Uit welk gedeelte van “Het is tijd om naar bed te gaan” verstaan onze kids toch altijd: “Ren zo hard mogelijk rondjes door het huis in je nakie?” en “Pak me dan, als je kan, je kan me toch niet pakken!”??? En wanneer we dan EINDELIJK een soort van serene rust gecreëerd hebben in Huize Knops-de Graaf, dan duurt het nog minimaal een uur voordat allebei de aapjes ook echt in hun eigen bed naar dromenland zijn vertrokken.
Herkenbaar???
Op dat soort momenten -wanneer je al minsten een uur bezig bent + alle excuses van de wereld in de strijd worden gegooid om niet te hoeven slapen- denk ik wel eens aan deze heerlijke bedtime story:
Maar gelukkig doe ik aan de 21 Dagen Niet Schelden en Klagen Challenge (het gaat niet zo goed daarmee btw), dus het F-woord slik ik netjes in. Heb de meiden dit woord gelukkig ook nog nooit horen zeggen, dus denk dat we hiermee tot nu toe het goede voorbeeld hebben gegeven. ZELFS wanneer het geduld al een uur op was.
Want wat doe je wanneer dat moment toegeslagen is? Het moment waarop de jongste al zeker 30 minuten keurig op tuk ligt (valt zo goed als iedere nacht al zingend in slaap) en je helemaal klaar bent met Peuter Smart Ass Talk als “Maar ik heb zo’n dorst, mag ik nog één ietsiepietsie beetje water drinken. Alsjeblieft???” “Ik wilde nog even met je knuffelen, want ik hou zoveel van je.” “Wil je zo nog oma en opa bellen om te vragen wanneer we naar Disneyland gaan?” “Zullen we nog éééééén boekje lezen? Want jij kunt zo mooi voorlezen en dat vind ik zo gezellig.” “Deze onderbroek zit niet lekker, ik wil een andere aan.” “Mag de deur alsjebliiiiieeeeft op een parkiertje??” -zodat wij beneden niet horen dat ze stiekem onze kamer in sluipt en in ons bed gaat liggen-
Wij hebben onze verwachtingen aangepast. Bij ons duurt het nu eenmaal minimaal een uur om de kids naar bed te brengen. En alles wat binnen die tijd valt voelt als een soort MEGA overwinning. Bonustijd voor jezelf, elkaar en het huis.
Maar eigenlijk vind ik die ‘rek’momenten van Jools ook wel weer super aandoenlijk en geniet ik ervan:
Mama, wil je nog eventjes bij mij blijven?
En terwijl ik met mijn hand over haar hoofd aai of dat ene boekje nóg een keer voorlees, valt ze heerlijk in slaap….
Over de schrijfster van dit artikel:
Annette de Graaf (33 jaar) is vriendin van manueel en sportfysiotherapeut Thaddeus Knops, mama van dochters Jools (3,5) en Pippa (2) en woonachtig in Nieuw Vennep. Zij is naast lerares Nederlands en Engels op de Internationale School van Amsterdam ook eigenaresse van MOMspiration.nl; een blog voor (wannabe) heppie mama’s
Door te laten zien dat het leven veel leuker is met The Sunny Side Up inspireert zij moeders (en overige geïnteresseerden) om blij, gek, gezellig, genietend, luchtig, sportief, reizend, fashionable en gezond de dagen door te brengen. Maarrrr het is ook oké om soms even keihard te klagen. Hoort er ook bij! Zolang het niet te lang duurt….
Annette en haar gezinnetje verhuizen 28 juni 2017 voor 14 maanden naar Zuid Afrika om o.a. vrijwilligerswerk te gaan doen. En natuurlijk om lekker veel van dit bizar mooie land te zien en beleven.
Disclaimer
Annette & haar collega Tessa bloggen alleen over dingen die ze zelf meemaken of producten die zij zelf (hebben) gebruikt. Zij geven hierover ‘slechts’ hun persoonlijke mening.
The Flying Dutch Family 
Gepubliceerd door