Soms is het ook gewoon even allemaal k*t

Ei, ei, ei en we zijn niet zo blij. Al een week of 3 slapen we nie. Vriendlief gelukkig nu 2 nachten (hopelijk) wel, want hij is op een Boys Only Sporty Trip in Duitsland. De reden voor dit slaapgebrek is ons aller Pippake. Overdag supershinend gezond, maar ’s nachts verandert zij in een horrorzeehond. 

De eerste nachten gingen nog. Een uur of wat rechtop met haar zitten en afleiden van het hoesten. Luuf smeren, speen in de hoestdrank dopen, druppeltjes in de fles melk, matras schuin ophogen, wollen sokjes aan (thanx voor de tips mama’s!): alles hebben we uit de kast getrokken. En het gaat dan ook steeds een uur of wat goed. Tenminste dat denk ik. M’n nachtelijke tijdsbesef is ronduit slecht. M’n nachtelijke humeur zelfs nog slechter. Zeker wanneer er sprake is van ernstig slaapgebrek en je iedere minuut slaap als heilig ervaart.

Dus toegeven (how can I not): ’s Nachts ben ik een naar mens. Hekswaardig naar. Met al m’n Mommy Superpowers lukt het nog om dit te verbloemen naar kidslief toe, maar vriendlief moet het helaas zo goed als altijd bezuren. Dat hij één van de allerdiepste slapers op aard is helpt daarbij niet mee en hebben hem menig blauwe plek in de zij opgeleverd dankzij mijn vlijmscherpe rechterelleboog. 

Hierbij duizendmaal excuus, babe. Ei luf joe. Overdag net iets meer dan ’s nachts. 

En nu, na een lange zaterdag die startte om 5.45 uur wil ik zó graag slapenZó graag. Maar helaas peanut butter gaat her niet (lees: nooit) vanzelf: De oudste gup deed er 1,5 uur over voordat ze eindelijk in slaap viel en toen dat eindelijk gelukt was (niet helemaal zoals ‘normaal’, in haar eigen bed, maar hé, het slaapt): 

….. hoorde ik na het poetsen van mijn tanden het inmiddels vertrouwde geblaf uit Guppie Girl 2 haar kamer komen. Denk er serieus aan om haar aan te melden bij Lenie ’t Hart. 

En daar komt ook dit nog efkes bij: 

Die bug die al weken de gehele familie (en het land) teistert lijkt ook bij mij z’n weg door het immuunsysteem te hebben gevochten. Blijk toch niet helemaal onoverwinnelijk. 

Bummer.

Maar gelukkig wel goed bewapend: Pippa is inmiddels met een dubbelzodikke laag Luuf bemetseld en ligt (lees:’staat’ ivm niet-meer-zo-licht hellend matras) ingewikkeld als een mummie vredig te slapen. Je weet nooit voor hoe lang, maar voor nu is een een dream coming true. 

Et moi? Ik heb het medicijnkastje in de keuken geplunderd om gedrogeerd en al een paar uurtjes onder zeil te geraken. Maar wel in stijl thanks to the truffelpepernootsmaak in de pijnlijke mond. 

Duhhhh!!! 

Night Night y’alllllll. 
Over de schrijfster van dit artikel:

Annette de Graaf (33 jaar) is vriendin van manueel en sportfysiotherapeut Thaddeus Knops, mama van dochters Jools (3) en Pippa (1,5) en woonachtig in Nieuw Vennep. Zij is naast lerares Nederlands en Engels op de Internationale School van Amsterdam ook eigenaresse van MOMspiration.nl; een blog voor (wannabe) heppie mama’s

Door te laten zien dat het leven veel leuker is met The Sunny Side Up inspireert zij moeders (en overige geïnteresseerden) om blij, gek, gezellig, genietend, luchtig, sportief, reizend, fashionable en gezond de dagen door te brengen. Maarrrr het is ook oké om soms even keihard te klagen. Hoort er ook bij! Zolang het niet te lang duurt….

Disclaimer

Annette blogt alleen over dingen die ze zelf meemaakt of producten die zij zelf (heeft) gebruikt. Zij geeft hierover ‘slechts’ haar persoonlijke mening.