Wat doe je wanneer de ouders van de vriendjes van je kids er heel andere opvoedstijlen op na houden?

Dit is wellicht de langste titel in de geschiedenis van MOMspiration’s blogs, maar dit is mijn vraag aan jullie. Precies zoals het er staat: wat doe je wanneer de ouders van de vriendjes van je kids er heel andere opvoedstijlen op na houden?

Onze dochters zijn nog maar groentjes op het gebied van play dates, dus heel veel weten Thaddeus en ik nog niet af van dit onderwerp. Jools en Pippa spelen regelmatig met andere vriendjes samen, maar dan zijn wij er meestal bij en gelden onze regels. Maar de afgelopen dagen merkten we dat Jools het ook heel leuk vindt om zonder ons bij haar vriendinnetje Xandri in de caravan te spelen hier op de camping. Tja, daar gaan wij dan natuurlijk niet met onze neus bovenop zitten. Het tijdperk van loslaten op dit gebied is begonnen…

Helemaal prima, want we hebben er vertrouwen in dat Jools geen al te gekke of gevaarlijke dingen in. We denken dat we haar de afgelopen (bijna) 4 jaar hebben getraind om ‘normale’ en veilige keuzes te maken wanneer wij er niet bij zijn. Natuurlijk zal dat vast heel wat keren anders dan gewenst gaan, maar dat hoort erbij.

Wat er ook bijhoort is dat het er in alle gezinnen anders aan toegaat. Dus wanneer je kind bij iemand anders thuis gaat spelen, zullen de regels van dat huis gelden. Regels waar zij (nog) niet aan gewend zijn. Soms is het ook zo dat er weinig tot geen regels zijn. Een soort laissez faire methode. En daar kregen wij de afgelopen dagen dus mee te maken.

De eerste keer dat Jools en Pippa bij de caravan van Xandri en zusje Liannay gingen spelen ging ik even checken of het goed ging -en of de ouders het oké vonden dat onze dochters daar waren-, zaten J&P op een stoeltje met hun schoot VOL met snoepjes. Xandri speelde een rekenspelletje met hen en als het antwoord goed was kregen ze snoep. J&P waren in de Gloria én high van een Sugar Rush, want van ons krijgen ze zo goed als nooit snoep. Tijdens speciale gelegenheden heus wel eens en dan is het echt een feestje voor ze. Maar bij dit gezin stond de snoeppot gewoon op tafel en mocht iedereen hier de hele dag zoveel uit eten als ze wilden: “Don’t worry! We’ve got plenty more bags!” Nou, dat was niet precies waar ik mij zorgen over maakte. Om de situation zo smooth mogelijk op te lossen, speelde ik het spelletje mee: “Jools, how old are you? Yes, 3. So you can put 3 sweeties in your pocket. Pippa, how old are you? Yes, 2. You can put 2 sweeties in your pocket. Who wants to play in the bouncy castle with me? Let’s go!” 

De volgende ochtend werden onze meiden door de vriendinnen en hun vader gevraagd om mee te gaan ‘visvang’ (heerlijk die Afrikaanse woorden!). Leuk! Jools luisterde aandachtig naar de instructies en heeft wel een heel uur aandachtig naar haar dobber gestaard. Niets gevangen, maar wel heel goed haar best gedaan! Tijdens het vissen werd door de Zuid Afrikanen een enorme zak gekleurde rondjes opengetrokken. Bleek popcorn met een extra vrolijk laagje te zijn. Om 9 uur ’s ochtends. We wilden geen party poopers zijn, dus knepen we 4 oogjes dicht terwijl Pippa de halve zak wegwerkte en haar gezicht, handen en shirt 50 Shades of The Rainbow kleurden. Ter compensatie van alle e-nummers boden wij het gezelschap bananen en mandarijen aan. Jools smulde hiervan, maar bleef geconcentreerd naar haar dobber kijken.

Vanochtend (9.15 uur) was er weer een interessante situatie waar we nog niet eerder in verzeild waren geraakt. Wij waren de daktent aan het inpakken en de auto aan het inladen, terwijl de meiden bij de caravan van hun vriendinnen speelden. Opeens hoor ik Jools aan komen rennen en roept: “Mam! Mogen wij een ijsje??” Ik dacht dat ik het vast verkeerd verstaan en zei: “Een eitje, dat mag.” (Want ik had gezien dat ze eitjes aan het bakken waren) “NEEEEE een IJSJE! Mogen we een ijsje?” Vriendin Xandri stond al klaar met van haar moeder gekregen geld, maar hier was geen discussie mogelijk: “Een ijsje? Nee natuurlijk niet. Het is nog heel vroeg in de ochtend!” “Maar mam, alsjeblieft? Zij mogen het ook!”

We hielden voet bij stuk. Het kan ook te gek. Jools liep verdrietig samen met Xandri naar haar ouders terug en ik hoorde Jools zeggen: “No, I am not allowed to have ice cream now. My mom says it’s too early in the morning. I think she thinks it’s unhealthy.”

Sorry schat, we vinden je superlief en gunnen je van alles, maar snoep en ijsjes blijft voor ons een speciale traktatie. Niet iets wat je aan de lopende band wegwerkt.

Gelukkig begrijpen de meiden dit best aardig en kunnen echt genieten van gezonde lekkere dingen. Bijvoorbeeld de potjiekos die Thaddeus vrijdagavond had gemaakt. In totaal hebben we 1400 gram groenten met z’n viertjes gegeten en zeuren de meisjes: “Lekker gemaakt, papa!”

Nu ben ik heel nieuwsgierig hoe jullie omgaan met bepaalde opvoedstijlen van andere ouders waar jouw kind mee te maken krijgt. Overleg je dingen van te voren? Of laat je alles geheel aan hen over? Zijn er zelfs ouders bij wie je je kind niet laat spelen? Hoe leg je dat dan aan je kind uit? 

Heel benieuwd naar de reacties! Wij hebben duidelijk nog heel wat te leren…!

Liefs,

Annette