Opeens was het 4 mei en opeens kwam de vraag: “Mama, waarom hebben zoveel mensen de Nederlandse vlag opgehangen?” Deze vraag kwam van Jools (4,5 jaar) die in de buggy zat die ik al rennend voortduwde. We waren met z’n drietjes (Jools, haar zusje Pippa -3 jaar- en ik) naar de Keukenhof geweest en een erg leuke middag gehad. De vraag van Jools verraste mij, want om eerlijk te zijn hadden Thaddeus en ik het er helemaal niet over gehad wat we onze dochters mee wilden geven over 4 & 5 mei. Natuurlijk vinden we het ontzettend belangrijk dat ze opgroeien met begrip en respect voor deze dagen, maar op welke leeftijd we hier mee zouden beginnen? Geen idee eigenlijk. Ik had er ook nooit met andere ouders over gesproken. Maar ja, nu was de vraag gesteld en compleet spontaan begon ik te vertellen:
Heel, heel lang geleden, toen oma Corry en oma Nelly nog jonge meisjes waren en opa Ruud, oma Marijke, opa Frank en oma Monique nog niet eens geboren waren, was het oorlog in Nederland.
Jools:
Mama, wat is oorlog?
Dat is wanneer mensen heel gemeen doen tegen elkaar en wanneer het heel gevaarlijk is. Je kunt dan niet zomaar op straat lopen of op een terras zitten of naar het zwembad gaan. En zelfs in je eigen huis is het niet veilig. 78 jaar geleden begon in Nederland een oorlog en dat was heel erg voor alle mensen. Deze oorlog was gekomen omdat er een hele gemene meneer de baas van de wereld wilde zijn en dat probeerde hij op een heel erge manier. Hij maakte er zelfs mensen voor dood, zodat hij over steeds meer landen de baas kon zijn.
Pippa:
Maar waarom maakte hij dan mensen dood?
Omdat hij vond dat die mensen niet goed voor de wereld waren waar hij de baas van wilde zijn.
Jools:
Waarom vond hij dat ze niet goed waren dan?
Er gebeurden toen slechte dingen en hij zei dat het de schuld was van die mensen. Hij wilde al die mensen heel erg zwaar werk laten doen, bijna geen eten of drinken geven en zelfs dood maken. Maar het was helemaal niet hun schuld en het was dus ontzettend gemeen van die meneer. Gelukkig waren er goede mensen die kwamen helpen. Zij stuurden de gemene mensen die bij de gemene meneer hoorden weg. Maar van die goede mensen gingen er helaas heel veel dood. Dankzij deze goede mensen leven wij nu heel veilig hier in Nederland. Vandaag denken we aan alle mensen die tijdens de oorlog dood zijn gegaan.
Jools:
Ik vind het heel zielig voor die mensen die dood zijn gegaan. Maar ook voor de familie van die mensen. Hebben ze die gemene meneer toen in de gevangenis gedaan?
Nee, want voordat ze dat wilden doen, was hij al doodgegaan.
Jools:
Dat is wel goed, hè? En gelukkig is er daarna nooit meer oorlog geweest in Nederland. Nu is het lekker rustig in Nederland. Wij hoeven nooit bang te zijn voor gemene meneren. En nu weet ik wel waarom de vlaggen niet helemaal bovenaan hangen. De vlaggen zijn verdrietig en zijn niet helemaal omhoog.
Precies. Maar morgen hangen ze wel helemaal bovenaan, want dan vieren we feest. We vieren dan precies wat jij net zei: dat is lekker rustig is in Nederland. Dat het veilig is en dat we vrij zijn. Dat we zelf mogen kiezen waar en wanneer we willen spelen. Binnen of buiten. Dat we lekker naar het strand kunnen gaan als we daar zin in hebben. Dat we vrienden mogen zijn met wie we willen.
Jools:
Maar vandaag nog niet, hè mam. Vandaag denken we aan de dode mensen van de oorlog.
Pippa:
Maar waarom zijn die dan doodgegaan?
Jools:
Door die gemene menee-eeer. Dat snap je toch wel? Dat zei mama net. Hij vond dat het hun schuld was dat er slechte dingen waren gebeurd. En het is heel raar dat hij ze doodmaakte, maar dat had hij dus wel gedaan. Nou, eigenlijk snap ik er ook niks van. Mam, snap jij het?
Nee schat, ik snap het eigenlijk ook helemaal niet. Het is ook zo raar wat er toen gebeurd is. Gelukkig gebeurt het nu niet meer in Nederland en daar moeten we maar aan denken. Toen was het heel, heel erg en daar denken we aan vandaag. Morgen denken we eraan dat die erge dingen nu niet meer gebeuren. Snap je dat wel?
Jools:
Ja, dat snap ik wel. Toen was het dus heel erg en gingen er mensen dood. Daarna was het voorbij en was iedereen weer blij. Maar het is wel zielig dat de mensen dood zijn gegaan en we zullen ze niet vergeten.
Pippa:
Maar waarom zijn ze nou doodgegaan? Waren ze zo oud?
Jools:
Pippa, jij bent nog een beetje te klein voor dit soort moeilijke dingen. Laat mama en mij maar even praten.
Pippa:
Ja, het is nog een beetje moeilijk voor mij. Hé!!! Ik zie paarden!!! Zullen we ze aaien?
Jools:
Mam. We praten later wel verder, oké? Zullen we de paarden aaien? En een beetje sneller rennen graag.
Ja schat. Dat is goed.
Thuis aangekomen hebben we tot 19.45 uur buiten in het zonnetje gezeten met ons gezinnetje. Thaddeus was net terug van een afspraak en met z’n vieren genoten we van een prachtige lenteavond in de voortuin van Thaddeus zijn ouders. Om 19.45 uur zijn we binnen gaan zitten en hebben de televisie aangezet. We legden uit dat het bijna 20.00 uur was en dat dat het tijdstip zou zijn dat heel Nederland 2 minuten stil is om de Dodenherdenking te houden. Aandachtig luisterden de meisjes naar wat we hen vertelden wat er te zien was op de Dam in Amsterdam. Om 20.00 uur waren we allemaal stil. We keken naar de beelden op televisie. Maar na 1 minuut klonk er toch geluid uit Pippa’s mond:
Maar waarom denken al die mensen aan de dode mensen?
Thaddeus, Jools en ik:
Ssst, dat vertellen we je straks wel.
Nou, of volgend jaar. Voor een kind van 3 is dit duidelijk nog geen gespreksstof. Haar 1,5 jaar oudere zus daarentegen begrijpt al heel veel meer dan we ooit verwacht hadden. Het verschil in leeftijd is klein, maar het verschil in ontwikkeling enorm!
Ontzettend benieuwd naar jullie verhalen! Wat heb jij aan je kinderen verteld? Hebben gesprekken over 4 & 5 mei überhaupt plaatsgevonden?
Onze les: Voor volgend jaar zullen we van te voren goed doorspreken wat we wel en niet vertellen/uitleggen over 4 & 5 mei. Het is toch niet niks…..
liefs,
Annette
Over de schrijfster van dit artikel
Annette de Graaf (34 jaar) is vriendin van manueel en sportfysiotherapeut Thaddeus Knops (32) en mama van dochters Jools (4) en Pippa (2,5). Zij is naast lerares Nederlands en Engels op de Internationale School van Amsterdam (waar ze momenteel een jaar onbetaald verlof van heeft gekregen), KLM Blogger en onderdeel van Team Canon Photography Nederland ook oprichtster van MOMspiration.nl; sinds februari 2015 een blog voor (wannabe) heppie mama’s.
Door te laten zien dat het leven veel leuker is met The Sunny Side Up inspireert zij moeders (en overige geïnteresseerden) om blij, gek, gezellig, genietend, luchtig, sportief, reizend, fashionable en gezond de dagen door te brengen. Maarrrr het is helemaal oké om soms even keihard te klagen. Hoort er ook bij! Zolang het niet te lang duurt….
Annette en haar gezinnetje zijn op dit moment samen een jaar aan het reizen. Van juni tot en met december 2017 reden ze in een Jeep met daktent Zuidelijk Afrika door (Zuid Afrika, Namibië en Botswana). Op 9 december vlogen ze -na een korte stop in Amsterdam- door naar Argentinië om vanuit hier Zuid Amerika te ontdekken per bus, taxi, trein, en boot. Met z’n viertjes probeerden ze op een relaxte manier zoveel mogelijk te zien en beleven van deze prachtige landen (Argentine, Uruguay, Brazilië, Paraguay en Chili). Op dit moment doen ze een ‘Rondje Nederland’ waarbij ze o.a. zullen verblijven op het ss Rotterdam, in de Efteling op vakantiepark Het Loonsche Land, Recreatiepark Terspegelt, WILDLANDS Emmen/CenterParks Sandur.
Over dit alles wordt uitgebreid gerapporteerd op MOMspiration.nl, blog.klm.com en Instagram onder de naam @theflyingdutchfamily
Disclaimer
Annette & haar collega’s Tessa & Marjolijn bloggen alleen over dingen die ze zelf meemaken of producten die zij zelf (hebben) gebruikt. Zij geven hierover ‘slechts’ hun persoonlijke mening.
The Flying Dutch Family 
Gepubliceerd door