Spring naar inhoud

The Flying Dutch Family

Een positieve online community voor perfecte imperfecte families

  • Home
  • VIDEO’s
  • Jools
  • Pippa
  • sol
  • 14 maanden op reis
  • HOME
  • Facebook
  • Instagram
  • Mail ons
Zoeken

Tag: mom in balance

Annette MOMspiration drukke en volle agenda

‘Druk, druk, druk’ zijn: Is dat niet gewoon je eigen schuld?

Ja, ik was ook zo iemand die altijd de komende 6 weekenden al helemaal volgepland had. Met sporten, verjaardagen, house warmings, eetafspraakjes, een high tea en 400 andere dingen. Stuk voor stuk hartstikke leuk en gezellig. Ik was zo iemand voordat ik kinderen kreeg. Toen kon het mij niet druk genoeg en had ik energie voor 10. Er werd regelmatig gevraagd hoe en wanneer ik allll die dingen deed? Maar nu, 2 kids later, moet ik er toch echt niet meer aan denken om zulke volle dagen, weken en maanden te hebben. Dat er dan weinig tot geen ruimte meer zou zijn om te niksen en voor spontane dates. Die hele volle agenda past totaal niet meer bij deze fase van mijn leven. Mijn prioriteiten zijn veranderd. Ik ben niet meer alleen. 

Mensen zeiden, toen ik zwanger was van Jools:

“Jeetje, jouw leven gaat wel heel erg veranderen straks. Dat wordt vast enorm wennen voor je.”

Eerlijk gezegd kon ik niet wachten. Ik had wel zin in die rust en regelmaat. Compleet het tegenovergestelde van m’n hectische leventje van voor die tijd. Ik was klaar met het één en klaar voor het ander. Ik was klaar om goed te gaan voelen, zien en luisteren naar wat mijn aanstaande gezin en ik nodig zouden hebben. Hoe dat precies zou zijn, daar had ik natuurlijk geen flauw benul van. Dat was niet vooraf te plannen. Ik zou gewoon vertrouwen hebben in het proces.

Dit is hoe dat proces -genaamd ‘Op Zoek Naar Balans’- is verlopen:

1 > Mijn coconnetje (deel 1)

Toen Jools -5 jaar geleden- net geboren was, werd m’n hart vergroot en m’n wereld verkleind. Alles wat er gebeurde had te maken met haar en ons gezin. De rest leek totaal onbelangrijk.

Annette en baby Jools
Mini Jools: 24-09-2013

2 > Herintrede in sociale kringen (deel 1)

Oh ja, er bestaat meer dan ‘ons allesje’. We gingen weer wat dingen voor onszelf doen, weekendjes weg, sporten, werken… Best overweldigend om weer deel te nemen aan het ‘normale leven’.  Gesprekken voeren met een andere volwassene zonder een hulpbehoevende baby in de buurt: Leuk! Maar…. hoe ging dat ook weer? De zorg van je baby overdragen aan een ander: Ah! Spannend! Agenda’s die langzaam maar zeker volstromen: Oeh! Help!?!

Lobke en Annette - baby Jools
Het grote voordeel van een kleine baby: Die kun je gewoon nog lekker vastsnoeren in de wagen 😉  – Meivakantie 2014

3 > Mijn coconnetje (deel 2)

Terwijl we midden in het proces zaten om naar balans te zoeken in ons leven als driekoppig gezinnetje, werd 1,5 na de geboorte van Jools onze tweede dochter Pippa geboren. Deze eerste periode met twee kleine guppen vond ik best heftig en merkte ik dat het coconnetje weer om ons heen zat. Voor andere dingen dan het verzorgen en entertainen van onze meisjes was weinig tijd en energie.

Pippa Mae - pasgeboren
Paaskindje Pippa: 31-3-2015

4  > Herintrede in Sociale Kringen (deel 2)

–
En toen startte onze tweede poging op weg naar een gebalanceerd gezinsleven: hoe vind ik een manier van leven waarbij net zo goed voor m’n kinderen als voor mezelf en m’n partner zorg? Oh ja en dan hebben we ook nog familieleden en vrienden die we niet willen verwaarlozen. Ik zal je zeggen: dat vind ik tot op de dag van vandaag nog steeds allemaal behoorlijk ingewikkeld.

13087780_1173015602728973_8901967644720486266_n
Sinterkerst vieren in Dublin! – December 2015

5 > Het Heden

Ja, zoals ik hierboven al schreef: ik vind balans vinden dus nog steeds behoorlijk ingewikkeld. Echt. En keuzes maken levert regelmatig vervelende situaties op. Want wanneer ik ‘ja’ zeg tegen het één, zeg ik ‘nee’ tegen het ander. Blegh! Niet leuk!
Maar wel nodig. Zo meer dan nodig.

Waar ik altijd ‘ja’ tegen zeg, is tegen ons gezin.

Dat is voor mij het allerbelangrijkste. Als zij oké zijn, ben ik ook oké. Zij zijn oké wanneer we onze spaarzame vrije tijd, zoals avonden en weekenden, met elkaar doorbrengen. Wanneer we allemaal lekker even niets ‘moeten’. Doen waar wij op dat moment zin in hebben.
Wat ons daarin helpt is om onze agenda’s leeg te houden. We plannen dingen die niet persé moeten, niet vooruit. Dat was voor veel mensen behoorlijk wennen, maar nu we ongeveer een half jaar verder zijn weten onze familieleden en vrienden dit wel. We hebben ook een aantal vrienden die precies zoals wij in het leven staan, dus met hen hebben we vaak spontane dates!

Wanneer we wel alles vooruit zouden plannen en onze agenda’s de komende weken vol zouden zitten, dan zou ik daar heel onrustig van worden. Ongelukkig misschien zelfs. Dan zou ik mij ‘druk, druk, druk’ voelen.

Voel jij je dat wel? Gehaast? Een te volle agenda? Ren je van hot naar her?

Probeer dan eens na te denken over de keuzes die je maakt. Wat en vooral WIE zijn jouw prioriteiten? Welke dingen die je -misschien wel heel leuk vindt, maar niet echt persé nodig zijn- kun je de komende tijd ‘on hold’ zetten?

Ik weet het, er is zoooveel leuks! Persoonlijk zou ik zou ook wel weer tennisles willen nemen, 3 keer per week naar een CrossFitbox, vaker met vriendinnen afspreken, een fotografiecursus- of studie doen, meer voort willen maken met m’n eerste kinderboek en in een korfbalteam spelen. Maar dat past allemaal nu even niet in ons leven. En dat is oké. Want wat ik ervoor terugkrijg is goud: rust en een blij gezin.

Ik kies ervoor om niet ‘druk, druk, druk’ te zijn. Daardoor is mijn leven in balans. Wat kies jij?

liefs,

Annette

PS: De agenda die in de uitgelichte afbeelding staat heb ik met stiften bewerkt. In werkelijkheid ‘moet’ ik deze week alleen werken, hebben we donderdagavond ons allereerste oudergesprek EVER, gaat onze liefste Amerikaanse vriendin op donderdagavond een Thanksgiving Diner voor ons koken en vieren een vriendin en haar man Jurgen hun 12,5 jarig huwelijksfeest op zaterdag. Jools & Pippa zaterdag logeren bij opa en oma in Wormer, omdat ze de volgende dag naar een concert van Dirk Scheele gaan: Pepernotenpret!
Dit is voor ons doen al een behoorlijk druk weekprogramma.
Daarom -voor de balans- blijven de dinsdagavond, woensdagmiddag en -avond, vrijdagmiddag- en avond & zaterdagochtend en -middag helemaal leeg. Lekker niksen met ons gezinnetje. Want dat niksen, dat is ons juist alles waard.
Oh en zondag zijn Thaddeus en ik dus met z’n tweetjes. Heerlijk!

IMG_3317

20 november 201820 november 2018

Annette de Graaf1 reactie

Hoe Stoere Mom Marjan met haar nachtblindheid de Dam tot Dam By Night voltooide….

Het is zaterdagochtend 16 september 2017. Ik word wakker en voel gelijk de zenuwen door m’n lijf gieren. Of nee, gezonde spanning zal ik het noemen, want ik heb ook ontzettend veel zin in vandaag. Naar deze dag heb ik al maanden toegeleefd. Ik denk dat ik er klaar voor ben, dus let the game begin!  

 Geschreven door: Marjan Geuke (in samenwerking met Annette de Graaf)

16 september 2017: Vrijwillige deelnemen aan één van de engste dingen ooit….

Wat mijn ‘game’ vandaag, op 16 september 2017, is? De Dam tot Damloop by Night. 8 km rennen in het donker. Voor het gros van de deelnemers geeft het rennen door de donkere straten van Zaandam- enkel verlicht door straatlantaarns- een sprookjesachtig gevoel. Voor mij staat dit gelijk aan één van de engste dingen waar ik mij ooit geheel vrijwillig voor opgegeven heb. Maar hé. Ik ga het doen. Ik ga ervoor. Ik leg mijn hardloopspullen klaar, prik mijn startnummer vast op mijn shirt en pak mijn oh-zo-belangrijke buddy lintje. Aan het materiaal zal het niet liggen. Maar om je uit te leggen waarom rennen in het donker zo’n uitdaging voor mij is en ik dit alleen zal kunnen doen met de hulp van een buddy, moet ik even teruggaan in de tijd.

 

——————————–

In Januari 2013 wordt er door een arts het syndroom van Usher bij mij ontdekt. Richard en ik zijn dan net 1 jaar papa en mama van onze zoon Stijn. Na het stellen van deze diagnose vallen wat puzzelstukjes op zijn plaats zoals het feit dat ik nachtblind ben. Ook droeg ik al gehoorapparaten om mijn functie als leerkracht in het basisonderwijs goed te kunnen uitvoeren. Behalve dan dat deze (in mijn ogen) mankementjes een naam hebben gekregen, verandert er voor mij vrij weinig: “Ik heb nergens last van!” roep ik altijd. Of er op het gebied van deze mankementjes iets verergerd is in de loop der jaren, weet ik niet precies. Er zijn niet echt momenten geweest waarop ik dacht: “Tja, ik heb er nu meer last van.” of “Ik zie/kan minder.” Zo zit ik niet in elkaar geloof ik. 

————————————–

Leven met Usher

Inmiddels zijn we een aantal jaar verder en hoort Usher bij mijn leven. Er zijn aanpassingen op het werk, aanpassingen thuis en misschien wel het allerbelangrijkste: mijn omgeving begrijpt het steeds beter. Zonder het te vragen houden ze rekening met mij en ‘mijn Usher’. Dat is fijn. Want zelf om hulp vragen is nog steeds niet mijn sterkste kant…

Accepteren doe ik het niet, 

maar een soort van ‘mee leren leven’ is het nu wel geworden. 

Inspirerend: In maart 2017 zei iemand tegen mij: “Marjan je moet geen ‘nee’ zeggen vanwege Usher, je moet alleen ‘nee’ zeggen als je iets echt niet wilt.” En die opmerking…. die bleef hangen.

***

Het was april 2017 toen Richard en ik stonden te wachten in de gang bij Stijn op school voor een portfoliogesprek met hem in de klas. Er stonden meerdere ouders om ons heen. Één van de moeders, genaamd Marit, was enthousiast aan het kletsen over de Dam tot Damloop By Night. Ik luisterde eigenlijk met een half oor mee en had niet door waar het gesprek over ging. Totdat ze gericht aan mij vroeg:

“Mar, doe jij ook mee?”

Ik vroeg verbaasd: “Uh, doe ik mee met wat?”

Marit antwoordde: “De Dam tot Damloop By Night. Dat is 8 kilometer hardlopen op zaterdagavond 16 september. In het donker dus.”

Ik dacht dat ze een grapje maakte en reageerde lacherig: “Ik??? Ik heb nog nooit een kilometer gerend, laat staan 8!“

To run or not to run: Wat wil ik zelf?

Eenmaal thuis, bleef haar vraag door mijn hoofd spoken en ging ik er opeens serieus over nadenken. Ik vroeg mezelf af waarom ik het eigenlijk niet zou doen. Zeg ik ‘nee’ vanwege Usher, of zeg ik ‘nee’ omdat ik het zelf niet wil? Al snel had ik weinig sterke redeneringen over waarom ik het niet zou doen en nam de overtuiging om het juist wel te doen de overhand. Want: Het zou best stoer zijn. Een overwinning op mezelf waar ik daarna enorm trots op kan zijn.

Maar, ik wilde –voor ik ‘ja’ zei tegen Marit– eerst mezelf een testen op m’n hardloop skills. Om te beoordelen of ik die überhaupt had, zeg maar. 

Daarom ging ik de volgende ochtend spontaan een rondje hardlopen; 2,5 km zonder te stoppen. Wowie! En dat compleet ongetraind! Je begrijpt dat ik gelijk daarna Marit dit berichtje stuurde:

 

Yes! Ik wil graag meedoen met de Dam tot Damloop By Night op 16 september! Kom maar op met die 8 kilometer. Wanneer gaan we trainen?

Samen trainen, samen sterk

En zo werd een ontzettend gezellig hardloopclubje geboren. Met allemaal moeders van Stijn zijn school. Susan, één van de moeders werd al vrij snel mijn vaste hardloopmaatje.

Het rennen ging heel goed en het fanatisme vierde hoogtijdagen. Die 8 kilometers zouden we op 16 september sowieso gaan rocken. Wat nog wel de uitdaging bleef, was het feit dat ik zo goed als niets zie ik het donker. En ja jongens, dat is best ‘een dingetje’ tijdens een hardloopevenement dat ‘s avonds plaats zal vinden.

Ik nam Susan in vertrouwen en vertelde haar over mijn nachtblindheid. Samen kwamen we tot de oplossing om door een lintje met elkaar verbonden te zijn en dus aan elkaar vast te zitten. Susan zou hierdoor proberen mij te behoeden van struikelpartijen of botsingen. Zij zou mijn ogen zijn tijdens de Dam tot Damloop By Night. Zoals dat een ware buddy betaamt.

Klaar voor de start.

En dan is het zover. De kalender staat op 16 september 2017. DE dag is aangebroken.

We rijden gezamenlijk richting Zaandam. De spanning stijgt, maar we zijn er klaar voor. Ik merk aan mijn lieve man Richard dat hij ook nerveus is. Ik probeer hem gerust te stellen met de woorden: “We zien elkaar bij de finish, het komt echt wel goed.”  

Dam tot Dam Loop By Night Marjan Geuke

In het startvak schuifelen we steeds een stukje naar voren tot we bijna aan de beurt zijn. Het startschot! We rennen weg… We rennen over de brug. Dit zie ik nog redelijk, want bij de start is veel verlichting. Fijn voor mij! In de eerste bocht hoor ik mijn naam en ik herken zijn stem: Dat is mijn oom! Ik zie hem niet, maar waardeer de vertrouwde klanken enorm. In mijn hoofd denk ik: “Ik stuur hem morgen wel een berichtje dat ik hem wel gehoord heb.”

Het eerste stuk vond ik erg spannend. Bang om ergens tegenaan te lopen en bang om te vallen. Ik moest echt in mijn ritme komen. We rennen door de straten van Zaandam. Ondanks dat ik hier bij daglicht goed bekend ben, kan ik mij in het donker lastig oriënteren. Susan moet echt tegen mij zeggen wanneer er een bocht aan komt, want bij geen gehoor ga ik rechtdoor.

Een letterlijk lichtpuntje tijdens de run? Dat was de broer van Susan met zijn Ajax shirt. De twee witte zijkanten van zijn shirt kon ik best goed zien en dus volgen. Tussen alle andere deelnemers in dezelfde blauwe DtD shirts viel hij lekker op.  

I believe I can fly!

Yes! Het 4 km punt! Jeetje, we voelen een beetje vleugels want we zijn immers op de helft. We vertellen elkaar ondertussen dat we nu al heel trots op onszelf zijn. En het werd tijd om goed op te gaan letten, want mijn zus (en zwager) zouden op het 5 km punt staan. Oren open en ogen op standje focus, want ik wil haar niet missen. Helaas is het op dit stuk zo donker en ik heb moeite met kijken. Ik weet niet of mijn zintuigen -die op volle toeren draaien- deze onmogelijk lijkende speurtocht naar mijn zus ook nog aankunnen.

Maar het lukt! Gelukkig! Daar is ze! Net op het moment dat ik denk dat ik haar dus niet zal zien, zien we elkaar. Zo’n aanmoediging van haar geeft mij energie en kippenvel. Ze is trots dat ik dit doe en ik voel me door haar gesteund.

Het duurt nog even en dan komen we in het centrum van Zaandam. Vanaf daar verwacht ik het redelijk te kunnen zien omdat er zoveel verlichting zal zijn. De laatste kilometer lijkt daardoor wel een feestje. Ik probeer er ook echt van te genieten. Op de Dam is het druk, veel toeschouwers en bekenden.

Nog 1 brug te gaan. Voor deze brug zouden mijn ouders staan. Ik let weer extra goed op, want ik wil ze niet missen. Ik zie als eerste mijn vader en roep hem. Gelukkig, hij ziet mij ook en zwaait enthousiast samen met mijn moeder. Ik zie aan mijn moeder dat het haar raakt dat ik hier aan het hardlopen ben in het donker. Ik begrijp dat helemaal en voel met haar mee. Het is voor mijn ouders ook niet niks geweest toen deze ziekte ontdekt werd. Naast mijn ouders staan mijn oom en 2 tantes. Ik ben blij dat mijn familie hier is om me aan te moedigen.

Een emotionele finish

We gaan de laatste bocht om en we zien de finish in de verte. Een stroom van voldoening, trots, energie, overwinning, emotie gaat er al door mij heen. “We moeten een beetje links lopen, want daar staat Richard.” zeg ik tegen Susan.

25 meter voor de finish ziet Richard ons eerder dan wij hem. Hij roept (en zelfs als ik het opschrijf kan ik er weer een brok van in mijn keel krijgen…) naar ons en ik zie de blijdschap in zijn gezicht. Hij is emotioneel, trots en blij dat ik het gehaald heb. Ik zie aan hem dat hij die zelfde overwinning voelt die ik voel wanneer ik die laatste paar meters verder ren om officieel de finish te halen:

I did it! 8 kilometer rennen in het donker! YEAH!

Ik voel mij zo mega blij!

Na de finish moeten we nog een stuk doorlopen langs allerlei mensen die van alles uitdelen. Ik zie niet wie en niet wat, maar ik weet wel dat er 1 ding is wat ik heel, heel graag wil: MIJN MEDAILLE!

Één van de meiden die zich om mij heen verzameld hebben zegt: “Loop maar rechtdoor hoor Mar, ik pak alles wel aan. Ook je medaille.”

Eenmaal die medaille om moest ik daar natuurlijk eerst even een selfie mee maken. Hé, dit was immers ‘een gouden momentje’! Ik heb dit gewoon gedaan; rennen in het donker. En donker was het. Dat was een flinke uitdaging!

 

De borrel en het feestje na de run heb ik overgeslagen. Mijn zintuigen hadden al hard genoeg gewerkt. Tijd voor rust, tijd om naar huis te gaan.

Trots en dankbaar voor deze overwinning

’s Avonds in bed lig ik er nog lang aan terug te denken. Ik heb eindelijk een keer “ja” gezegd tegen iets waarvan ik eigenlijk dacht dat ik het niet zou kunnen vanwege Usher. Ik ben trots op mezelf. Heel, heel trots.

Ik ben de meiden echt dankbaar, allemaal… Maar vooral Susan, die mij 8 km lang letterlijk geleid heeft. Bedankt! Wat een overwinning heb je mij op deze manier bezorgd.  

Onder het genot van een wijntje hebben we met ‘de hardloop meiden’ een paar weken later bij mij in de tuin nog even lekker na gekletst over onze fantastische overwinning. 

—————————–

(bijna) 16 September 2018: Hoe gaat het nu?

Ik ben heel blij geweest met de stap om de Dam tot Damloop By Night 2017 te gaan rennen. Het gaf mij daarna een enorme  boost dat ik heel veel dingen ook wél nog kan. Ik koos vaak de makkelijkste weg, de weg van de minste weerstand: de weg waarbij ik geen hulp hoef te vragen.

Mensen die mij goed kennen weten wat ze met mij kunnen. Zij weten waarbij ze soms hulp moeten bieden.

Bij mensen die mij minder goed kennen (of zelfs niet) moet het vanuit mij zelf komen. Dan voelt het alsof ik met de billen bloot moet om hulp te vragen. Dit lukt gelukkig steeds beter. Ik was zelfs laatst tijdens het vrijgezellenfeest van mijn schoonzus op een 90’s party met meiden die ik amper of minder goed ken. Stappen en dansen in het donker: dat was lang geleden. Jarenlang vermeed ik dit soort plekken, omdat ik geen afstapjes zie of kan inschatten… Maar hé, ik had deze avond voor geen goud willen missen en de meiden hielpen mij met liefde. Stevig arm in arm gingen we de trappen op en af.

 

Ik hoop dat ik vaker weer “ja” ga of kan zeggen want dat heb ik een paar jaar lang echt te weinig gedaan. De Dam tot Damloop heeft mij dat in laten ZIEN en het gevoel gegeven van:

“Ja! Ik kan nog heel veel wél!”

38813755_10156725090582806_5841985623774199808_n

lieve groeten,

Marjan Geuke Bohenn

PS: Alle deelnemers aan de DtD Loop 2018: heel veel plezier en succes toegewenst!

 

14 september 201814 september 2018

Annette de GraafPlaats een reactie

Waarom jezelf belangrijk vinden NIET egoïstisch is….

Kun je het nog herinneren? De tijd voordat je kinderen had? Die tijd dat je nagels keurig gevijld en gelakt waren en je regelmatig naar de schoonheidsspecialiste ging. Of dat je ongestoord tijdens je vrije middag theetjes kon drinken terwijl je met een vriendin aan het kletsen was. Dat je dagelijks wel iets deed wat jij zelf echt heel leuk vond. Dat je tijd vrij maakte om te gaan sporten. Dat je boeken las. Dat je in je eentje naar het toilet kon gaan. HIGH FIVE wanneer je dat nog steeds doet. Maar ook dikke vette kans dat je van bovenstaande activiteiten alleen nog kunt dromen. 

Bizar toch eigenlijk. Dat we die Me Time zo gemakkelijk laten verslonzen. Dat we alles en iedereen belangrijker vinden dan onszelf. Een half uurtje alleen in de supermarkt rondlopen kan al voelen als een week vakantie, omdat we bijna nooit meer alleen zijn. Stiekem blijven we wel eens langer in de auto zitten om te pielen op onze telefoon. Lekker door die Instagram tijdlijn scrollen of wat blogs lezen. Gewoon om even te genieten van de stilte. Ahhhhh… Heerlijk….

Dat we het zover hebben laten komen is de schuld van niemand anders dan van ons eigen persoontje. Waarom gunnen we onze kinderen en partner de wereld, maar onszelf zo weinig tijd en ruimte om goed te zorgen voor ons lijf en hoofd? Zijn wij niet belangrijk dan?

Ja, dat zijn we wel! Als moeder ben het hart van je gezin. En hoe belangrijk is het hart? Het aller, allerbelangrijkste. Wanneer het hart onrustig is, is het gezin dat ook. Wanneer het hart pijn heeft, voelt het gezin dat ook. Wanneer het hart lekker klopt, klopt het gezin lekker mee.

Jij bent het hart. Jij bent belangrijk. Zorg voor een lekker kloppend hart.

Wat je nodig hebt om je goed te voelen, dat weet alleen jij. Of misschien wist je dat en ben je het nu vergeten. TIJD VOOR ACTIE.

Oscar-Timmers-sportfotografie-27102015_DSC9875_cr-960x480

Bijvoorbeeld: Het Be The Best You Weekend

Dat MOMspiration & Mom in Balance vriendinnen zijn, dat wist je vast al. Maar wat je misschien nog niet wist, is dat Mom in Balance volgende week een Be The Best You Weekend organiseert (op 8 en 9 juni). Twee dagen lang de volle focus op JOU. Jezelf compleet wegcijferen om voor iedereen aandacht te hebben -behalve voor jezelf- is iets wat er bij moeders helaas veel te gemakkelijk insluipt. Het wordt als vanzelf een nieuwe manier van leven en zijn. Voor jezelf zorgen voelt opeens raar en zelfs egoïstisch. Wat dan ook weer eigenlijk heel raar is.

Tijdens het Be The Best You Weekend ga je op een positieve manier kijken naar de mogelijkheden in plaats van de moeilijkheden bij het combineren van werk, familie & vrienden en (oh ja!) jij als persoon. Hoe neem je zelf de regie in handen en creëer je een sterke en energieke basis? Met praktische handvatten helpt Personal Coach Marianne Kroezen je bij het zetten van jouw (eerste) stappen naar een fijne balans in je leven.
En HOE GAAF?! > Ik ga daar gewoon bij zijn. Nú al zijn de kriebels in m’n buik begonnen: ZO spannend, ZO te gek en ook ZO’n verwennerij: Just Me, Myself & I.

mib-weekend-banner-850x34015185150754

Ik gun mezelf dit: Twee dagen lang met een groep stoere vrouwen (die zich kwetsbaar durven op te stellen) in en om Blooming Hotel in Bergen aan Zee onszelf in beweging zetten naar wat en waar we willen. Gedurende deze twee dagen ga ik je in Vlog Style op de hoogte houden van alle belevenissen. Mijn smiles én tears én fears en alles daartussen.

MAAR: Je kunt er zelf ook bij zijn! Er zijn nog 5 plekjes vrij. Kijk gauw op de site van Mom in Balance voor meer info. Gaan we samen dit avontuur aan?? YES PLEASE! –

76b42d_4f2ad288a0e946eda55ff0b43798cb85~mv2

Wie weet tot volgende week in Bergen en anders tot op Instagram (@theflyingdutchfamily en @mominbalance), Facebook en MOMspiration.nl.

liefs,

Annette

Over de schrijfster van dit artikel
Annette de Graaf (34 jaar) is vriendin van manueel en sportfysiotherapeut Thaddeus Knops (32) en mama van dochters Jools (4,5) en Pippa (3). Zij is naast lerares Nederlands en Engels op de Internationale School van Amsterdam (waar ze momenteel een jaar onbetaald verlof van heeft gekregen), KLM Blogger en onderdeel van Team Canon Photography Nederland ook oprichtster van MOMspiration.nl; sinds februari 2015 een blog voor (wannabe) heppie mama’s.

Door te laten zien dat het leven veel leuker is met The Sunny Side Up inspireert zij moeders (en overige geïnteresseerden) om blij, gek, gezellig, genietend, luchtig, sportief, reizend, fashionable en gezond de dagen door te brengen. Maarrrr het is helemaal oké om soms even keihard te klagen. Hoort er ook bij! Zolang het niet te lang duurt….

Annette en haar gezinnetje zijn op dit moment samen een jaar aan het reizen. Van juni tot en met december 2017 reden ze in een Jeep met daktent Zuidelijk Afrika door (Zuid Afrika, Namibië en Botswana). Op 9 december vlogen ze -na een korte stop in Amsterdam- door naar Argentinië om vanuit hier Zuid Amerika te ontdekken per bus, taxi, trein, en boot. Met z’n viertjes probeerden ze op een relaxte manier zoveel mogelijk te zien en beleven van deze prachtige landen (Argentine, Uruguay, Brazilië, Paraguay en Chili). In april deden zij een ‘Rondje Nederland’ waarbij ze verbleven op het ss Rotterdam, in de Efteling op vakantiepark Het Loonsche Land, Recreatiepark Terspegelt, WILDLANDS Emmen/CenterParks Sandur. Eind mei heeft ze met Eliza het zuiden van Spanje ontdekt. In juni zal ze door Frankrijk toeren om een aantal Siblu Villages te bezoeken en in juli gaat Annette met een vriendin door Californië reizen.

Over dit alles wordt uitgebreid gerapporteerd op MOMspiration.nl, blog.klm.com en Instagram onder de naam @theflyingdutchfamily

Disclaimer
Annette & haar collega’s Tessa & Marjolijn bloggen alleen over dingen die ze zelf meemaken of producten die zij zelf (hebben) gebruikt. Zij geven hierover ‘slechts’ hun persoonlijke mening.

1 juni 20181 juni 2018

Annette de GraafPlaats een reactie

Hardlopen: Met of zonder muziek??

De laatste tijd staat volop in het teken van experimenten. Het begon met het ’21 Dagen Zonder Te Klagen’ experiment, daarna de ‘Work It Out Every Damn Day’ (die nog steeds van kracht is btw) en vandaag kwam daar iets nieuws bij. Iets wat voor zoveel mensen helemaal normaal is, maar voor mij dus niet: Harlopen mét muziek. 

Zo vaak heb ik mensen horen praten over de ‘hardlopers-flow’, waarbij ze helemaal ‘uit’ kunnen staan en dus nergens meer aan denken. Zelf heb ik dat nog maar 1 keer mogen ervaren (tijdens m’n 1e en -tot nu toe- enige halve marathon), maar daarvoor en daarna nooit meer. Een (lange) run voelt bijna altijd als een soort marteling waar ik mezelf doorheen sleep. Tijdens het rennen vraag ik me bijna altijd af waarom ik dit in vredesnaam aan het doen ben en probeer mezelf af te leiden van deze negatieve gedachten. Zooooooo moeilijk is dat! Achteraf geef het wel een heerlijk voldaan en trots gevoel. Toch maar weer volgehouden.

Wie weet kan die muziek uitkomst bieden. Laten we dat vandaag eens proberen. Hop Hop, chop chop, aan die sportkleding!

Zo gezegd, zo nog niet gedaan. Want, om te hardlopen met muziek heb je toch wel echt wat leuke deuntjes op je telefoon nodig. Op zich is hieraan geen gebrek wanneer je de tracks vanuit de oren van een 3- en 1-jarige beoordeelt, maar om nu op K3, Dirk Scheele, Koos Konijn, Bollo, Monique Smit en Disney liedjes een lekker rondje te gaan rennen…. Mwah….

img_1830
img_1829
img_1827

Thank goodness vond ik nog ergens een album met sportmuziek in m’n cloud en leek mij K-Otic ook een goed idee om op de RUN playlist te zetten. Telefoon in m’n ieniemiezakje van hardloopbroek gepropt, oortjes door vriendlief professioneel door shirt heen geregen ennnnn goooooo!

Het eerste stuk hobbelde best lekker met die beat eronder. De gemiddelde snelheid lag ook een stuk hoger door de uptempo liedjes, maar zonder dat ik dit merkte. Toch ging het me na 2 km al tegenstaan. Het klopte voor mijn gevoel niet om zo midden in de natuur die muziek in m’n oren te laten pompen. Ik miste de rust en de fijne geluiden van de natuur om mij heen.

img_1825

Dussssss UIT met die oortjes!

Daarna voelde het hardlopen stukken beter en kon ik de geluiden van de natuur nog meer waarderen dan tijdens andere runs. Misschien juist wel goed om dus nu het contrast meegemaakt te hebben!

Conclusie: Harlopen zónder muziek is meer mijn ding! Hoe zit dat bij jou?? Met of zonder?? En wanneer je het liefste met muziek rent, waar luister je dan graag naar?

img_1826

Over de schrijfster van dit artikel:

Annette de Graaf (32 jaar) is vriendin van manueel en sportfysiotherapeut Thaddeus Knops, mama van dochters Jools (2,5) en Pippa (1) en woonachtig in Nieuw Vennep. Zij is naast lerares Nederlands en Engels op de Internationale School van Amsterdam ook eigenaresse van MOMspiration.nl; een blog voor (wannabe) heppie mama’s

Door te laten zien dat het leven veel leuker is met The Sunny Side Up inspireert zij moeders (en overige geïnteresseerden) om blij, gek, gezellig, genietend, luchtig, sportief, reizend, fashionable en gezond de dagen door te brengen.

Disclaimer

Annette blogt alleen over dingen die ze zelf meemaakt of producten die zij zelf (heeft) gebruikt. Zij geeft hierover ‘slechts’ haar persoonlijke mening.

img_4118

9 oktober 20169 oktober 2016

Annette de GraafPlaats een reactie

Instagram

HAPPIEST BOY ON 🌏
FAMILY ♥️
GOUD
🇳🇴HURRA NORGE🇳🇴
BYE NORWAY, HELLO VIETNAM
FINISH LINE AHEAD 🏁
FOR THE LOVE OF MUDDY PUDDLES
13 YEARS OF US ♥️
LOLA’S 1st B’DAY PARTY
THIS GIRL IS ON 🔥
MI VIDA
BORN TO BE WILD
FOR THE LOVE OF THE GREAT OUTDOORS ♥️
CONNECT TO LOVE 💚
SPRING BREAK OH TWENTY THREE

Pippa’s Dankbare Dingen Top 10 Van 2022

Eigenlijk hou ik niet zo heel erg van terugblikken of vooruitkijken, maar op zo’n dag als vandaag (31 december 2022), kom je er bijna niet onderuit. Pippa, Sol en ik zitten hier met z’n drietjes op de bank in ons mooie huis in Noorwegen en we hebben net onze tijdlijn op Instagram doorgescrolled om te… Continue reading →

31 december 202231 december 2022

Annette de Graaf

Opvoeden met een Growth Mindset - The Flying Dutch Family

Yes! De inschrijving voor het 3 Maanden Programma van Opvoeden Met Een Growth Mindset is gestart!

Ik zit hier al typend te stuiteren van enthousiasme: Gisteren is de inschrijving voor het 3 Maanden Programma van Opvoeden Met Een Growth Mindset van start gegaan. In september, oktober en november duiken we in kleine groepjes de wereld in van leren, groeien, omgaan met uitdagingen, vertrouwen in jezelf ontwikkelen en meer en meer en… Continue reading →

13 juli 202213 juli 2022

Annette de Graaf

Wintersport met kids – Da’s efkes andere koek!

Thaddeus en ik houden enorm van wintersport. Onze vakanties samen naar Oostenrijk waren fantastisch en bestonden uit non-stop snowboarden + après skiën tot in de late uurtjes. Ook voordat we elkaar ontmoetten zoefden we heel wat bergen af en dansten we er daarna op los. Dit jaar gingen we voor het eerst als gezin op… Continue reading →

29 december 2021

Annette de Graaf

The Flying Dutch Family - een half jaar in Noorwegen

Bijna een half jaar in Noorwegen: Hoe gaat het nu met ons?

Eerlijk gezegd dacht ik bij het typen van de titel niet echt na over wat het antwoord zou zijn. Een antwoord was nog niet verbonden aan die vraag. Maar nu ik er wat dieper induik komt het besef: Tja, goede vraag wel! Want: Hoe gaat het nou eigenlijk met ons? Leuk om over na te… Continue reading →

23 december 2021

Annette de Graaf

The Flying Dutch Family - 3 maanden Noorwegen en 1 week Nederland

Na 3 maanden Noorwegen, nu 1 week in Nederland

Yayyyy, hier zijn we dan hoor! Hoppakee met onze voetjes op Neerlandsche bodem. Wat een feest! Gisteren was een mooie reisdag, gevuld met avonturen op de vluchthavens en in de vliegtuigen. Jools, Pippa, Sol en ik hebben daar enorm van genoten. Er was zoveel te ontdekken en leren. Vooral voor Sol, die gisteren zijn 3e… Continue reading →

10 oktober 2021

Annette de Graaf

emigreren naar Noorwegen

We hebben een huis gekocht in Noorwegen!

Oh my oh my oh my. We kunnen nog steeds niet geloven dat het gelukt is. Dat we maandagochtend als nieuwe eigenaren hebben getekend voor het huis waar we op slag verliefd op waren geworden. Het was zo’n enorm spannend proces en we zijn zo blij dat we die spanning nu van ons af kunnen… Continue reading →

2 augustus 20213 augustus 2021

Annette de Graaf

De eerste 12 dagen in Noorwegen: Hoe gaat het met ons?

Wow. Zo. Jeetje. Ja, hoe gaat het eigenlijk met ons? Is dat eventjes snel uit te leggen? Ik denk het niet! Misschien als je zelf een emigratie hebt meegemaakt dat er dan geen woorden voor nodig zijn om te begrijpen hoe dat gevoel is om ergens met het vliegtuig te landen waar je niet op… Continue reading →

17 juli 202117 juli 2021

Annette de Graaf

The Flying Dutch Family - emigreren naar Noorwegen

Morgen gaan we emigreren

Bovenstaande aankondiging klinkt -nu ik het zo lees- als de titel van een boek wat over uitstellen gaat. ‘Morgen’ is dat geval figuurlijk bedoeld, omdat je het ergens in je hoofd en hart wel wilt, maar toch niet gaat doen. Bij diezelfde boekenserie zouden de titels ‘Morgen ga ik sporten’, ‘Morgen ga ik eindelijk op… Continue reading →

5 juli 20215 juli 2021

Annette de Graaf

The Flying Dutch Family - Growth Mindset Academy

Waarom ik mijn kinderen (bijna) nooit help

Dreigt er gevaar en kan ik een ongeluk voorkomen door mijn kinderen te helpen? Natuuuuuurlijk zal ik ze dan helpen. Veiligheid gaat voor alles. Maar laten we eens praten over ‘veilige struggles‘. Bijvoorbeeld als het gaat om leren lezen, moeilijke rekensommen, (in een andere taal) eten of drinken bestellen of iedere andere uitdagende situatie waarbij… Continue reading →

21 mei 202121 mei 2021

Annette de Graaf

The Flying Dutch Family - emigreren naar Noorwegen

Nog maar 5 weken in Nederland…. Het inpakken is begonnen!

Of we nou over 5 weken naar Noorwegen mogen vliegen of niet: ons huis moeten we sowieso op 21 juni uit. Ennn op 18 juni staat de verhuiswagen op de stoep, dus het is best al een beetje tijd voor actie in de taxi. Ons huisje hier in Lisse begint er langzamerhand uit te zien… Continue reading →

17 mei 202118 mei 2021

Annette de Graaf

The Flying Dutch Family - emigreren naar Noorwegen

Over 6 weken gaan wij emigreren! Hoe gaan de voorbereidingen?

In de titel staat dat we over 6 weken gaan emigreren, maar dat is voornamelijk wishful thinking. Of het echt zo is, dat weten we nog niet. De tickets zijn geboekt voor 22 juni, maar op het moment van typen zijn de grenzen van Noorwegen voor ons helaas nog niet open. Het beroep van leraar… Continue reading →

10 mei 2021

Annette de Graaf

Duinrell x The Flying Dutch Family

Ga je met ons mee op avontuur?

Duik in onze woorden, foto’s en video van ons avontuur op Duinrell en het zal voelen alsof je zelf beleeft! Zoef met ons mee van alle glijbanen in het Tikibad, gooi je handen in de lucht in de Kikkerachtbaan, ga los in het bos en kom gezellig uitrusten van alle pret bij ons in het… Continue reading →

7 april 20217 april 2021

Annette de Graaf

Spelend leren - de magie van het loslaten van de regie - Hoe documenteer je de groei van je leerlingen?

Deel 2: Spelend Leren – De Magie van het Loslaten van de Regie (Hoe documenteer je de groei van je leerlingen?)

Vorige week kon je lezen, zien en horen hoe ontzettend enthousiast ik ben over Spelend Leren: De Magie van het Loslaten van de Magie. De reacties waren echt heel, heel gaaf om te mogen ontvangen. Hoe mooi dat we samen proberen om andere vormen van onderwijs uit te testen? Hoe bijzonder om van de gebaande… Continue reading →

12 maart 202112 maart 2021

Annette de Graaf

Spelend leren - de magie van het loslaten van de regie

Spelend Leren: De magie van het loslaten van de regie

Op dit moment zit ik middenin een geweldige cursus: Let’s Play van Harvard Graduate School of Education’s Project Zero. Samen met onze studiegroep dompelen we ons onder in de wereld van Play-based Learning. Dat vergt een speelse en flexibele mindset. Een mindset waarin je jezelf uitdaagt om de regie uit handen te geven. Want: spelen… Continue reading →

4 maart 2021

Annette de Graaf

tck21 by anouk boetzer The Flying Dutch Family emigreren naar Noorwegen

14 ‘Frequently Asked Questions’ over onze emigratie naar Noorwegen

Wat een ontzettende lieve, gezellige, enthousiaste en positieve reacties hebben wij mogen ontvangen op het BIG nieuws dat wij over een paar maanden gaan emigreren naar Noorwegen. Op deze manier (door het te delen en door het lezen van jullie reacties) wordt het iedere dag een beetje echter. Haha, want eerlijk: het lijkt nog steeds… Continue reading →

2 maart 20212 maart 2021

Annette de Graaf

Hoera voor mij! – Train je Growth Mindset met The Flying Dutch Family

De derde video uit de serie ‘Mijn SuperBrein Kan Alles – Train je Growth Mindset met The Flying Dutch Family’ staat online! In deze video lees ik voor het uit het boek ‘Super Duper You’ van Sophy Henn. Het boek is geschreven in het Engels, dus dat biedt een prachtige mogelijkheid om niet alleen de… Continue reading →

19 februari 202119 februari 2021

Annette de Graaf

The Flying Dutch Family gaat emigreren naar….?!

Ohhhhhh wat is dit gaaf om de wereld in te mogen schreeuwen! WIJ GAAN EMIGREREN! Wij hebben een mega groots avontuur in het vooruitzicht waar we niet normaal veel zin in hebben allemaal. Maar hé, waar vliegen wij eind juni dan naar toe??? Wij. Vliegen. Naar…. *tromgeroffel tromgeroffel tromgeroffel*…. Noorwegen!!!! Een nieuwe baan in het… Continue reading →

11 februari 202111 februari 2021

Annette de Graaf

Mijn SuperBrein Kan Alles: Train je Growth Mindset met The Flying Dutch Family - aardig zijn

8 Boekentips om een Growth Mindset bespreekbaar te maken > voor kinderen én jezelf!

Weten dat je alles kunt leren wat je wilt, ontdekken dat fouten maken eigenlijk hartstikke fantastisch is, flexibel omgaan met teleurstellingen, doorzetten tot je een nieuwe vaardigheid eigen hebt gemaakt: allemaal dingen die we hopen mee te kunnen geven aan onze kinderen. Allemaal dingen die we zelf als volwassenen -en dus rolmodel- dienen te laten… Continue reading →

29 januari 202129 januari 2021

Annette de Graaf

Een kijkje bij ons op kantoor aka kleuterklas aka kinderopvang aka groep 5 aka fysiotherapiepraktijk aka thuis

Mocht je je afvragen waarom ik niet reageer op e-mails of whatsappjes, je nog niet heb teruggebeld, dat m’n lessen niet helemaal keurig op tijd online staan, je niet goed kan horen tijdens een Google Meet of nogal chaotisch praat/doe/denk? Kijk even naar onderstaand filmpje, dan is er geen verdere uitleg nodig. Liefs! Annette

19 januari 202119 januari 2021

Annette de Graaf

Mijn SuperBrein Kan Alles: Train je Growth Mindset met The Flying Dutch Family - aardig zijn

Aardig zijn is een superkracht!

Aardig zijn. Het klinkt zo simpel, maar wat betekent het eigenlijk? Hoe zou je aardig zijn uit kunnen leggen? Hoe klinkt aardig zijn? Hoe voelt aardig zijn? Hoe ziet aardig zijn eruit? Praten over aardig zijn roept misschien allemaal ideeën in je op. En dat is nou precies wat we nodig hebben: dat we allemaal… Continue reading →

14 december 2020

Annette de Graaf

Blog op WordPress.com.
  • Volg Volgend
    • The Flying Dutch Family
    • Doe mee met 109 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • The Flying Dutch Family
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen
 

Reacties laden....