De Stomste Ochtend Ooit.

Zo. Even een potje klagen. Mag best toch?

Na een niet zo fijne nacht (zachtjes uitgedrukt) -met dochter Jools van 3 die iedere 5 minuten huilend, half slapend en in paniek allerlei onsamenhangende verhalen over magneten die ze niet op een kast kan gooien brult- beloofde de te vroeg gekomen ochtend niet al te veel goeds. Lief Pippaatje werd gelukkig wel redelijk vrolijk wakker en probeerde haar grote zus op een gezellige manier wakker te maken. Dit is meestal nogal een dingetje, want Jools is bepaald geen ochtend mens en Pippa dus wel. Maar gelukkig voelde Pips aan dat Jools altijd wel te porren is voor een Dennenboom Duet en zo klonken de eerste klanken van de ochtend veelbelovend:

Oh dennenboom, oh dennenboom. Wat zijn uw kakken hondeschoon. Ik heb uw laaaaaars in ’t bos zien staan. Toen zaten er twee kaarsjes aan. Oh dennenboom, oh dennenboom. Wat zijn uw kakken hondeschoon.

En dan uit 2 volle borstjes. Te schattig.

Totdat Jools de chocoladekerstballen spotte die de meiden het afgelopen weekend van mijn oma Nelly van 92 hadden gekregen. Aangezien er al genoeg choco loconess had plaatsgevonden de afgelopen weken, had ik deze vlek-en-sugar-rush-gegarandeerde vriendjes even uit het zicht gehouden. Helaas peanut butter, want mevrouw heeft een chocospeurneus. Zelfs onderin een sporttas wist ze ze te vinden. Of ze er alsjealsjealsjeblieft 1tje mocht opeten. Nee natuurlijk niet, we moeten eerst nog ‘gewoon’ ontbijten. Probeerde ik nog. Maar ik denk dat de meiden weten dat met weinig slaap, haast en weinig geduld deze mama prima over te halen is met een paar keer krijsen.

Nou vooruit. Omdat het bijna kerst is. Eén kerstbal mag. Maar ook goed je yoghurt eten straks bij het ontbijt!

Gelukt. Iedereen een soort van blij.

Totdat de jassen en schoenen aangetrokken moesten worden en beide meiden opeens deden alsof ze verstand hadden. Met modepolitie attitude incluis

NEEEEE!!! Niet die laarzen! Neeeeeee!!!! Niet die jas!!!! Zó leeeeeeluk!

Ok. Zoek ’t uit met je roze jas en rode broek. Gelukt. Iedereen EEN jas en een paar schoenen aan.

Totdat er een wild gekrijs vanuit de gang klonk. Jools probeerde verwoed een rugtas op haar rug te krijgen. Maar dat lukte dus niet. Dus moest haar jas uit. En haar rugzak op. En daarna wilde ze haar jas niet aan. Waar ik dan weer geen boodschap aan had, want je kan willen wat je wilt, je jas moet aan. Het is veel te koud buiten om in je truitje te lopen.

Alsof ik haar ik weet niet wat aandeed. Die rugtas MOEST op haar rug blijven en de jas uit. Tranen met tuiten. Snot. Snot. Snot. Nog meer tranen en nog meer wild gesnik.

Watskebizzieburt????

Zoals m’n lieve vriendin en supermama Jonne als advies gaf: “Pick your battles”. Dus na een paar keer boos gezegd te hebben dat ze ‘normaal’ moest doen (dat klinkt zo belachelijk wanneer ik mezelf dat zo hoor zeggen… schaam schaam) zei ik: “Ok. We gaan naar de auto. Hoe dan ook. Met of zonder jas aan. Ik met 2 logeerkoffers (de meiden gaan op donderdag uit het kdv vandaan naar opa en oma), 1 sporttas, 1 schooltas voor mij, een jas van Jools, 1 fles melk en 3 half afgekloven boterhammen met pindakaas in mijn armen en Pippa hangend aan m’n been probeerde ik de voordeur op slot te doen met de sleutels die nog op het aanrecht lagen. Of course.

Jools stond al blij zonder jas en met tas om klaar om de auto in te gaan. Toen Pippa, alle bagage en ik daar ook aangestrompeld kwamen besloot Pippa dat het nu haar beurt was. Ammehoelanooitniet zou zij in haar autostoeltje gaan zitten. Waar ik de kracht vandaan haalde weet ik niet, maar aan het einde van deze idiote worstelwedstrijd op nog geen kubieke meter werd ik als winnaar aangewezen.

Dat daarna de kerstliedaanvragen binnen bleven stromen kon mij even niet schelen. Sorry, maar kon even geen Ernst Bobbie en de Rest aanhoren. Stille ochtend, heilige ochtend. Please.

Op het kinderdagverblijf aangekomen liet ik vandaag 2 huilende meisjes bij hun lieve juf achter. Het liefst had ik nog veel langer geknuffeld, maar ik moest echt opschieten om nog een beetje op tijd op m’n werk te komen.

Wat precies lukte. Tegelijk met m’n kids racete ik de klas in en was blij met wat gezellige afleiding.

Totdat een leerling nogal hardop tegen een ander zei: “She’s here and she’s late again! ”

“Uhhhh. Wát zeg je?? Ga jij maar even hier op een stoel in de gang zitten en denk eens na hoe deze woorden over kunnen komen op iemand.”

Misschien zei ik het iets te streng en zat er iets te veel frustratie in en achter de preek. Kind in tranen en ik vechtend ertegen. Gelukkig spraken we het samen uit. Zij vertelde mij haar verhaal en ik de mijne. De rest van de dag iedere 5 minuten ‘I’m so sorry, juf Annette’ gezegd… Ah gossssss. Terrible timing laten we het maar noemen.

GELUKKIG vertelde de liefste juf van het kdv aan de telefoon dat het al gauw helemaal goed met de meiden ging en dat ze heerlijk blij aan het spelen waren inclusief scheetjesgrapjes. Zo fijn om te horen!

En nu zit ik hier met m’n wijntje op de bank. Met nog steeds een redelijk k*tgevoel. Heb m’n borreldate in A’dam met mijn vriendinnen afgezegd. (= NIETS voor mij) Mis de meiden denk ik! Heb die kleine lijfjes voor m’n gevoel al veel te lang niet geknuffeld. Morgen aan het einde van de middag pas weer… Zelfs de CrossFit workout kon dat gevoel niet wegnemen en blijf echt een emotioneel wrakkie vandaag.

Laten we het please dan bij vandaag houden en morgen weer ‘gewoon’ m’n eigen heppie me zijn. Dat rolt een stuk lekkerder! Misschien dat Tony & Rudolph kunnen helpen? En de chocoladereep die m’n allerliefste Finse student Benjamin speciaal voor mij uit Finland had meegenomen en die niet kon stoppen met gieren toen ik probeerde Chocolade Hazelnotenreep in het Fins uit te spreken. Toch nog iemand aan het lachen gemaakt vandaag!

Ok. Let’s do this: Expeditie Robinson aan, wijntje erbij en……

Alles kom reg!

Over de schrijfster van dit artikel:

Annette de Graaf (33 jaar) is vriendin van manueel en sportfysiotherapeut Thaddeus Knops, mama van dochters Jools (3) en Pippa (1,5) en woonachtig in Nieuw Vennep. Zij is naast lerares Nederlands en Engels op de Internationale School van Amsterdam ook eigenaresse van MOMspiration.nl; een blog voor (wannabe) heppie mama’s

Door te laten zien dat het leven veel leuker is met The Sunny Side Up inspireert zij moeders (en overige geïnteresseerden) om blij, gek, gezellig, genietend, luchtig, sportief, reizend, fashionable en gezond de dagen door te brengen. Maarrrr het is ook oké om soms even keihard te klagen. Hoort er ook bij! Zolang het niet te lang duurt….

Disclaimer
Annette & haar collega Tessa bloggen alleen over dingen die ze zelf meemaken of producten die zij zelf (hebben) gebruikt. Zij geven hierover ‘slechts’ hun persoonlijke mening.