Twee weken geleden publiceerde ik de blog over de slaaptraining van onze jongste dochter Pippa. Noem het naïef of te goed van vertrouwen, maar zoveel reacties had ik nooit verwacht. Er zaten zeer negatieve, respectloze stukken tekst bij. Dit kwam niet alleen keihard binnen bij mij, maar ook bij vele andere lezers en lezeressen, vrienden en familie. Vol verbazing werd er nog dagen nagepraat over hoe het toch kan dat mensen zo, zonder enig inlevingsvermogen op elkaar reageren. Ik ben heus niet vies van een potje kritiek, maar dan wel graag verpakt in de vorm van feedback. Met het oog op: Zo kunnen we elkaar helpen en van elkaar leren. Graag zelfs! Interessant! En tof ook dat iedereen zo fijn eigen maniertjes heeft zo fijn mogelijk te ‘moederen’.
Maarrrrr gelukkig waren er ook ontelbare positieve en heerlijk lieve berichtjes. Heb daar echt van genoten! Thanxxxx daarvoor!!
En dan is DE vraag nu: Hoe gaat het ’s nachts met die kleine gup?
Het woord dat de lading het beste dekt is: wisselend. En dat is wat ons betreft al zeeeeeeer positief! Zeker 1 op de 3 nachten slaapt Pippa helemaal door. Van 19.30 uur tot en met 7.30 uur. En een paar keer zelfs nog langer. Die nachten zijn echt cadeautjes…. Je merkt dat ze zelf na zo’n nacht een veel fijnere dag heeft inclusief uitgeruste uitstraling. De andere nachten zijn ook zo slecht nog niet. We horen haar wel eens een paar kreetjes geven en dan valt ze daarna zelf weer in slaap. Wanneer het blijft aanhouden helpt het vaak om haar handje even vast te houden of over haar rug te wrijven. Al luisterend naar haar soort huil weten we precies wat ze nodig heeft. De meeste keren is dat dus fysiek contact, maar soms weet je gewoon dat alleen een fles haar kan kalmeren. Zolang dit geen routine gaat worden vinden we dat voor nu oké. Al is het maar om de rust voor alle aanwezigen in Huize Knops te laten wederkeren.
Die nachtelijke handenknuffels brengen meer op dan een rustige, slapende baby. Werd er zelfs poëtisch van!
Voor mijn lieve Pippa:
De hele wereld slaapt
Maar jij en ik niet
In een onmogelijke hoek gebogen boven je bed
Sussen mijn handen jouw verdriet
Eentje op je hoofd
En de ander op je zij
De jouwe omklemmen de mijne en lijken te fluisteren:
Mama blijf bij mij
Je ademhaling wordt rustig
Onze greep houdt stevig stand
Zelfs in het donker weet jij mij blindelings te vinden
Hand in hand naar dromenland
Lief kleintje, ga fijn slapen
Droom maar zoet en zacht
Want jouw papa en mama
Houden altijd de wacht
The Flying Dutch Family 
Wat fijn dat je toch al verschil ziet, en dat het beter gaat!
LikeGeliked door 1 persoon
Jaaaaaa super he!!!
LikeLike
Fijn dat er een goed verschil mag zijn! Ik overweeg het ook om eens te proberen 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Laat je dan weten hoe het gegaan is wanneer je het ook geprobeerd hebt?!
LikeLike
Je hebt ons geïnspireerd, en we zijn best blij 😉 Terwijl mijn vriend onze zoon suste, ben ik de was gaan vouwen om drie uur ’s nachts, want makkelijk vond ik het niet. Gelukkig gaf onze zoon (bijna 9 maanden) al snel toe aan zijn moeheid en lag hij na een half uur alweer lekker te pitten. Dat is wel wat anders dan de twee uur wiegen die we gewend waren en het vervolgens maar tussen ons in laten slapen omdat hij anders bleef jammeren! Hopen dat de komende nachten ook zo goed gaan!
LikeLike
[…] Lief zijn voor medemama’s die ook allemaal hun beste best doen (‘#makeamamasmile‘, ‘Hand in Hand naar Dromenland‘) […]
LikeLike