Van ‘to do’ naar ‘I did’. Maar wat nou als je ‘I did’ lijst zó groot wordt doordat je geen ‘nee’ kunt zeggen en je jezelf voorbij gaat rennen?

Een tijdje terug schreef lieve Marjolijn een blog over het omzetten van je ‘to do’ lijst naar een ‘I did’ lijst. Geen druk meer van alles wat moet maar vooral kijken naar wat je allemaal gedaan hebt. Wat een fantastisch idee! Nu is het zo dat ik alle dingen die ik doe al jaren opschrijf in mijn agenda. Jaja, ik ben nog onwijs ouderwets, ik heb nog een papieren agenda. En dat vind ik HEERLIJK! Wat is het leuk om terug te bladeren en te zien wat voor leuke dingen we allemaal gedaan hebben. Inmiddels heb ik daar ook al zo’n 1,5 jaar Instagram bij. En dat vind ik ge-wel-dig. Niks leuker dan alle foto’s weer eens terug te kijken.

Anyway, ik dwaal af. De ‘to do’ lijst dus omzetten naar een ‘I did’ lijst. Goed idee! Ik weet niet hoe het met jullie zit maar na de blog van Marjolijn ben ik extra bewust alles op gaan schrijven wat ik al gedaan had. De blog kwam aan het begin van de zomervakantie. Tijd om veel leuke dingen te doen! Samen als gezin, maar ook alleen met de meiden wanneer Henk werkte of met familie en vrienden. Intussen schreef ik alles vrolijk op en vol enthousiasme zei ik overal ‘ja hoor’ op. In de vierde week van mijn vakantie ontdekte ik dat ik best wel wat kribbig was. Ik had het gevoel dat ik wel de hele dag kon slapen. Had eigenlijk helemaal geen zin meer om dingen te doen. Ja, wel met m’n meisjes maar verder wilde ik rust.

Wanneer ik dat gevoel krijg dan weet ik dat het tijd is om terug te gaan naar de kern. Wat ik daarmee bedoel? Terug naar mijn binnenste, mijzelf eens achter m’n oren krabben en me afvragen hoe het komt dat ik me zo voel. En vooral, wat ik eraan ga doen om dit gevoel te veranderen.

De meisjes deden hun middagslaapje en ik bladerde de afgelopen weken eens door. En ik kwam tot de conclusie dat ik eigenlijk in die vier weken geen dag thuis was geweest. Ik was overal heen gevlogen en had de nodige kilometers op mijn teller verzameld. Vriendinnen, hapje hier, drankje daar, theetje hier, lunch daar. Met m’n meisjes iedere dag een dagdeel weg. Gezellig natuurlijk want normaal heb ik daar heel weinig tijd voor. Een drukke baan, tropenjaren binnen het gezin, actief binnen de kerk. En heel eerlijk, ik geniet ook altijd enorm van deze super gezellige uitjes! Dus NEE zeggen komt niet vaak voor in mijn woordenboek.

Maar wat nou als je ‘I did’ lijst zó groot wordt doordat je geen ‘nee’ kunt zeggen? Hoe zorg je ervoor dat er ook balans komt in je ‘I did’ lijst? En wanneer je altijd heel snel ‘ja’ zegt zoals ik (die eeuwige enthousiasmuuuuuh), hoe kun je er dan voor zorgen dat je hier niet in doorslaat? Hoe kun je jezelf hierin in bescherming nemen? Dit heeft bij mij in het verleden altijd goed geholpen. Want je snapt wel, dit is een terugkomend iets, dat niet ‘nee’ kunnen zeggen. Herkenbaar? Je zou dit kunnen doen:

Geef niet direct antwoord, ook niet wanneer je direct heel enthousiast bent. Vraag of je er even over mag nadenken. Check bij jezelf of in je agenda hoe je week eruit ziet. Heb je tijd en ruimte voor een activiteit? Is het haalbaar? Vergeet niet dat ook leuke dingen veel energie kosten. Evelien Aarten is coach en heeft een coachingspraktijk voor werkende moeders. Zij heeft de onderstaande handige zinnen om ‘NEE’ te kunnen zeggen samengesteld. http://www.evaacoaching.nl

Ik kom ook steeds meer tot de conclusie dat we nu in een fase zitten met twee kleine kinderen waarin ik gewoon niet meer overal ‘ja’ op kan zeggen omdat er simpelweg geen 28 uren in een dag zitten. Mijn dochter van 2 zegt continu NEE. Ik ben 37 en ik kan nog steeds vaak geen NEE zeggen met als gevolg dat ik mezelf voorbij ren. Ook dit mooie lijstje van Evelien Aarten kwam ik tegen, waarin duidelijk wordt dat ‘nee’ zeggen juist ook veel kan opleveren.

Heb jij nou ook last van het ‘ik kan geen NEE zeggen’ syndroom en heb je goeie tips om dit meer in balans te krijgen? Ik ben heel benieuwd! Altijd fijn om van elkaar te kunnen leren.

Liefs! ❤

Volgen jullie al onze avonturen al via Instagram? Kijk op lieve_lauren_en _pippa

Over de schrijfster van dit artikel:
Tessa Bonhof-Regnerus (37 jaar) is echtgenote van Henk Bonhof, moeder van Lauren (2) en Pippa (0). Woonachtig in de polder. Zij gaat na de zomer een nieuw avontuur starten als leerkracht groep 5/6.  Tessa vormt samen met Annette de Graaf en Marjolijn Vreeburg Team Momspiration.nl; een blog voor (wannabe) heppie mama’s.
Door positief in het leven te staan en vooral te focussen op de mooie en dankbare dingen in het leven inspireert zij moeders (en overige geïnteresseerden) om op een vrolijke, enthousiaste, nuchtere, smakelijke, gezonde en gezellige manier door de dag te fietsen. ‘What you see is what you get’ is volledig van toepassing op Tessa. Niks meer, niks minder. Gewoon precies zoals het is. Daar horen natuurlijk ook minder leuke dingen bij maar met een positieve insteek in het leven gaat het zonnetje altijd weer schijnen!