Oh mijn hemeltjes. Zit ik hier dan in het Barista Café in Lisse. Een beetje te typen. Bij te komen. Op m’n stoel te wiebelen. Mega onrustig te zijn: Ik probeer namelijk te bedenken wat ik nou van deze situatie vindt. Wat ik voel. Of ik nou moet huilen of niet. Want: na een jaar met elkaar op reis te zijn geweest loopt ons gezinnetje weer keurig in de maat. YEAH of HELP???
Een jaar geleden schreef ik nog een blog vanuit Zuid Afrika over waarom onze vierjarige dochter Jools groep 1 over ging slaan. En nu, een jaar later, stapt ze dan toch die kleuterklas in. Groep 2 it is. De eerste stappen waren stoer en vol goede moed. Maar toen ging de schoolbel. Best hard raakte dat ons recht in het hart. Een HELLLPPPP gevoel bij ons hele gezin. Dikke tranen bij Jools en zusje Pippa. Ook Thaddeus en ik moesten even flink knijpen en knipperen met de ogen. Jools haalde diep adem, veegde haar tranen weg, rechtte haar rug, gaf ons kussen en knuffels en nam vervolgens plaats op haar stoeltje in de kring met een sticker met ‘Jools’ erop. Ze zwaaide met twee armen en had een voorzichtig doorbrekende glimlach om haar mond. Dag grote meid. Heel, heel veel plezier.
Pippa had iets langer de tijd nodig om bij te komen van dit afscheid. Ze bleef maar vol verdriet zeggen dat ze haar grote zus zo miste. Schatje toch…. Gelukkig hielp het feit dat ze daarna met de Shopkins van Jools kon spelen zonder iets te hoeven delen.
Niet heel veel later was het ook voor Pippa zo ver om grote stappen te gaan maken. Thaddeus en ik brachten haar naar de Speelschool om hier 2,5 uur te oefenen. Wij hielden een gesprekje met de juf en lieten ook haar niet veel later achter. Zonder blikken of blozen nam ze met een paar dikke knuffels en kussen afscheid van ons en speelde vrolijk verder met een kinderkoffieapparaat. Dag grote meid. Heel, heel veel plezier.
Daar stonden we dan. Buiten op het schoolplein. Onze vleugels leeg. Ik kuste Thaddeus gedag en wenste hem veel plezier op zijn werk.
Oké, nu was ik dus nog ‘allener’. Is dat een woord?
Gelukkig waren daar Anouk en Elles die precies aanvoelden wat ik nodig had op dat moment en appten of ik zin had in koffie, taart en tranen. En: een computer om dit verhaal van me af te schrijven. Thanks lieve ladies!!!
Al typend en koffiedrinkend ben ik de dag doorgekomen. Pffff. Heavy en gaaf en alles tegelijk. Zo benieuwd hoe de meiden het hebben gehad en welke verhalen we te horen gaan krijgen.
En jij? Zijn jouw kids ook naar school gegaan vandaag? Of vorige week al? Of nog een weekje vrij? En herken je mijn mixed feelings over deze nieuwe fase? Dat ik nog steeds niet weet of ik YEAH of HELP voel. Laat maar weten op Facebook, Instagram of hieronder. Dan klets we daar verder!
liefs,
Annette
The Flying Dutch Family 
Gepubliceerd door