Voute Vragen

‘Ze’ zeggen dat vragen vrij staat. Nou. Niet altijd. Sommige zwanger- of kindgerelateerde vragen zijn toch echt better left unasked. 

Lees en herken.

Lees en bloos.

Lees en leer. 

Lees en lach. 

1. Met stip op nummer 1 staat een heel persoonlijk gênant moment. Een paar weken na de bevalling van baby girl #1 vroeg mijn oma: “Zo, verwacht je al een tweede?”

Uh tja. Iets met een bek vol tanden.

Nu was ik de eerste weken na baby girl #1 al zo labiel als een een cavia die in bad moet (mócht ik maar in bad) en vond ik het furskrikkulluk om die flubbers er nog niet keihard af te mogen sporten; die opmerking maakte mij er niet gezelliger op.

Nu is het gelukkig gewoon een goed verhaal voor bij de borrel.

2. Wanneer je zwanger bent en ergens op het einde ‘loopt’ krijg je regelmatig deze vraag: “Hoe lang moet je nog?” Heel geïnteresseerd en aardig bedoeld natuurlijk, maar heeeeeeel lastig te beantwoorden. Niemand, maar dan ook niemand weet daarop het antwoord. Oké, wanneer je een geplande keizersnede hebt misschien. Maar dat moment houden veel mensen eigenlijk ook voor zichzelf.

Misschien kwam het door m’n BFF’s aka de hormonen, maar ik vond die vraag (minstens 2 keer per dag) bloedirritant.

Een beter te beantwoorden vraag is: “Hoe ver ben je nu?” of “Wanneer ben je uitgerekend?”

3. In de wachtkamer van de gynaecoloog zit je naast een hoogzwangere vrouw. Haar partner en dochtertje vergezellen haar voor waarschijnlijk een check-up. Waarschijnlijk ja, want precies weten zul je dat natuurlijk niet. Gissen, dat doe je wel. Want wie doet dat niet in de wachtkamer van de gynaecoloog? Zal zij zwanger zijn? Of proberen zwanger te worden? Goh, zal het haar eerste zijn? Dat soort vragen of aannames gaan in ieder geval veelal door mijn hoofd in tijdens het wachten. En daar blijft het (DUHHH!!) bij. Zou toch heel ackward zijn wanneer je met een iets minder prettige en niet voor alle oren bestemde reden een bezoekje aan de gyn hebt gepland en iemand vraagt jou daarnaar.

Yup. Waargebeurd. Tijdens een lekker luchtig gesprekje met de hoogzwangere vrouw naast mij, mengde haar partner zich opeens in ons tot dan toe lekkere luchtige gesprekje. Out of the (Clear) Blue vroeg hij mij efkes op de vrouw af waarom ik hier dan was.

Uhhhh really really?!?!?

4. Wanneer je kind toch wel echt heel duidelijk twee staartjes in haar haren heeft, knalroze Vans met panterprint én een rokje. Of een supercoole Tommy Hilfiger bikini met blommetjes. Of iets anders waarvan je toch wel op kunt maken dat ze een MEISJE is. En dan de vraag van een voorbijganger, zwemjuf of kassajuffrouw: “Ach, wat een schattig kindje! Wat is ‘het’?”

Niet het einde van de wereld ofzo, maar je vraagt je af wat waar de ogen van die mensen dan toch zitten.

5. En last, maar zeker niet least de vraag die je nooit wilt krijgen van wie dan ook: “Ben je zwanger?” Ten eerste: Wanneer dat zo zou zijn dan wil je dat zelf heel graag de brenger van dit heuglijke nieuws zijn. Je bepaalt zelf het liefste wie het wanneer te horen krijgt. Ten tweede: Wanneer dat zo zou zijn en je bent nog in de fase waarin je het graag nog even voor jezelf wilt houden dan is dat echt een rotvraag. Nee zeggen voelt heel raar, maar om het te bevestigen terwijl je het nog niet eens aan je ouders hebt verteld is al helemaal bizar. Ten derde: Wanneer het niet zo is voel je je megalullig! Want waarom dacht diegene dat jij zwanger bent?