De titel van dit blog is een uitspraak die dochter Jools deed tijdens ons vierdaagse bezoek aan Etosha National Park in Namibië. We reizen nu al bijna een maand door dit bizar prachtige land en we genieten als een malle van iedere dag. Steeds weer beleven we samen allerlei bijzondere avonturen, leren we van alles en ontmoeten we leuke mensen. Maar wie we de afgelopen dagen vooral ontmoet hebben zijn vooral… dieren!
Toen we 1,5 maand geleden spontaan bedachten om vanuit Zuid Afrika naar en door Namibië te reizen, hoorden we van ontzettend veel mensen dat we zeker niet Etosha over mochten slaan. Wij twijfelden, aangezien Etosha een ‘low-risk‘ gebied is wat betreft malaria. Maar na heel wat research bleek dat dit het droge seizoen is en dat het risico nu lager dan laag is. Oké: Etosha kwam dus op de To Go List.
Waarom die mensen Etosha zo aan hadden geraden begrepen we al heel, heel snel. Gelijk toen we we de Anderson Gate in het zuiden doorreden zagen we al een olifant, overstekende neushoorns, een jakhals, gemsbokken, een paar giraffen, een stuk of 20 zebra’s en ontelbaar veel springbokkies.
Onderweg naar Camp Halali keken we onze ogen uit en spotten aan de lopen de band wilde dieren vanuit onze eigen Jeep. Wat een heerlijk idee dat we hierna nóg 3 dagen hadden! Maar eerst even ons eigen kampje opzetten, spelen met buurmeisje Tine uit België, zwemmen en dieren bekijken bij de waterhole die vlak naast de camping is. Inclusief tribune en wifi: niet echt heel die hard bush bush dus.
Wel die hard zijn veel wegen in Etosha (en in de rest van Namibië). Je moet er wat voor over hebben om van A naar B te komen. De weg naar Camp Olifantsrus bijvoorbeeld. Mijn hemel, wat had ik het zwaar om te blijven zoeken naar blije gedachten. Was even heu-luh-maal klaar met dat gehobbeldebobbel en iedere keer maar hopen dat de banden niet ontploffen (waar we ervaring mee hebben).
De meisjes hebben ook geweldige foto’s gemaakt met hun Kidizoom Duo van Vtech. Cute!!!
Nog een die hard dingetje: de geschiedenis van Camp Olifantsrus. Prachtige campsite met maar 10 kampeerplaatsen en mooi uitzicht op een waterhole. We kampeerden vlak naast een soort plateau waarop allerlei stellages stonden. We vroegen ons af waar dit ooit voor gediend had, maar daar kwamen we al snel achter aangezien er een compleet informatiecentrum hierover ingericht was: Etosha kampte een jaar of 30 geleden (in 1983, mijn geboortejaar…) met een overschot aan olifanten, waardoor het bestaan van allerlei andere diersoorten bedreigd raakte. Ze besloten om een aantal kuddes olifanten om te brengen en het vlees, de huid en slagtanden te verkopen. De plek waar ze de olifanten ontleedden was, juist, precies de plek waar wij kampeerden. Gezellig idee…
We besloten hier maar niet al te veel bij na te denken (lees: geen lugubere beelden te vormen) en hadden het daardoor prima naar de zin hier in the middle of nowhere. We zagen een zwarte neushoorn bij zonsondergang:
En we speelden schooltje tussen de dieren:
En hoera! Het filmpje van Etosha is ook klaar…. Hier issie dannnnn!
Eigenlijk wilden we helemaal geen afscheid nemen van onze dierenvrienden, maar het was tijd om weer verder te gaan. Op naar nieuwe avonturen!
We verblijven nu 2 nachtjes in Windhoek en zullen morgen verder reizen naar….. Botswana! Of Knopswana zoals Jools en Pippa het noemen.
Liefs, liefs, liefs,
Annette
Over de schrijfster van dit artikel
Annette de Graaf (33 jaar) is vriendin van manueel en sportfysiotherapeut Thaddeus Knops en mama van dochters Jools (3,5) en Pippa (2). Zij is naast lerares Nederlands en Engels op de Internationale School van Amsterdam (waar ze momenteel een jaar onbetaald verlof van heeft gekregen), KLM Blogger en onderdeel van Team Canon Photography Nederland ook oprichtster van MOMspiration.nl; sinds februari 2015 een blog voor (wannabe) heppie mama’s.
Door te laten zien dat het leven veel leuker is met The Sunny Side Up inspireert zij moeders (en overige geïnteresseerden) om blij, gek, gezellig, genietend, luchtig, sportief, reizend, fashionable en gezond de dagen door te brengen. Maarrrr het is helemaal oké om soms even keihard te klagen. Hoort er ook bij! Zolang het niet te lang duurt….
Annette en haar gezinnetje reizen op dit moment door Zuid Afrika en Namibië. Ze doen daar o.a. vrijwilligerswerk voor Kinderfonds MAMAS en KLM’s Wings of Support. Met z’n viertjes proberen ze op een relaxte manier zoveel mogelijk te zien en beleven van deze prachtige landen. Hierover wordt uitgebreid gerapporteerd op MOMspiration.nl en Instagram onder de naam The Flying Dutch Family.
Hoe de rest van de 14 maanden durende wereldreis eruit gaan zien en welke landen ze zullen bezoeken?! Dat ligt nog lekker open! Zuid/Midden Amerika? Japan? Indonesië? Houd MOMspiration.nl en de Social Media kanalen in de gaten voor updates (als er ergens WiFi te vangen is tenminste….).
Disclaimer
Annette & haar collega’s Tessa & Marjolijn bloggen alleen over dingen die ze zelf meemaken of producten die zij zelf (hebben) gebruikt. Zij geven hierover ‘slechts’ hun persoonlijke mening.
The Flying Dutch Family 
Gepubliceerd door