Het gaat echt gebeuren. Al maanden zit ik er tegenaan te hikken. Maar gelukkig is het een blije hik. Al blij hikkend en genietend neem ik over een paar weken afscheid. Afscheid van mijn jeugd.
Vanaf dat ik een klein Annetje was (alhoewel veel mensen mij nog steeds zo zien en noemen…!), is korfbal wat de klok slaat. Vanaf jongs af aan werd er door iedereen in ons gezin altijd rekening gehouden met deze sport. Sneeuwvakantie of middelbare schoolreisjes waren onmogelijk, topsportregelingen waren tijdens de studietijd op de ALO en PABO van kracht en tijdens de zomervakantie moesten we er zeker voor zorgen op tijd weer terug te zijn wanneer de voorbereidingen op de competitie weer begonnen. Alle regionale en nationale jeugdselectieteams en competities werden doorlopen en pap en mam stonden dag en nacht klaar om mij van hot naar her te brengen toen ik zelf nog niet in het bezit van rijbewijs of auto was.
Ondanks dat er in het buitenland gestudeerd en gewerkt werd en er twee uitstapjes naar de topclubs TOP Sassenheim en Blauw Wit Amsterdam zijn gemaakt, is Groen Geel Wormer hét cluppie gebleven. Mijn tweede thuis. Ons kent ons vanaf de luier en dat voelt heerlijk vertrouwd.
En dan nu, op 32-jarige leeftijd, twee kids rijker samen met mijn mooiste souvenir van TOP Sassenheim en terug-van-weggeweest opnieuw weer speelster van het vlaggenschip van Groen Geel, is het dan toch echt bijna klaar. De laatste uren van mijn korfbalcarrière hebben geslagen. Sporten op het hoogste niveau vraagt veel offers. Van mezelf, maar vooral van vriendlief, de meisjes die hun mama behoorlijk vaak uit moeten lenen aan het team, de (schoon)familie en lieve vriendinnetjes die helpen met oppassen, maar ook vriendinnen en vrienden waar amper tijd en aandacht voor over blijft. Iedere keer wanneer ik weer weg ben voelt het zo dubbel. Genieten van de me-time vs schuldig dat het egoïstisch is.
Daarnaast is het fysiek ook best pittig. Het herstel na pittige trainingen en wedstrijden duurt met de jaren en twee zeer slecht slapende meiden langer dan gewend en gewenst. Maar we laten ons niet kennen. Zeker niet zo met het einde in zicht. Die ontstoken achillespezen mogen straks uitgebreid genieten van hun pensioen en ook de behoorlijke reistijden 3 keer per week zijn nog even vol te houden.
De titel van deze blog klinkt heel dramatisch en misschien een beetje overdreven in de oren. Je sluit tenslotte wel vaker periodes in je leven af en dat blijft aan de lopende band gebeuren. Maar dat ik de kans heb gekregen om nog één keer een jaar zo hoog te mogen sporten en daar zo bewust van te kunnen genieten, is mij heel veel waard, voelt heel bijzonder en is lastig uit te leggen. Om me nu nog te kunnen meten aan de jonkies voelt best stoer en is iets waar ik nog jaren op zal moeten teren, want deze tijd komt niet meer terug.
Natuurlijk zal ik wanneer deze periode afgesloten is ook kunnen genieten van korfbal met het gezellige vriendenteam van oud-selectiespelers. En van de voorjaarscompetitie met het tennisteam van de Kikkers. Van de CrossFit trainingen bij Mainport CrossFit. Van de Mom in Balance trainingen. Van de zelfafbeulsessies met of zonder kinderwagen in duin en bos. Of van een mountainbiketour met vriendlief in Hochsauerland.
Hoogzwanger (hier 40 weken + 4 dagen) & après-baby modelletje spelen voor Mom in Balance is ook helemaal mijn ding!
Maar dat is allemaal niet hetzelfde. Het is veel vrijblijvender, vooral voor het plezier en in de verste verte niet waar ik mij kan meten aan de top. Nou ja, misschien bij het jeu-de-boulen (maar niet heus). Die drang zit zo diep van binnen en zal zeer hoogstwaarschijnlijk altijd wel blijven bestaan.
Gelukkig is het nog niet gedaan. Er zijn nog heerlijk wat weken om los te mogen gaan in de spreekwoordelijke wei. Er is zelfs nog een hoop werk aan de winkel om behoud in de Hoofdklasse te realiseren. Als een jong kalfje zal ik door de sporthal dartelen, genietend van alles wat mij gegund is om mee te mogen maken. Nog even álles geven!
Let’s.DO.This!
Programma:
Zaterdag 13 februari 19.30 uur Groen Geel – Deetos
Zaterdag 20 februari 20.00 uur Avanti – Groen Geel
Zaterdag 5 maart 20.00 uur Groen Geel – Oranje Wit
Er zijn nog enkele kaarten.
The Flying Dutch Family 
Gepubliceerd door