje in mijn volle zeilen te houden, want anders zou de agenda-app uit zijn voetjes barsten van high-tea’s, sportactiviteiten, dansjes, reizen, etentjes, feesten en gaat u maar door. Het is ook allemaal zo gezellig!
Nu kun je je misschien voorstellen dat het nogal rauw op mijn dak viel toen tijdens de zwangerschap van Jools ‘mensen’ ongevraagd mij allemaal ‘wijze raden’ kwamen geven. De meesten begonnen met “Wacht maar….” en dan “als de baby er straks is…” Gevolgd door: “Geniet nog maar van al die vrije tijd, want straks is dat allemaal voorbij”, “Die verre reizen van jullie kunnen straks natuurlijk niet meer” en “Jouw leven zal wel echt heel anders worden”. Het werd allemaal natuurlijk nog mooier na de aankondiging van baby #2: “Oh, was het een ongelukje? Je bent wel al heel snel weer zwanger he!”, “Jij durft, dat wordt echt heel druk straks”, “Had je er niet wat langer tussen willen laten zitten, nu zit je dubbel in de luiers” en ga zo maar door.
Uhhh… Tja… Normaal gesproken heb ik altijd wel mijn (ant)woordje klaar, maar wat moet je hier dan mee? Zelfs wildvreemde mensen op vakantie of in de supermarkt delen mij dit gezellig even mede. Na hier eens over nagedacht en met vriendlief over gepraat te hebben kwam ik tot de volgende conclusie: Voor ons is ‘druk’ een negatief woord. Liever noemen we het ‘lekker veel te doen’. Hoe geweldig is het dat wij een kind mogen hebben, dat wij voor haar mogen zorgen, dat zij ons gegund is en dat we iedere dag met de allergrootste smile de dag beginnen? Wij hebben dit de afgelopen (bijna) 1,5 jaar nog geen seconde als druk of vervelend ervaren. Zij is de allermooiste toevoeging van ons leven, onze sidekick. Wat een geluk dat Jools onze dochter is en blijer kunnen we niet zijn dat er over een kleine tijd nog zo’n wondertje bij komt. We beleven het leven nog intenser, genieten nog meer en zijn iedere dag ontzettend dankbaar dat dit geluk ons gegeven is. (ok, dit is wel heul heul heul blij eierig! haha, maar zo voelt het echt!)
Natuurlijk is het niet meer hetzelfde als toen we nog met z’n tweetjes waren. Maar ons leven was al niet meer hetzelfde als voordat we samen waren. En voordat we samen waren en allebei nog studeerden was ons leven al niet meer hetzelfde als toen we nog op de middelbare school zaten, of op de basisschool, of op de peuterspeelzaal. Klinkt heel flauw om zo ver terug te gaan en het hiermee te vergelijken, maar kwamen mensen toen ook met al die ongevraagde adviezen? Misschien wel, maar niet dat ik me kan herinneren. Verschillende fases in je leven vragen om nieuwe prioriteiten en aanpassingen en dat vind ik juist alleen maar interessant en uitdagend!
Dat we nu wat meer moeten plannen en de weekenden niet meer zo vol kunnen gooien vind ik alleen maar heerlijk. Lekker kneuterig thuis zijn en met z’n tweetjes op de grond zitten terwijl Jools om ons heen drentelt en ons de oren van de kop ‘kletst’ is goud waard. En de tijd die we zonder haar doorbrengen in de spa, op het sportveld, een restaurant, bar of wat dan ook wordt nog meer gewaardeerd. Jools heeft de allerliefste opa’s, oma’s, tantes en ooms die haar maar wat graag een dagje/nachtje/weekendje inpikken zodat haar papa en mama ‘gewoon’ Thaddeus en Annette kunnen zijn. En daardoor een NOG leukere, lievere en gekkere papa en mama!
Oh ja… Nog even dit:
Call me kreezie, maar afgelopen zomer ben ik (zonder Thaddeus & Jools) 2,5 week naar Nepal geweest om daar vrijwilligerswerk te doen en natuurlijk zoveel mogelijk van het fantastische land te zien. Natuurlijk heb ik ze onwijs gemist, maar wat was het een MUCKING AFAZING ervaring! Zo ongelooflijk genoten van de natuur, de cultuur, de mensen en alle belevenissen. En als kers op de taart had ik met uitzicht op de Himalayas (Mount Everest!) in mijn ene hand een telefoon met Thaddeus aan de lijn en in de andere…. Een positieve zwangerschapstest! HOW BIZARRE???
Haha bij deze: Welcome to my world!
The Flying Dutch Family 
Gepubliceerd door