STOP de tijd

Tijdens de eerste jaren met jonge kids krijgt zo goed als iedere ouder regelmatig de uitspraak:

Geniet er maar goed van, want voor je het weet zijn ze groot. De tijd gaat zo snel!

Je denkt dat het heus wel mee zal vallen en na het een keer of 40 gehoord te hebben komt deze opmerking je neus uit.

Maar op een zeker moment zie je je VEEL te grote kind en denkt: “Damn, al die mensen hebben zó gelijk! Wat is er met mijn kleine gup gebeurd? STOP de tijd!”

Je kunt je bijna nier meer herinneren hoe het was toen ze nog een echte baby waren, wat de eerste woordjes waren, wanneer, waar en hoe de eerste stapjes gingen, welk eten ze de eerste jaren heerlijke vonden en wat daarna opeens niet meer. Je denkt dat je dit soort mijlpalen en gouden momenten heus wel zult onthouden, maar helaas is niets minder waar: Je vergeet zóveel!

En ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar ik ben echt de allerslechtste dagboekbijhoudster ooit. Er liggen hier talloze negenmaandendagboeken, kraamvisiteboeken, Mijn Eerste, Tweede, Derde Jaar boeken, reisdagboeken, etc en allemaal half of zelfs voor een kwart ingevuld. Uhm, of leeg.

Dus. Daar vormt zich een probleem.

Dus. Moest er een oplossing worden bedacht.

En. Dat is (een soort van) gelukt.

Aangezien ik deze situatie al van te voren aan zag komen voordat Jools geboren was (iets met: ken je zwaktes), had ik nagedacht over een zo laagdrempelige manier om zoveel mogelijk dagelijkse gebeurtenissen als uitspraken, bijzondere acties, oepsen en eerste keren te documenteren. Het uiteindelijke plan hiervoor ontstond in de Sissy Boy winkel, toen ik mijn oog liet vallen op allerlei hippe schriften. DAT moest het worden. Een ‘gewoon’ schrift dat we altijd binnen bereik hebben liggen en waar je wanneer je maar wilt even snel wat in kunt schrijven. Een leuk bakje pennen erbij en nu na ruim 3 jaar begint Jools haar schrift al aardig vol te raken. Niet alleen met schrijfsels van mij, maar ook allerlei tekeningetjes en letters van Jools zelf (o.a hoe ze op bepaalde data haar naam schreef).

Soms komt het er maanden niet van en moet ik mezelf er echt weer even toe aanzetten. Maar hé: iets is beter dan niets!

Vandaag heb ik Pippa haar schriftje weer kunnen vullen met voor later oh zo leuke info: Welke liedjes op dit moment haar favorietjes zijn, wat ze lekker vindt om te eten, waarmee ze haar zus plaagt en waar ze het hardst om moet lachen. Dat alles terwijl de meiden zich vermaakten met klei en we met z’n drietjes meezongen met de Dikkie Dik cd. Zo gezellig!

 

Zeg nou zelf, dit soort momenten wil je toch voor altijd onthouden:

En dit:

En dit (vanochtend tijdens de zwemles)

Dat staat ook in Pippa haar schrift geschreven: Pippa en Jools hebben zichzelf vanmorgen voor het eerst helemaal zelluf uit- en aangekleed voor de zwemles. Trots dat ze waren! En dat we daarna zoals iedere maandag een uur de olifant hebben staan wassen, staat er natúúrlijk ook in. De Zuid-Afrika vibe zit er al goed in!

Fijne week lieve allemaal!

 

liefs,

Annette

 

Over de schrijfster van dit artikel:

Annette de Graaf (33 jaar) is vriendin van manueel en sportfysiotherapeut Thaddeus Knops, mama van dochters Jools (3) en Pippa (1,5) en woonachtig in Nieuw Vennep. Zij is naast lerares Nederlands en Engels op de Internationale School van Amsterdam ook eigenaresse van MOMspiration.nl; een blog voor (wannabe) heppie mama’s
Door te laten zien dat het leven veel leuker is met The Sunny Side Up inspireert zij moeders (en overige geïnteresseerden) om blij, gek, gezellig, genietend, luchtig, sportief, reizend, fashionable en gezond de dagen door te brengen. Maarrrr het is ook oké om soms even keihard te klagen. Hoort er ook bij! Zolang het niet te lang duurt….

Annette en haar gezinnetje verhuizen 28 juni 2017 voor 14 maanden naar Zuid Afrika om vrijwilligerswerk te gaan doen. En natuurlijk om lekker veel van dit bizar mooie land te zien en beleven.

Disclaimer

Annette & haar collega Tessa bloggen alleen over dingen die ze zelf meemaken of producten die zij zelf (hebben) gebruikt. Zij geven hierover ‘slechts’ hun persoonlijke mening.