Op vakantie zonder je kids? Dat dóé je toch niet?!?!

Ik hóór het mezelf nog zeggen. Een jaar of 12 jong en het idee hebbend alles wel te weten. Ouders van een vriendinnetje gingen een week op vakantie zonder haar en haar broertje en dat vond ik toch een potje raar. Belachelijk zelfs. Zo zei ik dat ook tegen mijn ouders en ik liet hen beloven nooit zonder mij en mijn broertje op reis te gaan. Want dat zou hartstikke oneerlijk zijn.

Niet wetende dat de tijd je mening desastreus kan veranderen meldde ook ik op een dag aan m’n lieve mams en paps dat het veel te kinderachtig was om nog met je ouders mee op vakantie te gaan en dat ik ervoor koos om zelluf liever met vriendinnen naar Playa d’Aro incl stapavond in Lloret de Mar (wie kent het niet) te gaan. Hoe dat voor mijn ouders moet zijn geweest kom ik pas over een jaar of 14 achter wanneer Jools & Pippa in hun mama’s voetsporen treden en dus hoogstwaarschijnlijk zullen swingen op menig bar (Oh.My.Goodness.).

Maar dat was mijn eigen keus. Ik wilde zelf niet meer mee op vakantie met het gezin. Nog steeds was het idee dat zij daarvoor kozen om hun kroost niet mee te nemen een vreemd ding.

Tot het moment dat ik zelf mama werd.

De tijd voor jezelf beperkte zich tot werken, boodschappen doen en zo nu en dan sporten. Die momenten dat je echt even helemaal jezelf bent en niet voor een ander hoeft te zorgen werden ervaren als het opladen van de batterij. Maar ook heel onnatuurlijk. Wel werd (en wordt) daar vanuit de tenen van genoten. Dus toen door een super coole mede-mama werd gevraagd of ik een paar dagen mee op wintersport in Frankrijk wilde klonk dat heel dubbel. Het voelde aan de ene kant onwijs egoïstisch, maar aan de andere kant leek het het meest fantastische idee ooit. En daarbij ook het idee dat ik een paar nachten door mocht slapen: WOW!

Natuurlijk had ik tijdens die trip Jools (die toen 5 maanden was) gemist, maar het was ook een geweldige belevenis. De schuld die ik voelde tegenover het thuisfront, die hierdoor van alles moest regelen, viel gelukkig reuze mee doordat zij aangaven dat ze het ontzettend gezellig hadden gehad en het prima hadden gered zonder mij.

Een paar maanden later diende zich de gelegenheid aan om heel bijzonder vrijwilligerswerk in Nepal te gaan doen. Just me, myself & I 3 weken in de Himalayas. Vriendlief vond dat ik deze kans niet moest laten lopen en dus stapte ik in juli 2014 weer met zo’n dubbel gevoel in het vliegtuig. Aan de ene kant het ‘slechte moeder’ gevoel, maar aan de andere kant de ‘yeahhhhhh avontuur!!!’ kriebels. 

Al heel snel voelde het heerlijk vertrouwd om lekker alleen te reizen en werd het een reis om nooit te vergeten. Vooral toen ik ontdekte eigenlijk helemaal niet alleen te reizen en zwanger van Pippa bleek te zijn. Een positieve zwangerschapstest met uitzicht op de pieken van de Mount Everest. Errug nice!!!

Daarna volgden nog een trip naar Casablanca voor werk en wat nachtjes/weekendjes weg met vriendlief; het werd steeds duidelijker hoe fijn die me-time is. Het schuldgevoel blijft steeds stiekempjes wel een beetje hangen, maar gelukkig overheerst het genieten. Ik word er een veel leuker en relaxter mens van wanneer ik die tijd voor mezelf heb en daar helemaal in op ga.

Bij thuiskomst is het dan nóg leuker en fijner om weer samen met het gezin te zijn. Want begrijp het niet verkeerd: Ben als een malle verzot op die kleine guppies en zij staan altijd, altijd, altijd, altijd op nummer 1! 

Ennnn Thank Goodness voor FaceTime:

En nu, na ruim een maand op vakantie te zijn geweest in Frankrijk met ons viertjes, staat een tripje met lieve vriendin Elles op het program. Donderdagochtend heul heul heul vroeg vertrekken wij met z’n tweetjes naar Samos om keihard niets te gaan doen. Te raar. Te tof. Te geweldig. Te gek.

Thuis is alles helemaal geregeld en onze mannen + familie gunnen ons het helemaal, dus dat schuldgevoel pakken we niet in. We gaan voor een 5 daagse reis met enkel en alleen mooie gesprekken, goede boeken, sweaty workouts, heerlijke hapjes, nog fijnere drankjes, idyllische strandjes en vooral even gewoon lekker ‘uit’ staan. 

Kom.Maar.Door.

Op vakantie zonder je kids? Hell YEAHHHHHH!!!!!

Onze accommodatie heet Eleneos Votsalakia en is te boeken via Eliza was here. 

Over de schrijfster van dit artikel:

Annette de Graaf (32 jaar) is vriendin van manueel en sportfysiotherapeut Thaddeus Knops, mama van dochters Jools (2,5) en Pippa (1) en woonachtig in Nieuw Vennep. Zij is naast lerares Nederlands en Engels op de Internationale School van Amsterdam ook eigenaresse van MOMspiration.nl; een blog voor (wannabe) heppie mama’s

Door te laten zien dat het leven veel leuker is met The Sunny Side Up inspireert zij moeders (en overige geïnteresseerden) om blij, gek, gezellig, genietend, luchtig, sportief, reizend, fashionable en gezond de dagen door te brengen.

Disclaimer

Annette blogt alleen over dingen die ze zelf meemaakt of producten die zij zelf (heeft) gebruikt. Zij geeft hierover ‘slechts’ haar persoonlijke mening.