PANIEK! met een mooi staartje…

Je herkent dit vast: een kind dat zich ontzettend boos of verdrietig maakt om iets waarvan jij denkt: Really really?? 

Hier heb je vorige week ook over kunnen lezen in MAMA?! WAT IS ER NOU GEBEURD?!?!

De belevingswereld van onze kiddies is nu eenmaal compleet anders dan de onze en eigenlijk is het ook wel weer heel mooi hoe zij gepassioneerd op kunnen gaan in bijvoorbeeld de gewenste kleur van een beker (neeeee, ik wil de groene!), vorm van de boterham (die stukjes zijn te klein gesneden, zo wil ik het niet eten!), geen hulp willen (zelluf doen!) of de door jou klaargelegde kleren (maar ik wil m’n dansjurk aan! Geen broek!!!).

Zo ook onze dochter Jools (2,5) afgelopen weekend. Grote paniek en dikke tranen toen de ballon, die ze na het verjaardagsfeestje van oma Monique mee naar huis mocht nemen, uit haar handen wegwaaide. Oma trok nog een flinke sprint achter de ballon aan, maar hij was al te ver en te hoog. Jools was ontroostbaar en iedere andere aangeboden kleur ballon kon haar tranen niet drogen. Ze wilde enkel en alleen haar eigen paarse favorietje. Ze bleef maar huilend roepen: “Oh jeeeee, hij is weg! Oh jeeeee!”

Gelukkig vond opa Frank nog ergens een onopgeblazen paarse New BFF en konden we met een ietwat minder heftig gesnik op weg naar huis.

Deze gebeurtenis kreeg drie dagen later geheel onverwacht een mooi en bijzonder staartje

We kwamen net uit de trein vandaan -na een leuk uitje naar het Kinderboekenmuseum- en ik zag dat Jools omhoog naar de lucht aan het kijken was. Opeens zei ze:

Mama, ik denk dat mijn paarse ballon nu bij oma Annie is.

Toen was het mijn beurt om de waterlanders te laten lopen. Ik ging op m’n hurken zitten, omhelsde haar en zei al kussend door de tranen: “Oh lief lief schatje. Ik denk het ook. Ik hoop het ook. Wat mooi en lief dat je dit zegt.”

—————

Extra informatie om mijn tranen uit te leggen: Oma Annie was mijn allerliefste oma en de moeder van mijn moeder. Zij is 4,5 jaar geleden overleden en we missen nog haar nog steeds heel erg. Ik ben naar haar vernoemd en ook Jools draagt haar naam als tweede naam. We praten wel eens over oma Annie omdat er bij ons in huis spulletjes van haar staan en dan wil Jools altijd van alles over haar weten. Ook waarom ze dood is. En waar je dan heen gaat. Omdat we daar natuurlijk niet echt een zinnig antwoord op kunnen geven hebben we gezegd dat oma Annie in de lucht is. Waarbij zij zelf 1 + 1 = 2 maakte: De paarse ballon is nu bij oma Annie. 

Prachtig toch?!

Over de schrijfster van dit artikel:

Annette de Graaf (32 jaar) is vriendin van manueel en sportfysiotherapeut Thaddeus Knops, mama van dochters Jools (2,5) en Pippa (1) en woonachtig in Nieuw Vennep. Zij is naast lerares Nederlands en Engels op de Internationale School van Amsterdam ook eigenaresse van MOMspiration.nl; een blog voor (wannabe) heppie mama’s

Door te laten zien dat het leven veel leuker is met The Sunny Side Up inspireert zij moeders (en overige geïnteresseerden) om blij, gek, gezellig, genietend, luchtig, sportief, reizend, fashionable en gezond de dagen door te brengen.

Disclaimer

Annette blogt alleen over dingen die ze zelf meemaakt of producten die zij zelf (heeft) gebruikt. Zij geeft hierover ‘slechts’ haar persoonlijke mening.