Op de vroege ochtend, de laatste schooldag van de week, stuurt mijn moeder een appje om een logeerpartij met haar kleinkinderen in te plannen tijdens de kerstvakantie.
Ik besluit haar meteen te bellen en de opties door te spreken.
We hebben het over de december maand, over verlies van een geliefde (mijn vader) maar ook anderen die een geliefde moeten missen en hoe ze hiermee omgaan.
Na wat koetjes en kalfjes en het bespreken van de planning welt er ineens een gevoel in me op….. Voordat ik me er bewust van ben hebben we al bijna opgehangen.
Ik roep nog: “Mam,…..”. Maar de verbinding is verbroken. Ik schiet bijna vol en dan belt ze vrijwel direct terug. Ze had me toch nog gehoord.
“Mam, ik ben trots op je”.
Gepubliceerd door