Het gegeven dat ‘het allemaal een fase is’ geeft ons regelmatig weer goede moed en hoop op de momenten dat het zweet je behoorlijk is uitgebroken. Een baby die je hele nachten wakker houdt, een peuter die zich dramatisch op de grond werpt, noooooit meer op wilt staan en NIKS wilt, een kleuter die weigert te eten… We krijgen allemaal te maken met die momenten dat je ze wel achter het behang kunt plakken en je niet meer weet waar je het geduld vandaan zou moeten halen. Toch ook wel fijn om te weten dat het volkomen normaal is, dit bij zo goed als alle ouders herkenbaar is en het er nu eenmaal bij hoort.
Maar dat ‘het allemaal een fase is’ kan ook ontzettend jammer zijn! Ook de dingen die je juist zo fijn vindt aan deze leeftijd gaan weer voorbij. Dat je de hele dag met ze kunt knuffelen bijvoorbeeld, de Bambi-stapjes, wanneer ze zo schattig beginnen te brabbelen (uh-uh-uh-ohhhhh, hiiiiiiii, da-daaaagg, mammaaaa) of de eerste echte ‘serieuze’ gesprekjes. Tijdens deze heerlijke momenten nu ze nog zo klein zijn genieten wij echt als een malle én gooien wij er daarna het eeuwenoude gezegde tegenaan:
Wie kan genieten van zijn herinneringen, leeft tweemaal
Lekker cliché, maar zo waar!
Ennuhhhh deze fase waarin allebei de babes een middagslaapje doen en ik kan genieten van me-time in het zonnetje is wel heul heul fijn…
The Flying Dutch Family 
Gepubliceerd door