Ni-Na-Nijntje, Nijntje, Nijntje Nijn

Het is m’n eigen schuld. Ik heb dit mega-irritante riedeltje zelf verzonnen en het ‘op z’n Annets’ (wie-kent-t-nie) idioot enthousiast geïntroduceerd bij m’n mini-me’s. Op de melodie van Snappie (de kleine krokodil) lallen en schallen we de ganse dag :”Ni-Na-Nijntje, Nijntje Nijntje Nijn. Ni-Na-Nijntje, Nijntje Nijntje Nijn.”

Misschien het overwegen waard om een carrière als singer-songwriter te starten? 

Maar goed. Back to waar het allemaal begon: We zijn dus éíndelijk naar het Nijntje Museum in Utrecht geweest. Al maanden kwam het er steeds niet van omdat we te laat bedachten dat het wel leuk was om erheen te gaan. En dat kan dus (meestal) niet. Op de website van het Nijntje Museum kun je zien of er op jouw gewenste aankomsttijd nog tickets verkrijgbaar zijn. En tijdens de vakanties grijp je dan zo last-minute vaak net mis.

Nu hadden we wel aardig ruim van te voren online tickets gekocht en ging het dus écht gebeuren. Jools & Pippa waren over the moooooooon excited: Jools vertelde al dagen van tevoren aan iedereen die het maar wilde horen dat wij naar het Nijntje Museum zouden gaan Pippa bleef maar “NIJNTJAAHHHHHHHHHH” brullen….

Dus toen de meiden bij binnenkomst in het museum een grote Nijn én een schattige Snuffie zagen, voelden ze zich al gelijk thuis. Zó thuis en enthousiast dat Pippa’s broek en romper aan Nijntjes waslijn te drogen moesten worden gehangen. OEPS.

In iedere ruimte, van Nijntjes Huis tot de Dierentuin en van het Verkeersplein tot het Ziekenhuis, kon wel een uur gespeeld worden. We moesten de meiden steeds met man en macht overhalen om toch echt weer verder te gaan. Eigenlijk wil je dat helemaal niet wanneer ze zo fijn in hun spel zitten, maar er was nog zoveel meer te ontdekken doen!

 

Als absolute kers op de taart van dit museumbezoek schilderden we er met sponsjes op los in het kunstlokaal. Wat een mooie herfstbomen zijn het geworden! De schilderijen hangen nu trots te pronken in de eetkamer.

En als slagroom op de kers op de taart