“Jij bent mijn vriendin niet meer!!”

Vriendschappen. De één heeft er meer behoefte aan dan de ander. Sommige mensen hebben een scala aan vrienden terwijl de ander heel gelukkig is met één of twee goede vrienden. Sommige mensen hebben helemaal geen behoefte aan vriendschappen, soms om een reden en soms niet. Het is denk ik ook maar net wat bij je past en waar jij je goed bij voelt.

De mensen die mij volgen op instagram hebben wel gezien dat ik een enorm mensen-mens ben. Ik heb heel graag vrienden om me heen. Door heel Nederland heb ik vriendinnen wonen en ze maken me erg gelukkig! Samen ergens eten, een drankje doen, een wandeling maken in het bos, een fietstocht maken, sporten, op stap gaan. Ik krijg een hoop positieve energie van mijn lieve vriendinnen en het is voor mij dan ook heel erg belangrijk. Maar waarom is vriendschap nou eigenlijk zo belangrijk voor mij? Ik besloot dat eens uit te zoeken en ik kwam de nodige theorieën tegen op internet. Maar voordat ik daarover meer vertel, wil ik eerst even terug naar de vorige eeuw.

Ja want ik ben zo’n fossiel uit de vorige eeuw. 1980 maar liefst. En nee, het doet geen pijn hoor, ik kraak alleen ‘sochtends wat meer als ik mijn bed uit stap 😉

Anyway, als kind wil de ik ook heel graag vriendinnetjes. Maar ik keek nogal de kat uit de boom. Ik was verlegen. En als fijne bijkomstigheid was ik ook nog eens dik. Ja, dik ja. En geloof me, kinderen weten je dat altijd haarfijn te vertellen. Ze zeggen wat ze zien, zijn goudeerlijk. Als ik ze vertelde dat ik thuis ook een spiegel had dan keken ze me altijd glazig aan. Ik wilde dus ook graag vriendinnetjes maar dat ging zo makkelijk nog niet. Als ze me mee vroegen naar het zwembad dan ging ik niet mee, want hé, ik durfde natuurlijk niet in een zwempak. Stel je voor dat die leuke jongen mee zou gaan. Dat zou een ramp zijn. Gelukkig had ik één hele goed vriendin. Maar toen we op een ochtend in de klas zaten en ik een briefje door de klas zag gaan die vervolgens bij mij op mijn tafel eindigde, ik het briefje open vouwde en las “je bent mijn vriendin niet meer!!” zette ik het keihard op een janken. Die vriendin van mij begon van schrik door de klas te roepen dat het een geintje was en dat ze het niet meende. Awkward situation kan je wel zeggen.

Inmiddels ben ik de trotse mama van een prachtige bijna peuter! Een meisje met een heel eigen karaktertje. Een temperamentvol dametje dat heel goed weet wat ze wil. Maar ook een meisje dat de kat uit de boom kijkt. Ik vraag dan ook regelmatig op het kinderdagverblijf of ze wel met andere kindjes speelt. Maar op welke leeftijd is het eigenlijk normaal dat kinderen met elkaar gaan spelen? Daarover kwam ik de volgende informatie tegen:

Maar hé het kan hier allemaal wel zo leuk geschreven staan maar wat nou als je kind hier moeite mee heeft en het allemaal niet vanzelf gaat? Hoe kun je als ouder je kind hiermee helpen? Daarover kwam ik de volgende tips tegen die ik graag met jullie wil delen! (www.apetrotskinderen.nl)

1. Bied je kind gelegenheid tot sociaal contact (ook buiten school). Kijk hierbij naar in welke setting je kind zich het meest veilig voelt. Laat eerst eens een kind bij jou thuis spelen. Als dit goed gaat kun je je kind na een tijdje ook bij de ander laten spelen.
2. Laat je kind zoveel mogelijk zelf nadenken hoe het lastige situaties kan oplossen. Dit geeft je kind grip op de situatie en zo ontwikkelt je kind zelfvertrouwen.
3. Schrijf alle namen van de kinderen uit de klas op een papier en laat je kind de kinderen omcirkelen waarmee hij/zij graag zou willen spelen of wie hem/haar aardig lijkt. Kies hier één kind uit, waarvan je kind hem of haar durft te gaan benaderen.
4. Oefen samen met je kind hoe het contact kan maken met een ander kind. Een stevige houding, aankijken en duidelijk praten is hierbij belangrijk.
5. Is je kind te bepalend in het spel met anderen? Schrijf alles op wat jouw kind en zijn vriendje willen spelen en laat hen zelf bedenken in welke volgorde ze dit willen gaan doen. Stuur hierbij dat je kind ook rekening houdt met wat zijn vriendje wilt.
6. Bespreek regelmatig sociale situaties met je kind. Is er iets op school gebeurd? Hoe vond je kind dit? Hoe zou het andere kind zich voelen? Wat zou kunnen helpen om een volgende keer te doen?
7. Help jouw kind bij het aanleren van sociale vaardigheden.

Blijft je kind het nou lastig vinden en maak je je als ouder zorgen? Dan is het altijd nog mogelijk om een training te volgen. Trainingen als ‘SoVa’ en ‘Rots en Water’ kunnen je kind helpen en net dat steuntje in de rug geven.

Maar nu weer even terug komen bij volwassen en vriendschap! Waarom is het zo belangrijk om ook als volwassene vrienden te hebben? Ik kwam de volgende 4 wetenschappelijke redenen waarom vrienden zo belangrijk zijn. Want, ze maken je niet alleen blij; ze doen méér… (misschien moet je sommige beweringen met een korreltje zout nemen…) (www.womenshealthmag.nl)

1. Vrienden zijn goed voor je gezondheid. Volgens een onderzoek van de Universiteit van North Carolina is het hebben van vrienden cruciaal voor je gezondheid. Hoe meer sociale contacten je maakt in het leven, hoe gezonder je later zult zijn en hoe langer je zult leven. Het aantal vrienden bleek echter niet de enige belangrijke factor, ook de kwaliteit van de vriendschap is erg belangrijk voor je gezondheid. Hoe meer steun en toeverlaat, je krijgt van je vriend(en), hoe meer positieve invloed.
2. Goed voor je eigenwaarde. Uit onderzoek van de Staffordshire Universiteit blijkt dat roddelen, ondanks de vaak negatieve bijklank, wel degelijk positieve gevolgen heeft. Roddelaars voelen zich sociaal gesteund en dat zou een positieve invloed op hun zelfvertrouwen hebben. (onthoud; dit heb ik niet bedacht haha)
3. Belangrijke herinneringen. Altijd gedacht dat een carrièrestap je de belangrijkste herinneringen oplevert? Fout. Gelukkige en ongelukkige gebeurtenissen, gekoppeld aan mensen, koesteren we het meest. Dit blijkt uit onderzoek van de Universiteit van Buffalo.
4. Ze geven je leven betekenis. Volgens filosoof Bas Haring heeft het leven pas betekenis wanneer andere mensen ook plezier aan jouw leven beleven. Mensen die geen sociale contacten hebben voelen zichzelf eenzaam en vinden hun leven een stuk minder waardevol. Zin geven aan je leven doe je dus ook via anderen.

Grappig weetje: Mensen worden een stuk gelukkiger wanneer ze hun dankbaarheid uitspreken en uiten. Dus hop, pak je telefoon, stuur een lief kaartje of schrijf een leuk briefje naar je vriend of vriendin. Je maakt de ander er blij mee maar je voelt je er zelf ook gelukkiger door!

Volgen jullie al onze avonturen al via Instagram? Kijk op lieve_lauren_en _pippa

Over de schrijfster van dit artikel:

Tessa Bonhof-Regnerus (36 jaar) is echtgenote van Henk Bonhof, moeder van Lauren (1,5) en Pippa (0). Woonachtig in Lelystad. Zij is naast studiecoach bij Studiecentrum Lelystad ook werkzaam als docent Plustijd op vier verschillende basisscholen. Tessa vormt samen met Annette de Graaf Team Momspiration.nl; een blog voor (wannabe) heppie mama’s.

Door positief in het leven te staan en vooral te focussen op de mooie en dankbare dingen in het leven inspireert zij moeders (en overige geïnteresseerden) om op een vrolijke, enthousiaste, nuchtere, smakelijke, gezonde en gezellige manier door de dag te fietsen. ‘What you see is what you get’ is volledig van toepassing op Tessa. Niks meer, niks minder. Gewoon precies zoals het is. Daar horen natuurlijk ook minder leuke dingen bij maar met een positieve insteek in het leven gaat het zonnetje altijd weer schijnen!