Zit ik dan. Achter mijn bureau. Om 7.45 uur. De accreditatievergadering hier op school begint pas over een uurtje, maar om files te vermijden ben ik al om 7.10 uur de deur uitgegaan vanochtend. De meisjes lagen op dat tijdstip nog heerlijk te slapen. Op dit moment zullen ze samen aan tafel zitten met hun liefste papa, opa en oma. Vanavond zie ik hen allemaal pas weer, tijdens het avondeten. Dan hebben ze 100.000 dingen meegemaakt waarvan ik niets weet. Wat we niet samen beleefd hebben. En zo gaat dat 4 dagen per week. Tijdens deze 4 dagen voel ik mij een beste wel toffe juf, maar helaas ook een best wel waardeloze moeder.
I know, I know, dit moet ik gewoon ‘upsucken’, want dat hoort nu eenmaal bij een werkende moeder. Niet werken zou niet eens een optie zijn, want door te werken blijf ik scherp in m’n koppie. Ik word op compleet andere vlakken uitgedaagd dan dat ik zou worden wanneer ik full-time moeder zou zijn. Daardoor ben ik voor mijn gevoel een leukere moeder en partner. Maar ja, de prijs die daarvoor betaald moet worden is behoorlijk hoog: ik moet m’n meisjes 4 dagen per week missen, kan Jools maar 1 keer per week naar school brengen en van school halen, op Pippa haar speelschool kom ik nooit en ik ben er nog nooit bij geweest toen een vriendje na school bij Jools & Pippa kwam spelen. Ik mis zo, zoveel!
Maar gelukkig ben ik er toch een soort van wel bij. Thaddeus heeft namelijk gezegd dat hij het brengen en het halen van de meisjes namens ons doet. Met liefde voor 2. Dat ik mij niet schuldig moet voelen.
Hij heeft helemaal gelijk: mij schuldig zitten te voelen heeft nul komma nul zin. Maar al deze gedachten gaan wel dagelijks door m’n hoofd: wat ben ik nou voor een moeder die haar kinderen zo weinig ziet? Gelukkig word ik tijdens werktijd flink bezig gehouden en kan ik mij volledig focussen op het hier en nu. Dit is waar ik blij van word, ik ontwikkel me op deze school suf en ben omringd door mensen die mij inspireren. Alle schuldige moedergevoelens zijn dan ver weg.
Ben heel benieuwd of andere werkende moeders dit herkennen. Hoe gaan jullie hiermee om? Heb je tips voor mij? Kom maar door!
Tijd om m’n papieren te printen en de vergadering in te duiken. Heb er enorm veel zin in! We gaan praten over hoe het gaat met onze school en hoe we het nog beter kunnen maken. Om je een idee te geven, is dit waar we voor staan:
Hier hebben we afgelopen woensdagmiddag al over gesproken en gaan we vandaag verder mee. Love it! 
Nu begrijp je misschien beter waarom wij onze vrije avonden en weekenden helemaal vrij houden. Hoeveel ik ook van mijn vriendinnen houd, mijn gezinnetje gaat voor. De schaarse tijd die we samen kunnen doorbrengen willen we ten volste benutten. Lekker langzaam ontbijten, boekjes lezen, knutselen, kletsen, rondje fietsen, ergens koffie drinken: dat soort dingen.
Maar ja, dan voel ik mij weer schuldig over iets anders: wat ben ik toch een waardeloze vriendin!
Oké, daar kunnen ook 100 blogs over geschreven worden. Want hoe doe je dat dan? Hoe maak ik tijd voor m’n vriendinnen vrij zonder mij schuldig te voelen dat die schaarse tijd voor het gezin aan andere dingen opgaat? Best ingewikkeld allemaal!
Klets je mee over dit onderwerp op Facebook en/of Instagram?
liefs,
Annette
The Flying Dutch Family 
Gepubliceerd door