“Reizen met kleine kinderen, is dat niet ontzettend lastig?!?”

Wanneer we tijdens onze jaar op reis voor iedere keer dat we bovenstaande vraag hebben mogen aanhoren een peso hadden gekregen, waren we nu miljonair geweest. We zijn steeds weer verrast en verbaasd dat mensen blijkbaar denken dat kinderen lastig zijn. Want wat zou nou precies datgene zijn wat het zo moeilijk/zwaar/heftig maakt? We besloten om in plaats van antwoord te geven een wedervraag te stellen: “Wat denk jij dat reizen met kleine kinderen lastig maakt?” Dit is wat we te horen kregen:

• “Je moet zoveel spullen meenemen voor de kinderen!”
• “….. uhh ja, dat denk ik gewoon.”
• “Nou, dat lijkt mij heel zwaar.”
• “……….”
• “Je moet aan allerlei dingen denken. Of er wel ziekenhuizen en dokters in de buurt zijn.”
• “Er kan van alles fout gaan!”
• “Ja, dat weet ik eigenlijk niet. Het lijkt me zwaar.”

Dus.

Duidelijk is wel dat degenen die denken dat reizen met kleine kinderen lastig is
-zelf geen kinderen hebben
of
-nooit met hun kids gereisd hebben
of
-hier een slechte ervaring mee hebben.
Blijkbaar heeft reizen met kinderen een negatieve stempel in de ogen van velen. Niet dat mensen het niet leuk vinden, maar dat ze überhaupt vóórdat ze het ooit gedaan hebben al denken dat het lastig is.

Dat is toch ZO jammer! Want wij vinden reizen met kinderen júíst leuk, mooi, verrijkend, gezellig, gek, te gek en heerlijk. Natuurlijk zijn er lastige momenten, maar deze zijn niet anders dan bij iedere jonge ouder waar ook ter wereld: Een tweejarige in de ‘ik ben 2 en ik zeg nee’ fase, een nachtmerrie, huilen om alles of niets, niet luisteren, een natte broek, achter-het-behang-plak-momenten, zussenruzie, eetgedoe en dat soort dingen. Dat is niet anders dan thuis in Nederland: Suck it up. Dat is nu eenmaal part of the deal van het ouderschap. We hebben geen robotkinderen. Gelukkig niet!
Ennnn hoe zonde zou het zijn wanneer we de negatieve kanten van het ouderschap laten overheersen in ons leven. We accepteren dat ze gebeuren en hangen er een niet al te zwaar label aan. It is what it is en we focussen op alle dingen die wel helemaal geweldig zijn. Op deze manier maken wij van ons leven -én zo ook reizen- een feestje!

Wanneer je iets graag wilt, zit er niets anders op dan van onmogelijkheden mogelijkheden te maken.

Voorbeelden van hoe wij problemen ombuigen tot oplossingen
(+ veel gestelde vragen beantwoord)

Moet je veel spullen mee voor de kinderen?
>>>> Dat heb je zelf letterlijk en figuurlijk in de hand. Pack Smart en zeker niet teveel. In ieder land leven kinderen, hebben ze wasmachines en zijn baby-peuter-kleutergerelateerde artikelen te koop mocht je iets nodig hebben. Wanneer je langer op reis gaat en je kinderen gaan groeien is het juist leuk om ter plekke nieuwe schoenen of een badpak te scoren. Jools & Pippa zijn dolgelukkig met hun Zuid Afrikaanse, Namibische, Braziliaanse en Chileense kleertjes. We kopen trouwens geen witte kleding meer, zeker nu de meiden nog jong zijn. Ik hoef denk ik niet uit te leggen waarom?!

En hoe doen jullie dat met speelgoed?
>>>> Ook hier weer zo min mogelijk. Vraag jezelf af met welke speeltjes of boeken ze zich echt lang en goed kunnen vermaken. Waar worden ze enorm blij van? Maak een zeer strenge selectie hierin!

Ik wilde dat iemand dit (over het teveel aan bagage meenemen)  tegen ons had gezegd voordat we vertrokken in juni 2017, want we hadden echt veel en veel en veel te veel mee: 1 hele The North Face Duffel XL met kleding voor mij, 1 The North Face Duffel L met kleding voor Thaddeus, 1 hele Eastpak koffer met kleding voor Jools, 1 hele Eastpak koffer met kleding voor Pippa, 1 handbagage trolley met speelgoed en boekjes voor Jools, 1 handbagage trolley voor Pippa, 1 rugtas als handbagage voor Thaddeus en 1 rugtas als handbagage voor mij. Echt MEGAveel! Toen Thaddeus zijn ouders ons bezochten in Zuid Afrika september 2017 hebben we de rode The North Face Duffel XL vol met kleding en speelgoed mee teruggegeven naar Nederland. En in november namen mijn ouders een sporttas vol spullen die we eigenlijk niet gebruikten mee terug naar Nederland voor ons. Ik zou niet eens meer weten wat daarin zit. We missen die spullen dus absoluut niet!

Tijdens de 5 dagen die we tussen Kaapstad en Buenos Aires in Nederland doorbrachten hebben we goed nagedacht over wat we dit keer wel en niet mee wilden nemen. Er speelden tijdens het overwegen wat andere factoren mee dan toen we inpakten voor de reis door Zuid Afrika, waar we continue een eigen auto tot onze beschikking hadden. We wisten dat we in Zuid Amerika voornamelijk met de bus zouden reizen en dat we dan alle bagage zelf moesten kunnen tillen. We besloten dat we de helft minder bagage mee gingen nemen in vergelijking met toen we vertrokken in juni.

Nu we met deze hoeveelheid 2,5 maand door Zuid Amerika reizen weten we dat dit ‘the way to go‘ is! Travel Light(er) is zoveel fijner! En heerlijk overzichtelijk.

TIP: Een vliegveld, vlucht, busstation en busrit worden een duizendmaal relaxtere beleving met zo min mogelijk handbagage. Zorg ervoor dat je ruimbagage gemakkelijk kunt tillen of rollen. Wij hebben 2 rolkoffers en 2 backpacks. Dit kunnen we precies zelf tillen en trekken. 

 

Maar wat nou wanneer er iets ergs gebeurt met de kinderen?
>>> In ieder land zijn dokters en ziekenhuizen. Misschien niet hetzelfde als wij in Nederland gewend zijn, maar meestal prima te doen. Enorm belangrijk is ook dat je zelf weet wat je moet doen: zorg ervoor dat je EHBO kennis up to date is. Dit is sowieso een tip voor iedere ouder. Ongelukken zitten in zo’n klein hoekje en het is toch handig dat je weet wat je moet doen wanneer je kind een gat in het hoofd heeft (en het bloed eruit spuit), zich ergens in verslikt, er een kop thee over een arm valt of een vinger uit de kom is.

 

Voorbeeldje: Pippa had de rand van het bankje van de jacuzzi gekopt in Argentinië. Het werd een letterlijk bloedbad. We drukten een handdoek er tegenaan en toen stopte het redelijk met bloeden. We meldden dit bij de receptie van het hotel en binnen no-time stonden er 2 ambulancebroeders in de lobby. Thaddeus had de wond al keurig behandeld, maar er werd toch besloten dat Pippa even mee moest naar het ziekenhuis. De wond moest geplakt worden zodat ze er geen litteken aan over zou houden. Pippa vond het een enorm avontuur om samen met papa met de amulance mee te mogen en we waren verbaasd over hoe stoer ze zich gedroeg. Jools en ik wachtten hen op en een uurtje later waren ze alweer terug.

Maar wat nou wanneer je superlang in de rij moet wachten bij bijvoorbeeld de douane?
>>> Dat gebeurde ons 2 weken geleden toen we van Argentinie naar Chili gingen (we deden 7 uur over de grensovergang…) en vandaag weer van Chili naar Argentinië. Er waren slechts 2 loketten open en dit keer hebben we er in totaal 3 uur over gedaan. Het grappig is, is dat wij als volwassenen ons een stuk drukker maken over dit soort dingen dan kinderen. Zij zien in alles een speeltuin! Er lag een ladder op de grond waar we ons een fijn tijdje mee vermaakten, er was een hek dat met wat fantasie een paard werd en we spendeerden onze laatste Chileense pesos aan 2 empanadas con carne. Daar maakten we gelijk weer een leermomentje van: zelf in het Spaans bestellen en betalen. En: we konden maar 2 empanadas kopen van het overgebleven geld, maar er hadden 4 personen honger. Hoe kunnen we dat oplossen? Volgens Pippa en Jools was dat geen enkel probleem: “Dan doen we toch allebei de empanadas door de helft en dan hebben we allemaal evenveel.” Ze zeiden nog net niet ‘DUH!’ erachteraan.

De kinderen missen een jaar school en peuterspeelzaal. Hoe compenseren jullie dat?
>>>> In bovenstaande tekst over het kopen van empanadas is een voorbeeld van vele spontane en wat meer opgezette leermomenten. De wereld is ons klaslokaal en we oefenen op de gekste momenten met tellen, rekenen, letters, taalgebruik, biologie, geschiedenis, gym, aardrijkskunde en welke andere schoolvakken je maar kunt bedenken. Allemaal op de meest speelse manier die je maar kunt bedenken, want Jools en Pippa zijn 4 en 2,5 jaar oud. We hebben ook materiaal meegebracht en wanneer we hiermee oefenen creëren we wel een wat echtere schoolsituatie. De meiden moeten ook oefenen met netjes op een stoel blijven zitten, op hun beurt wachten en naar de juf of meester te luisteren. Sociale vaardigheden worden volop geoefend tijdens het spelen met kindjes Wil je meer lezen over hoe wij dit onderwerp aanpakken? Lees dan dit blog dat ik schreef toen Jools 4 jaar werd en ik het opeens wel heel spannend vond dat ze groep 1 zou overslaan. 

Maar wat nou wanneer je elkaar even helemaal zat bent?
>>> Ja, ook dit komt wel eens voor! Compleet logisch wanneer je een jaar lang 24/7 op elkaars lip zit. Het is belangrijk dat je elkaar genoeg me-time gunt. Thaddeus gaat dan bijvoorbeeld even lekker sporten, Funda checken, schrijven, studeren of bellen met een vriend. Ik ga een stuk hardlopen, een sneaky kop koffie in m’n up, shoppen, fotograferen, kinderboeken schrijven of een blog typen. En de meiden vinden wat alleen-tijd heerlijk met een iPad op schoot. Zo zonderen we ons allemaal regelmatig even af.
En tijdens de dikke vette ruziemomenten moet je elkaar soms maar gewoon even laten uitrazen. Ook dit is helemaal normaal en zo menselijk als maar kan. Zolang je er achteraf maar samen om kunt lachen.

 

Hoe overleef je een lange vlucht met kleine kinderen?
>>> Mocht je de optie hebben om een nachtvlucht te nemen. GO FOR IT! Ondanks dat je misschien zelf niet de beste nacht ooit hebt, scheelt het wel heel wat uren vermaak. Wanneer je een dagvlucht hebt, lees dan dit blog wat ik schreef voor KLM. Het is niet altijd easy peasy, maar het is voor een hoger doel: een hele gave bestemming! Belangrijkste tip: Papa & Mama chill = kid(s) chill. KLM’s stewardessen kunnen dit beamen:

We zien al gelijk bij het boarden of zelfs al inchecken hoe de vlucht voor een familie zal gaan verlopen. Zijn ze druk en gestrest? Dan zal het een lange, lange vlucht voor ze worden. Natuurlijk proberen wij ervoor te zorgen dat het verblijf aan boord zo prettig mogelijk is, maar de basis ligt toch echt bij de ouders zelf. We kunnen tijdens de vlucht natuurlijk niet ongevraagd opvoedtips gaan geven!

Zo ‘overleefden’ wij onze vlucht van Amsterdam naar Kaapstad:

Hopelijk helpt dit blog mee om een ieder die denkt dat reizen met kinderen lastig is een beeld te geven van hoe wij het beleven. En dat geven wij liever niet de stempel ‘lastig’. Wij gaan voor Groots Genieten!

 

Liefs,

Annette

Over de schrijfster van dit artikel
Annette de Graaf (34 jaar) is vriendin van manueel en sportfysiotherapeut Thaddeus Knops (32) en mama van dochters Jools (4) en Pippa (2,5). Zij is naast lerares Nederlands en Engels op de Internationale School van Amsterdam (waar ze momenteel een jaar onbetaald verlof van heeft gekregen), KLM Blogger en onderdeel van Team Canon Photography Nederland ook oprichtster van MOMspiration.nl; sinds februari 2015 een blog voor (wannabe) heppie mama’s.

Door te laten zien dat het leven veel leuker is met The Sunny Side Up inspireert zij moeders (en overige geïnteresseerden) om blij, gek, gezellig, genietend, luchtig, sportief, reizend, fashionable en gezond de dagen door te brengen. Maarrrr het is helemaal oké om soms even keihard te klagen. Hoort er ook bij! Zolang het niet te lang duurt….

Annette en haar gezinnetje zijn op dit moment samen een jaar aan het reizen. Van juni tot en met december 2017 reden ze in een Jeep met daktent Zuidelijk Afrika door (Zuid Afrika, Namibië en Botswana). Op 9 december vlogen ze -na een korte stop in Amsterdam- door naar Argentinië om vanuit hier Zuid Amerika te ontdekken per bus, taxi, trein, boot en camper. Met z’n viertjes proberen ze op een relaxte manier zoveel mogelijk te zien en beleven van deze prachtige landen (Argentine, Uruguay, Brazilië, Paraguay en Chili). Hierover wordt uitgebreid gerapporteerd op MOMspiration.nl, blog.klm.com en Instagram onder de naam The Flying Dutch Family.

Disclaimer
Annette & haar collega’s Tessa & Marjolijn bloggen alleen over dingen die ze zelf meemaken of producten die zij zelf (hebben) gebruikt. Zij geven hierover ‘slechts’ hun persoonlijke mening.