Keihard oordelen. Over andere moeders. Mag dat?

Tijdens de lunchpauze vandaag liet ik mij overhalen om aflevering 1 van het programma ‘Het Beste Voor Je Kind’ -uit de hand van RTL- eens terug te kijken. Mijn collega’s waren nieuwsgierig wat ik daar als moeder, juf en blogger van zou vinden. Ondanks dat ik er nog niets van gezien had, was mij wel bijgebleven dat er vorige week op Social Media aardig wat discussies los waren gebarsten. De moeders en vaders die naar voren komen in het programma kregen er spontaan een paar duizend opvoed-coaches bij. En hoe… Voornamelijk de reacties op de moeder die koste wat het kost gaat voorkomen dat haar zoontje een loser zal worden varieerden van respectvol (een kinderhandje vol) tot schaamteloos (99,9%).

Heftig vind ik dat. De drang om aan al deze mensen te vragen ‘ietwat’ bewuster te zijn van hun woordkeuzes is groot. Lieve mensen, laten we allemaal wat aardiger voor elkaar zijn. Iedereen doet op zijn eigen manier, vanuit hun eigen overtuiging zijn beste best. Deze deelnemers aan het programma geloven oprecht dat dit het beste is voor hun kroost. Zolang zij dit uit liefde voor hun kind doen, dan behoren wij dit allen te respecteren. Of je het er nu mee eens bent of niet.

MOMspiration’s motto is dan ook:

Let’s love more and judge less

Maarrrrrr….. Dit zei ik allemaal vóórdat ik het programma zelf had gezien.

Want……

Oeps…..

Tijdens het kijken kwam ik in deze idiote dialoog met mezelf terecht:

—-

– “NEEEE! Doe even normaal! Dat arme kind! Falen is geen optie?? Hij moet altijd de beste zijn?! Wij winnen altijd?? OMG. ZO zielig!” 

+ “De Graaf, denk aan MOMspiration’s filosofie: Niet zo oordelen. Alle moeders en vaders doen hun beste best. Zij voelen zelf aan wat het beste voor hun kind is.”

– “Dat kan wel zo zijn, maar wat moet dat worden met dit jongetje dat zo verwend en de hemel in geprezen wordt? En van dat aura’s schoonmaken midden op straat krijg ik spontaan de ongecontroleerde slappe lach.” 

+ “Oké, soms worden er ook wel dingen gezegd die ik heel mooi vind en herken. Uit wat ze zeggen blijkt de liefde voor hun kind(eren).”

– “NEE. DIT ZEI JIJ NIET: Mijn opvoeding is geslaagd als ik een zelfverzekerde voetballer op de wereld heb gezet, die trots is op zijn moeder en die zich ook heel goed realiseert dat ik dit allemaal voor hem heb gedaan.” 

– NEE. DIT ZEI JIJ NIET: “Ik vind het wel belangrijk dat mijn zoon zijn eigen geld gaat verdienen. Ik bedoel het is niet de bedoeling dat hij op mijn kosten blijft leven natuurlijk tot en met dat ie een jaar of 40 is.”
Om vervolgens doodleuk te vertellen:
“Ik heb zelf het geluk dat ik goed financieel zit. Mijn ouders dat mogelijk voor mij.”  

—-

Met klapperende oren heb ik zitten luisteren naar wat hier allemaal in 42 minuten werd uitgekraamd.

Met de allergrootste moeite probeerde ik het oordelen te beperken.

Wat totaal compleet absoluut en in de verste verte niet gelukt is. Ik heb als een malle zitten be-, ver-, en oordelen.

Daar voel ik mij best een beetje slecht over. Want streef ik nog wel mijn eigen filosofie na? Zo graag als ik wil dat moeders liever voor elkaar zijn en elkaar helpen in plaats van vertellen hoe ze het wel of niet moeten doen – en nu zit ik zelf een keihard potje te oordelen! STOP!

MOMS SHOULD STICK TOGETHER! LOVE MORE, JUDGE LESS!

En hoewel dit nu gaat over wat ik zie op tv en hier vanuit m’n luie stoel zit te bekritiseren is het ook echt iets wat regelmatig in het eggie gebeurt. Waar bijna alle moeders zich wel eens schuldig aan maken.
Misschien herken je het volgende stuk van een gesprek tussen moeders?

Moeder A:
“Zo vervelend dat onze dochter van 11 maanden nog steeds 1 á 2 keer wakker wordt ’s nachts. Uit pure wanhoop en omdat we zelf zo moe zijn nemen we haar dan regelmatig tussen ons in in bed om toch maar wat uurtjes slaap mee te pikken.”
Moeder B:
“Oh, onze zoon sliep al na 1 maand door. Het is toch zo heerlijk dat we allemaal goed kunnen slapen ’s nachts. En tussen je in laten slapen, dat zouden wij echt nooit doen! Dan raakt je kind daar gewend aan en wil niets anders meer. Je moet wel aan de lange-termijn-oplossing denken in plaats van wat op dat moment even werkt.”

(waargebeurd btw ;-))

Zeg nou zelf: Dit klinkt toch helemaal niet als een fijn gesprek? Wordt hier iemand mee geholpen? Hoe zal Moeder A zich voelen na het aanhoren van de reactie van Moeder B? Hoe zal het gesprek verder gaan?
Dit is even een klein voorbeeldje hoe gemakkelijk be-, ver- en oordelen er in een dagelijks gesprek insluipt. Wees je daar alsjeblieft bewust(er) van. Dat maakt het gesprek een stuk leuker voor beiden en jou een geliefder mens!

TIP VAN DE DAG:

Wanneer je te maken krijgt met ouders die voor een ander soort opvoeding hebben gekozen dan jij, probeer dan altijd te bedenken dat -zoals de titel van het RTL programma luidt- we allemaal gaan voor ‘Het Beste Voor Je Kind’. En hoe iedereen dat zelf invult is aan hen. Stop met vergelijken, want het is nu eenmaal overal anders. Soms een beetje anders en soms heul heul heul erg anders. En dat is allemaal oké.

Dus wanneer we vanavond (21.28 uur op RTL4) weer voor de buis gekluisterd zitten voor aflevering 2 van ‘Het Beste Voor Je Kind’, denk dan -wanneer je dat nodig acht- aan deze volgende quotes:

 

CONCLUSIE….

Maar wat geven we nu als antwoord op de vraag: “Keihard oordelen. Over andere moeders. Mag dat?”
Ik denk dat we het bijna allemaal doen. Bewust of onbewust. Soms of vaak. Op een rustige manier of keihard. Oordelen is een manier van je mening -over in dit geval opvoeden- te ventileren en te vergelijken met jouw eigen ideeën hierover. En dat mag je in je eigen hoofd of met je partner zeker doen. We zijn niet van steen en tijdens het observeren van situaties komen gedachten en gevoelens los. Je kunt hier zelfs veel van leren, want het is een vorm van reflectie.

Wat ik vind dat niet hoort is wanneer je deze mening op respectloze wijze uit naar degene over wie het gaat, zoals je in dit tijdperk aan de lopende band op Social Media ziet. In dit geval is heet het eigenlijk ook geen oordelen meer. VERoordelen of beledigen is hiervoor een geschikter woord.

En dat, lieve mensen, mag natuurlijk niet!  

 

liefs,

Annette

Over de schrijfster van dit artikel:

Jools (3) en Pippa (1,5) en woonachtig in Nieuw Vennep. Zij is naast lerares Nederlands en Engels op de Internationale School van Amsterdam ook eigenaresse van MOMspiration.nl; een blog voor (wannabe) heppie mama’s
Door te laten zien dat het leven veel leuker is met The Sunny Side Up inspireert zij moeders (en overige geïnteresseerden) om blij, gek, gezellig, genietend, luchtig, sportief, reizend, fashionable en gezond de dagen door te brengen. Maarrrr het is ook oké om soms even keihard te klagen. Hoort er ook bij! Zolang het niet te lang duurt….

Annette en haar gezinnetje verhuizen 28 juni 2017 voor 14 maanden naar Zuid Afrika om o.a. vrijwilligerswerk te gaan doen. En natuurlijk om lekker veel van dit bizar mooie land te zien en beleven.

Disclaimer

Annette & haar collega Tessa bloggen alleen over dingen die ze zelf meemaken of producten die zij zelf (hebben) gebruikt. Zij geven hierover ‘slechts’ hun persoonlijke mening.