Soms kun je gewoon maar beter je wie-waa-waffeltje houden…

 

Toen we nog geen kinderen hadden wist ik he-le-maal hoe wij het allemaal zouden doen wanneer we wèl kinderen mochten krijgen. Jaja, ik wist het allemaal héél goed. Sterker nog, ik had er heel goed over nagedacht. Ook had ik goed om me heen gekeken en mijn ideeën gevormd over hoe ik het allemaal absoluut niet wilde. Met een voldaan gevoel begonnen we vol goede moed aan het grote avontuur; kinderen mogen krijgen en opvoeden. Al snel ontdekte ik dat het toch allemaal héél anders ging dan dat ik het allemaal zo mooi bedacht had. Kinderen zijn tenslotte geen robots en ouders ook niet. Het kan allemaal nog zo mooi in de boekjes staan maar de realiteit is in mijn geval toch anders uitgepakt dan dat ik allemaal bedacht had.

En daarom wil ik graag mijn top 10 van ‘wat ik heb gezegd VS wat ik nu doe’ delen. Okay, beloof me dat je me niet uitlacht… I know, ik had beter mijn mond kunnen houden. En ach, een beetje zelfspot moet toch ook gewoon kunnen. Komt ie!

1. ‘Onze kinderen gaan niet bij ons in bed slapen hoor! Dat co-sleeping is niks voor ons’. En dan nu de realiteit. 04:15 uur. Pippa is wakker en ze huilt. Snel een speentje erin anders is Lauren straks ook wakker. En hup terug naar mijn bed, gauw weer verder slapen. 15 minuten later…again. Ik loop gauw weer naar Pippa toe, speentje erin. En zodra ik weer terug loop hoor ik dat Pippa haar speentje uit tuft en weer begint te huilen. Gauw haal ik Pippa uit haar bedje en je raadt het al…Pippa belandt naast mij. Een heerlijk klein, lief meisje die lekker tegen me aan kroelt. Ik hoor haar zachtjes ademen en ze slaapt heerlijk verder. Ik word overladen met een geluksgevoel. Dit is toch gewoon heerlijk… Uhm, wat had ik ook alweer gezegd? Bij ons in bed…? #mijnnaamishaas

2. ‘Hello Kitty. Horrible! Dat komt er bij ons echt niet in hoor! Ook niet als m’n dochter het leuk vindt!’ Tja, ook dat liep een beeeeetje anders…Dochterlief is in de kast aan het rommelen en tot mijn grote schrik komt ze heeeeel blij met een hoop gegil de kast uit klimmen. “Mama! Kijk! Wauwwwww! Hello Mickey!!” “Ja schat, hello Kitty…” zeg ik. ohw noooo, waarom heb ik die horrible zonneschermen niet weggegooid!? “Auto mama! Hello Mickey in de auto!” …..zucht….. #allesvooreenblijkind

3. ‘Oooooh die tutu’s en haarbandjes. No way, verschrikkelijk. Van die kale baby’s met een haarbandje, het zijn net paaseieren.’ Dat gaan we dus mooi niet doen hè!?’ Tja….de foto hieronder zegt genoeg denk ik… #somsmoetikgewoonmijnwaffelhouden

4. ‘Fruit moet natuurlijk super vers zijn. Potjes ga ik niet doen hoor, ik neem gewoon overal m’n blender mee naar toe. Kan toch prima!?’ Yep, en dan sta je dus op de camping in een overvolle voortent, tussen de koelkast, kinderwagen, stoelen, speelgoedbakken en wat je nog meer kunt bedenken, met je blendertje. De blender past nog net tussen het koffiezetapparaat en de waterkoker. Banaan erin, peer erbij, blender op hol, fruit all over the place! De overstap naar fruitpotjes was snel gemaakt. Oh en het ging erin als zoete koek. #zoetzoeterzoetst #maargeenplakbendemeer

5. ‘Groenten. Ik moét een steamer/blender hebben. I-de-aal. Eerst stomen, dan blenderen, hoppaaaaa in van die ijsklontjesbakjes en in de vriezer. Geen toegevoegde suikers maar heerlijk gezond!’ En ja dat is ook zeker waar. Voor Lauren werkte dit trouwens prima. Ze was dol op verse groenten. Maar Pippa…nope, ze wil er helemaal niks, nada, noppes van weten, hoe vaak we het ook aanbieden. Vieze gezichten, kokhalzen en blazen. And again, groenten in je haren en aan het plafond. Maar ja, ik wil toch graag dat ze haar groenten binnen krijgt. Potje pompoen/kip/aardappel is hier een ABSOLUTE topperrrrr! #mondopenenhap #ensneleenbeetjemama

6. ‘Al dat gesnoep. Dat is toch nergens voor nodig? Onze kids krijgen snoepvervangers hoor!’ Yep, back to reality. 07:00 uur. “Mamaaaaaa! Lauren chocolaatje? Mmmmmm!” Okay, wat gaat hier mis…? Valt chocola ook onder snoep…? Ik ben nl niet een juist referentiekader. Voor mij is chocola zo ongeveer een algemene levensbehoefte. Ken nié zonduuuuurrrr.. Oepsie, mijn dochter begint dezelfde verslavingsverschijnselen te krijgen. En NEE, ze krijgt het absoluut niet hoor, althans niet op dit soort tijdstippen. Ik ben haar meestal voor 😉 #stiekemchocoladeetenindevoorraadkast

7. ‘Houten speelgoed. Heel goed voor de ontwikkeling. Geen plastic troep in m’n huis hoor, ik vind dat helemaal niks. Geef een baby een pollepel en ze vermaakt zicht prima!’ Ja dat van die pollepel hè…heb ik ooit eens gezien bij een bezoekje aan een antroposofisch kinderdagverblijf. Ik kan je verzekeren; hier in huize Bonhof is het geen succes. Lauren aan het huilen, Pippa die triomfantelijk rond kijkt en alles om haar heen om maait. Dus hup die grote pak Little People in het midden van de kamer. Beide meiden blij. #plasticfantastic

8. ‘Die pietenpakjes waar kinderen in lopen tijdens het sinterklaasgebeuren. No go.’ En daar staat Lauren dan, middenin de woonkamer, te dansen op ‘in de maaaaaneschijn’ in haar pietenjurkje. Nog steeds wanstaltig maar soooo cute! #smelt #ikhadnogzogezegd…

9. ‘Twinning. Nee dat is niks voor mij hoor, onze kids zijn twee individuen, ik ga ze niet hetzelfde aantrekken.’ Vriendin: “Hebben Lauren en Pippa nou dezelfde trui aan?” Ja ja jaaaaa, ik weet wat ik in het verleden gezegd heb… Maar ik vind de trui zooooow leuk! En als ie leuk is voor Lauren dan vind ik ‘m ook leuk voor Pippa en dus dus dus…. #kanikmeernoguitkletsen?

10. Okay, deze vond ik voordat ik kinderen had nog wel het àller ergste. Wat kon ik me er aan storen. ‘Dat eeuwige geklets over kinderen, kinderen en nog eens kinderen. Hebben moeders dan geen andere gespreksstof meer?’ Wat kon ik dit toch moeilijk begrijpen toen ik nog geen kinderen had. Voor mijn gevoel leek het alsof moeders over niks anders meer konden praten, alsof ze niks anders meer in hun leven hadden dan kinderen. Maar ja, waar het hart vol van is… En dat is het! Ik merk dat ik ook graag praat en vertel over mijn meisjes. Yep, ik ben ook zo’n moeder. En you know what!? Ik LOVE it. En natuurlijk kan ik ook nog over andere onderwerpen praten. Maar ik begrijp nu waarom moeders graag over hun trots praten.

Iedere keer wanneer ik weer iets doe waarvan ik vroeger het tegenovergestelde zei denk ik: ‘Tessa Tessa….waffelllll’.  Ja inderdaad, had ik soms gewoon maar wijselijk m’n waffeltje gehouden. Ik wist het allemaal zooo goed…zucht. Maar wat wist ik nou eigenlijk? Aan de andere kant kan ik er ook wel keihard om lachen.

Wat is opvoeden een geweldige en mooie uitdaging. En wat vind ik het ongelooflijk gaaf dat ik dit mag meemaken! #trotsemoeder

Hebben jullie nog leuke voorbeelden van dingen die je gezegd hebt maar die vervolgens heel anders uitpakten op het moment dat je moeder werd? Ik ben benieuwd!! ❤

Volgen jullie al onze avonturen al via Instagram? Kijk op lieve_lauren_en _pippa

Over de schrijfster van dit artikel:
Tessa Bonhof-Regnerus (37 jaar) is echtgenote van Henk Bonhof, moeder van Lauren (2) en Pippa (0). Woonachtig in de polder. Zij gaat na de zomer een nieuw avontuur starten als leerkracht groep 5/6.  Tessa vormt samen met Annette de Graaf en Marjolijn Vreeburg Team Momspiration.nl; een blog voor (wannabe) heppie mama’s.
Door positief in het leven te staan en vooral te focussen op de mooie en dankbare dingen in het leven inspireert zij moeders (en overige geïnteresseerden) om op een vrolijke, enthousiaste, nuchtere, smakelijke, gezonde en gezellige manier door de dag te fietsen. ‘What you see is what you get’ is volledig van toepassing op Tessa. Niks meer, niks minder. Gewoon precies zoals het is. Daar horen natuurlijk ook minder leuke dingen bij maar met een positieve insteek in het leven gaat het zonnetje altijd weer schijnen!