Jaaaaaa!!! Eindelijk is het zover: 2 hele uren just for me om mezelf te voorzien van nieuwe zomerkleren. Als een dolenthousiaste jonge hond grijp ik links en rechts de tofste bikini’s van de rekken in de Bijenkorf in Amstelveen en doe vervolgens een poging om alle 11 setjes netjes aan de haakjes te hangen. Waarbij ik probeer niet gefrustreerd te raken van het niet zo fijne maar volkomen logische feit dat alle touwtjes, hangers en haken in elkaar verstrikt raken. Tja, eigen schuld. Had ik er maar niet zo idioot veel mee moeten nemen.
De sfeer en zin zitten er gelukkig nog steeds goed in. Met welke potentiële nieuwe BFF zal ik beginnen? Die rode chique van HUIT? Dat perfect afgeprijsde tropische setje van Banana Moon?
Maar toen gebeurde het…
Nadat ik mij in een ontzettend tof geprinte Seafolly bikini geknoopt had, was na 1 schuin oog in de spiegel al m’n enthousiasme als sneeuw voor de zon verdwenen. Oh My GOODNESS. Wat zie ik erúít!!!! Oké, ik weet heus wel dat ik momenteel niet in ultrastrakke staat verkeer, maar dit is wel heel errug. Ieder randje, iedere lijn en werkelijk ieder vetje teveel staat VOL in de spotlights. Één felle, witte, nietsverhullende en verre van flatterende spot die zich tótáál niets aantrekt van mijn dodelijke blik en ongestoord een verblindende straal rotlicht terugstuurt.
De gedachte om 200 burpees en push-ups te maken schoot op dit moment serieus door mijn hoofd.
Uit alle macht probeerde ik te zoeken naar positieve leuzen om mezelf op te beuren. Zo van: “Het is de schuld van dat gemene licht, normaal zie je er echt wel beter uit.” en “Kijk, daar zie je een rib/buikspier/stuk strak vel, het valt dus best mee.” Ook werden allerlei interessante (mo)dellerig-achtige poses aangenomen om het tegendeel van wat mijn oog leek te zien te bewijzen. Maar er was werkelijk waar geen beginnen aan. En het werd alleen maar erger toen ik probeerde om een foto te maken zodat vriendlief kon helpen om mee te beslissen tijdens deze zoektocht naar DE perfecte bikini. Die foto is dus nooit genomen. Dat begrijp je. No way José. Dat kon ik mezelf en geliefde (en misschien ook wel de lens van m’n telefoon) niet aandoen.
What to do, what to do???
Er hingen dus nog 10 bikini’s klaar om gepast te worden. Bij het idee al werd ik duizelig, dus hopchopchop, bikini #1 uit en eigen kleren weer aan. KLAAR hiermee. Dan maar geen nieuwe bikini die ik al maandenlang hoopte en droomde te kopen. Denkend aan hoe ontzettend dom het van de Bijenkorf (en vele andere winkels) is dat ze dit soort licht in pashokjes gebruiken -want fat doesn’t sell-, worstelde ik mezelf woest met 11 half aan de hangers bungelende broekjes, topjes en touwtjes en touwtjes en touwtjes langs het gordijn om een rek te zoeken waar je de niet-aan-te-schaffen artikelen terug kunt hangen. Was het nu toevallig net het geval dat alle haken van de hangertjes keurig om en om een andere kant op stonden, ínclusief 3 vrouwen achter mij die datzelfde rek vol wilden hangen met hun te kleine, te grote of te lelijk belichte kledingstukken.
Adem in, adem uit. Chillllllll…..
Done, did it. Weg met die stomme dingen.
Maarrrrrr terwijl ik weer wat blijdschap hervond tijdens het zomerhoedjes passen had een paspop een bikini aan die ik echt FANTASTISCH vond en nog niet eerder voorbij had zien komen. Mijn zojuist opgestelde afspraak met mezelf van: Ik.Ga.Hier.In.Deze.Winkel.NOOOOOOIT.Meer.Een.Bikini.Passen. werd net zo snel weer overboord gegooid, want deze bikini en ik was liefde op het eerste gezicht. En nee, dat gebeurt niet vaak. Je herkent het misschien wel: dat gevoel dat je iets gewoon móét hebben. Hebben hebben hebben. Mine mine mine. Nou ja, zo was het dus met die bikini.
Dus stond ik niet veel later met een soort van half dichtgeknepen ogen weer in dat fijne pashokje en trok als Roadrunner binnen 10 seconden de bikini aan en uit. Tussendoor vluchtig gecheckt of het een beetje paste en dat deed ie! (denk ik)
We hebben een winnaar! DE bikini is in de pocket!
Om dit heuglijke feit te vieren én mezelf nog meer op te vrolijken werd het shoptripje voortgezet met een zoektocht naar toffe rokken, shirts, jurkjes, broeken en hemdjes aka een nieuwe zomergarderobe. Tactiek: spotten en binnenharken. Met 0,0 interesse voor kinderkleding werd er alleen gezocht naar dingen voor me, myself & I. Mag ook wel eens!
Och, dat voelde heerlijk. Kan niet wachten om ermee te flaneren op de Franse uhhhh….. campings….!?!?!
The Flying Dutch Family 
Gepubliceerd door