Mrs Mama & Mr Griep = A Match Made In Hell

Natuurijk is een griepje in welke gradatie dan ook niet leuk. Het komt nooit gelegen en je moet er dingen door laten die je veel liever wel had gedaan. Helaas is het gewoon even niet anders, want wanneer je lichaam heel duidelijk STOP – BOEM- HO aangeeft moet je daar gewoon aan toegeven. No choice….

Het recept is dan: een dag of wat even helemaal niets doen, goed uitzieken, lekker veel fruit en groente eten en thee drinken, veel slapen en je bent binnen no-time weer je ‘oude’ gezonde en energieke zelf. 

said no parent ever

Helaas pindakaas. Wanneer je kids hebt is zelf ziek zijn een heul heul heul heul heul ander verhaal. Bovenstaand recept klinkt dan als een soort van paradijs in de oren waarvan je je niet meer voor kunt stellen dat ook jij dit pre-kids zo deed.

Want nu, mét kids, gaat de hele kermis 24/7 door. Hoe belabberd je je ook voelt, je bent altijd on duty. Wanneer de kinderen wat ouder zijn zou je nog weg kunnen komen met wat extra iPad-tijd, maar jonge kinderen hebben totaal geen boodschap aan ‘Mama is ziek’.

Jammer joh!

Zo ging het hier thuis ook sinds zaterdagnacht. De hele familie én schoonfamilie was de afgelopen tijd al verslagen door Mr. Griep himself, maar ik léék onverslaanbaar. Ja ‘leek’. Zaterdagnacht sloop hij m’n slaapkamer in (waar ik in m’n up lag, want vriendlief was weekendje mountainbiken) en stortte een kilo of 1000 aan bakstenen zó bovenop mij. Dat durft. Geen lucht, keelpijn, snotkop, misselijk, overal pijn: TOP. Ook blaft Pippa als een volwaardige zeehond al weken ’s nachts alles bij elkaar, dus moest ik mezelf zondagochtend met man en macht bij elkaar rapen om er toch nog een gezellig lesje paardrijden van te maken voor de meiden. Wat wel weer uberschattig was en deze afleiding hielp zeker mee.

Daarna waren opa en oma zo lief om poffertjes te komen bakken met de meiden en gelukkig kwam vriendlief aan het eind van de middag ook weer thuis.

Maandagnacht was weer precies hetzelfde als de nacht ervoor, maar ook maandagochtend (maandag is mijn vrije dag) lukte het weer om er wat gezelligs van te maken. Bij de zwemles aangekomen bleek dat ook de moeder van Jools & Pippa hun vriendinnetje ziek was, dus we besloten elkaar door deze ochtend heen te slepen. Samen stonden we een soort van sterk! Zelfs het feit dat haar dochter en Pippa plots moesten overgeven tijdens het zwemmen en wij dat professioneel met onze handen opvingen om vervolgens in de prullenbak te deponeren kon ons niet breken: daarna gingen we gewoon nog een keer of 15 die glijbaan af met al onze guppen!

Dinsdagnacht, same story, alleen hoefde ik dit keer de volgende ochtend niet 2 meisjes te entertainen, maar 4 klasjes vol met kiddies. Sint Maarten liedjes aanleren en een lampion of 80 in elkaar nieten is niet ideaal wanneer je jezelf het beste met een zielig vaatdoekje zou kunnen vergelijken, maar hé: het moest gebeuren. ’s Middags een potentiële basisschool voor Jools bezocht en daarna ging het kaarsje UIT.

Woensdag had ik mij (met pijn in het hart) ziek gemeld en was gelukkig vriendlief thuis om voor de kiddies te zorgen. Maar jezelf helemaal afzonderen terwijl je in hetzelfde huis als de rest van je gezin bent is lastig. Pippa zit al ik-weet-niet-hoe-lang in de mama-fase (heet het dan nog een fase?) en wil de hele dag het liefste alleen maar de volle aandacht van mij. Jools vroeg na ieder kusje en iedere knuffel of ik nú dan al beter was (wat ze al heel lief sinds zondagochtend probeert en zegt als een ware Doc McStuffins) en toen besloot ik dat het tijd werd om ECHT even goed voor mezelf te zorgen.

Dus na een middernachtelijke knuffelpartij met Pippa ben ik om 00.30 naar beneden geslopen en heb mezelf verstopt tussen de 40 kussens op het bankbed in de speelkamer en ben gaan slaaaaaaapen.

Al weken heb ik geen oog dicht gedaan omdat Pippa maar blijft hoesten en ik van ieder mini-kuchje al wakker word, dus deze 5,5 welverdiende uurtjes waren me best gegund. Toen de meiden tussen 6 en 6.30 uur allebei wakker waren hebben we snel ontbeten en heb ik ze naar het kinderdagverblijf gebracht om vervolgens een HELE dag niets anders te doen dan ‘EAT-SLEEP-READ-REPEAT’. Vitamientjes zijn je vriendjes, dus daar stop ik mezelf helemaal vol mee. De was laten we gewoon even de was en de troep de troep en het stof het stof en de vaat de vaat.

Vandaag sta ik efkes uut. Off Duty. Even alleen maar voor mezelf zorgen. Das de enige manier om van die vervelende Mr Griep af te komen…..

En het komt goed: Achter deze grieperige wolken schijnt sowieso de zon!

Hoe doen jullie dat wanneer je ziek bent??

Over de schrijfster van dit artikel:

Annette de Graaf (33 jaar) is vriendin van manueel en sportfysiotherapeut Thaddeus Knops, mama van dochters Jools (3) en Pippa (1,5) en woonachtig in Nieuw Vennep. Zij is naast lerares Nederlands en Engels op de Internationale School van Amsterdam ook eigenaresse van MOMspiration.nl; een blog voor (wannabe) heppie mama’s

Door te laten zien dat het leven veel leuker is met The Sunny Side Up inspireert zij moeders (en overige geïnteresseerden) om blij, gek, gezellig, genietend, luchtig, sportief, reizend, fashionable en gezond de dagen door te brengen. Maarrrr het is ook oké om soms even keihard te klagen. Hoort er ook bij! Zolang het niet te lang duurt….

Disclaimer

Annette blogt alleen over dingen die ze zelf meemaakt of producten die zij zelf (heeft) gebruikt. Zij geeft hierover ‘slechts’ haar persoonlijke mening.