Oh wat konden we heerlijk oordelen over mensen met kinderen toen we ‘ze’ zelf nog niet hadden. “Als wij later kinderen hebben, dan gaan we dit en dat en zus en zo écht niet doen!” zeiden we. Nou, mooi wel dus. Welke crimes maak jij je ook ‘schuldig’ aan?
1 In de derde persoon spreken: Jezelf mama of papa noemen. Voordat je kinderen hebt klinkt het bizar: mensen die als ze tegen hun kind praten zichzelf “papa” of “mama” noemen. En dan ben je kersverse ouder en hoor je het jezelf opeens doen, ondanks dat je echt probeert het niet te doen. Maarrrrr… Het heeft gelukkig een gegronde reden om zo te praten wanneer je kids nog heel klein zijn. Het gebruik van persoonlijke voornaamwoorden is ingewikkeld voor jonge kinderen. Zij snappen niet dat de persoonsvorm van perspectief wisselt en “ik” en “jij” telkens op iemand anders van toepassing zijn. Door in de derde persoon over jezelf te spreken (als papa of mama) en ook in de derde persoon over je kind te spreken (Pietje of Marie) leert je kind makkelijker de taal. Dat voel je als ouder kennelijk instinctief aan. Je hebt dus geen taalkundig defect, maar een geweldig moedergevoel!
En wanneer ze oud genoeg zijn (lees: goed kunnen praten), dan gaan we wel weer over op het ABN.
2 De tablet of telefoon als je BFF beschouwen. DE perfecte troef voor een half uurtje (of meer) rust.
3 Een telefoon die HELEMAAl vol staat met foto’s en filmpjes van je kids. En Facebook staat er (sorry!!!) ook knalvol mee.
Het enige waar je mij nooit op zult betrappen is om een foto van m’n kind als profielfoto te gebruiken. Houd heel veel van ze, maar het blijft toch MIJN profiel en laat ze niet helemaal alles van mij overnemen. Blijft er toch nog iets van mij alleen….
4 Een avond kunnen vullen door te praten over (je eigen) kinderen. En jezelf ervoor waken niet de hele tijd als een malle op te lopen scheppen wat die van jou allemaal al kan. Sorry wanneer dit wel al 1000x is gebeurd lieve mensen! Oorzaak = apetrots!)
5 Het gespreksonderwerp het poep- en plasgedrag tussen jou en je partner als een zeer normaal iets beschouwen.
6 Een achterlijk stemmetje opzetten wanneer je met je kinderen praat. En terwijl je het doet denk je bij jezelf: Doe.Ff.Nor.Maal.
7 Er als een zwerver uitzien. Nee, ik zou dat nooit zover laten komen. Je moet wel goed voor jezelf blijven zorgen. Nou, tegenwoordig geef ik mezelf al een dikke high five wanneer m’n tanden gepoetst zijn en er geen dikke mascaravegen onder de ogen kleven.
8 Totdat ze een jaar of 4 zijn geen snoep laten eten.
Mislukt.
(note: alleen tijdens speciale gelegenheden! -dus nu tijdens de feestdagen wel heul vaak…-)
9 De agenda’s moeten trekken om een date voor 2 te plannen. Dat zou ons nooit gebeuren, dat zouden wij spontaan blijven doen. Yeah. Right.
En als laatste but not least, een bekentenis. Totaal niet trots op, maar toch gebeurd.
10 Schreeuwen tegen je kind dat het nu eens NORMAAL moet doen. Ja echt. Schaam, schaam… Dat zou ik dus eigenlijk echt nooit doen, maar vorige week was het korte lontje inclusief 3 uur durende huilbui om niets het recept hiervoor.
The Flying Dutch Family 
Gepubliceerd door