Kusjes, poepluiers, een sushi picknick op het kraambed, kraamtranen en héél veel knuffelen en liefde!

 

Daar ben ik weer! Inmiddels moeder van twee meiden! Ik voel me de koning(in) te rijk en kan het wel van de daken schreeuwen. Man hé, wat een bofkont ben ik!

Het is even stil geweest vanaf mijn kant. Die laatste loodjes hè… Ik zal je eerlijk zeggen, die laatste loodjes vond ik niet super tof. Dikke buik, maagzuur en niet slapen. Daarnaast betrapte ik mezelf erop dat ik er behoorlijk over kon klagen, terwijl ik van nature totaal géén klager ben. Ik was er zat van en vond het tijd dat ons kleine meisje kwam. Maar ja, helaas heb ik daar niet zoveel over te zeggen hè, ze had gerust nog 3 weken kunnen blijven zitten (thank God she didn’t!)

Na dagen heel weinig slaap door een dreumes die ‘snachts de tent af brak én m’n toeter was het dan zover. Zaterdagavond waren we nog op de verjaardag van mijn moeder en was ik nog druk in de weer. Toen mijn ouders voorstelden dat Lauren wel mocht blijven logeren, wisten we niet hoe snel we naar huis moesten. Uren maken en heeeeeerlijk slapen!! Serieus, zelfs met een belly van 38 weken kun je dan nog prima een sprint de trap op trekken. Mijn schoonzusje zei nog: ‘Let op, dan gaat het vast morgen beginnen’.

07.00 uur. Ik werd wakker en dacht ‘Het is begonnen’…. Na een prima bevalling, vol grappen, grollen, leuke gesprekken met onze top verloskundige, gruwelijke persweeën vanaf 7 cm ontsluiting (NOT FUNNY) kwam ons meisje heel vlot ter wereld. En wat voel je je dan ONTZETTEND RIJK. Rijker dan de rijkste mens op aarde. Honderd keer rijker! Zo’n prachtig meisje, helemaal compleet, lief, mooi en van ons. Onze tweede dochter!

En dan komt de eerste nacht. Slapen? Mooi niet, ik wilde alleen maar kijken naar ons prachtige meisje. Terwijl ze heerlijk lag te slapen met haar handje om mijn vinger, probeerde ik niet al het moois van Pippa af te kijken.

Oh de naam Pippa, dat is ook nog iets. Hier in de polder kennen ze de naam niet. ‘Pippa?? Wat zeg je..?!’ Mensen moeten er aan wennen haha. Wij vinden de naam prachtig! Laten we eerlijk zijn, we vernoemen onze meiden wel naar prachtige vrouwen! 😉

Toen Annette Pippa kreeg, was ik gelijk idolaat van de naam. Ik had niet verwacht dat ik ooit nog weer echt in contact zou komen met Annette. Toen mijn man en ik van de zomer in Italië besloten dat onze tweede dochter Pippa zou heten, kwamen Annette en ik een paar maanden later wel weer in contact. Je snapt wel dat toen Annette me vroeg of we al een leuke naam hadden, ik zei: ‘Nou, goed dat je erover begint…..daar moeten we het even over hebben…’

Lauren sliep de nacht nog bij mijn ouders. De volgende ochtend vroeg was dan hét moment: Lauren zou haar zusje Pippa ontmoeten. Hier had ik al maanden naar uitgekeken en alleen al bij het idee kon ik janken (Lang leve de hormomennnnn, hooray). Kleine voetstapjes hoorde ik de trap op komen terwijl ik met Pippa in bed zat. Ik had Pippa bewust op bed gelegd zodat Lauren mij niet met Pippa in mijn armen zag, maar bij mij op schoot kon kruipen en kon kijken. Wat een ontzettend mooi moment! Lauren was er stil van, bleef met grote ogen kijken en zei steeds wijzend ‘baby!’ Mijn moederhart smolt, dat snap je! 🙂

En dan begint de kraamweek. Onze kraamverzorgster Leny (www.kraamzorgmetpassie.nl) kwam vrolijk binnenwandelen en had een super mooie krans aan de deur gehangen met op het naambordje ‘Pippa’. Al snel kwam ze boven met een heerlijk ontbijt voor ons. Dat was genieten hé. We kletsten gezellig, deden een bakkie en vervolgens deden we Pippa in bad. Lauren vond het maar wat interessant, tot ze het bad eendje zag. Toen had ze andere dingen te doen.

Wat een verwennerij deze week zeg! Fruitcocktails, heerlijke broodjes rosbief, een schoon huis, schone was, gezelligheid, een heerlijke kraamfudge (voor ons gebakken) en de zorg voor onze twee meiden. Wat is ze er druk mee geweest en wat hebben we ervan genoten. En geloof me, met onze kleine dreumes was het zo makkelijk nog niet… (daarover zo meer!)

Nog zo’n leuk moment in de kraamweek: de eerste kraamvisite! Natuurlijk kwam onze familie al snel gezellig langs. Allemaal even om de hoek kijken en spieken bij kleine Pippa. Ook onze naaste vrienden kwamen al snel langs. Hartstikke gezellig!

Wat een geweldige actie toen mijn lieve vriendin Brenda op dag 2 op kraamvisite kwam met een enorme doos SUSHI! Want wat kun je beter doen dan op het kraambed picknicken met Sushi?! Juist, op je kraambed picknicken met Sushi!! Genieten, whoop whoop!

Maar toen gebeurde het…

Het besef kwam bij Lauren dat haar lieve kleine schattige zusje Pippa niet meer weg ging. En dat liet ze weten ook. Wanneer ik Pippa op de arm had, kreeg ik een woeste blik, met daarop volgend een enorme pruillip en ogen die mij boos aankeken en weg rolden. Ze gooide zichzelf op de grond en ging huilen. Nou ik kan je vertellen, dan breekt je moederhart. Tenminste bij mij wel.

Wat vind ik het lastig om de aandacht te verdelen. Bijna 2 jaar lang heeft Lauren volle aandacht van ons gehad en nu moet ze de aandacht delen met haar zusje. En ja dat is goed voor deze kleine dramaqueen maar hallo hé wat laat ze het me voelen. Ik heb behoorlijk wat tranen gelaten hierom en nog steeds als ik erover nadenk vind ik het lastig. Soms overvalt het schuldgevoel me. Het zal allemaal vast goed komen.

Het was een super leuke en turbulente eerste week met onze Pips! Van na maanden weer het eerste wijntje tot heeeele korte nachten en een super hongerige baby. De dagen zijn gevuld met emoties van tranen, blijdschap, onzekerheid, trots, twijfel, geluk en rijkdom!

De dagen vliegen voorbij, ons meisje groeit als kool. Drinken+slapen+poepen+boeren+knuffelen+kussen= een hele tevreden baby! Ook ik ben weer volledig op de been. Dat maakt het genieten natuurlijk nog groter.

Pippa roept, tijd voor een fles! Vanaf m’n roze wolk zeg ik jullie nu gedag en in de aankomende tijd ga ik weer lekker schrijven over alle avonturen als moeder van 2 meiden. Oh, en over het sporten wat ik weer wil gaan oppakken! Daar heb ik echt onwijs veel zin in. Hoe ik het praktisch ga invullen met 2 kids, een baan, huishouden etc. weet ik nog niet maar dat gaat vast goed komen! Ik denk dat ik maar eens goed in gesprek ga met Annette 😉

Ciao for now!!

Over de schrijfster van dit artikel:

Tessa Bonhof-Regnerus (36 jaar) is echtgenote van Henk Bonhof, moeder van Lauren (1,5) en Pippa (0). Woonachtig in Lelystad. Zij is naast studiecoach bij Studiecentrum Lelystad ook werkzaam als docent Plustijd op vier verschillende basisscholen. Tessa vormt samen met Annette de Graaf Team Momspiration.nl; een blog voor (wannabe) heppie mama’s.

Door positief in het leven te staan en vooral te focussen op de mooie en dankbare dingen in het leven inspireert zij moeders (en overige geïnteresseerden) om op een vrolijke, enthousiaste, nuchtere, smakelijke, gezonde en gezellige manier door de dag te fietsen. ‘What you see is what you get’ is volledig van toepassing op Tessa. Niks meer, niks minder. Gewoon precies zoals het is. Daar horen natuurlijk ook minder leuke dingen bij maar met een positieve insteek in het leven gaat het zonnetje altijd weer schijnen!

Disclaimer:

Annette en haar collega Tessa bloggen alleen over dingen die ze zelf meemaken of producten die zij zelf (hebben) gebruikt. Zij geven hierover ‘slechts’ hun persoonlijke mening.