Hangbuikzwijn

Niets ten nadele van deze allerschattigste varkentjes wiens naam door menigeen op een negatieve manier wordt gebruikt.

Maar.

Iedere mama van de hele wereld heeft zich zekers te weten wel minimaal een week of maand of jaar (of méér) een soort van hangbuikzwijn gevoeld. De eerste periode na je bevalling zou je toch bijna zweren dat je niet zojuist gebaard hebt, maar eigenlijk nog 25 weken zwanger.

Dat was ook wat mijn bloedeigen oma van 90 jaar tegen mij zei nadat de eerste week als kersverse moeder:

Goh, verwacht je al een tweede?

Mwehhhhhhh……

Wijde truien, strakke broeken: alles deed ik eraan om er weer een beetje ‘normaal’ uit te zien. Het dik zijn zonder dat er een mini-mensje in mij groeide vond ik echt verskrikkulluk. En waarom? Op zich best logisch: als mega fanatiek sportster was ik gewend aan een strak lijf. Zwanger zijn vond ik fantastisch en genoot ervan om te zien dat mijn lijf bezig was om een nieuwe wereldburger te creëren.

Vanaf het moment dat ik beide meisjes eruit ‘geplopt’ (UHHHHH I WISH) had, kon ik niet wachten om weer keihard te gaan trainen. Maar ja. Dat mocht en kon natuurlijk nog helemaal niet. Normaal gesproken mag je na 6 weken weer deelnemen aan de Back in Shape training van Mom in Balance, maar na een keizersnede moet je daar nog 2 weken bij optellen. Ontzettende belangrijk om het trainen dan weer rustig op te bouwen en dankzij mijn allerliefste vriendin én Mom in Balance trainster Elles lukte dat best aardig. Nu was/ben ik lastig in toom te houden, maar naar Elles luisterde ik. Op z’n ‘Annets’ dan hè….

Op dit moment zijn we 1,5 jaar verder nadat baby girl nummero 2 geboren is en ben ik best tevreden met m’n apres-twee-kids body. Sowieso trots dat dit lijffie dat groeien van deze mini-mensjes maar mooi geflikt heeft, maar ook met hoe ik er nu uitzie. Dat gaat natuurlijk niet vanzelf, daar moet je wel wel het een en ander voor doen en laten. Gelukkig HOU ik als een malle van sporten en gaat dat gepaard met verantwoord eten. Dat scheelt. En natuuuuuurlijk geniet ik ook van ongezonde quilty pleasures. Wie niet??? Dat houdt alles weer mooi in balans. En kun je dan extra van genieten omdat het iets bijzonders is.

Maar.

Hoeveel ik ook sport en hoe gezond ik ook eet, van dat buikie kom ik niet af. Buik inhouden, verstoppen in een strakke sportbroek of onder een wijd shirt is voor mij DE oplossing, maar het allermeeste hoop ik dat er een moment komt waarop dat niet meer hoeft.

Of.

Moet ik het gewoon maar accepteren? Zo van: It is what it is?

Misschien wel. Want die quilty pleasures (wijntjes, chocolala en andere lekkernijen) wil ik gewoon zo af en toe blijven nuttigen. Daar word ik blij van.

En een blije mama telt voor 2. Happy mommy, happy kids.

En die kids maakt een hangbuik meer of minder helemaal niet uit! 

DUS:

I need to relaxxxxxxx. Doen jullie dat dan ook?!?

 

liefs,

Annette

 

 

Over de schrijfster van dit artikel:

Annette de Graaf (33 jaar) is vriendin van manueel en sportfysiotherapeut Thaddeus Knops, mama van dochters Jools (3) en Pippa (1,5) en woonachtig in Nieuw Vennep. Zij is naast lerares Nederlands en Engels op de Internationale School van Amsterdam ook eigenaresse van MOMspiration.nl; een blog voor (wannabe) heppie mama’s
Door te laten zien dat het leven veel leuker is met The Sunny Side Up inspireert zij moeders (en overige geïnteresseerden) om blij, gek, gezellig, genietend, luchtig, sportief, reizend, fashionable en gezond de dagen door te brengen. Maarrrr het is ook oké om soms even keihard te klagen. Hoort er ook bij! Zolang het niet te lang duurt….

Disclaimer

Annette blogt alleen over dingen die ze zelf meemaakt of producten die zij zelf (heeft) gebruikt. Zij geeft hierover ‘slechts’ haar persoonlijke mening.