Er is maar 1 plek waar ik gráág ontslagen word en dat is in het ziekenhuis. THANK GOODNESS hoef ik daar voorlopig niet meer terug te komen. Dit dankzij 3 mensen die wél naar mij luisterden: een allerfijnste internist, diëtiste en diabetesverpleegkundige. In vergelijking met het gesprek met de gynaecologe op 22 februari naar aanleiding van te hoog gemeten nuchtere bloedsuikerwaardes, waren deze gesprekken een verademing. Samen (ja sámen!) zochten we naar een passende oplossing die goed is voor de baby en voor mij. Ja voor mij, want hé! Ik ben er ook nog. Ik ben ook belangrijk.
Dat laatste is even niet zo goed gegaan de afgelopen weken. De ‘aftakeling’ begon na het gesprek op 22 februari met de gynaecologe, waarin zij bleef benadrukken dat het hier om de gezondheid van m’n baby ging. Dat ik dat leek te vergeten door te zeggen door zo stellig de diagnose zwangerschapsdiabetes ontkennen: “Je hebt duidelijk zwangerschapsdiabetes, dat is uit de testen gekomen en dít wordt de behandeling om ervoor te zorgen dat je baby niet te dik wordt.” Ze herhaalde een aantal keer dat als ik te hoge bloedsuikerwaardes had, dit vervelende gevolgen op de baby zal gaan hebben. En als ze daar achterkomen met een week of 22 á 24, dan is het al te laat.
Een hele reeks aan onderzoeken en afspraken werden gepland. Dat zou de behandeling worden. We moesten het protocol dat hoort bij de diagnose zwangerschapsdiabetes volgen.
Toen ik nogmaals liet weten dat ik echt zelf m’n suikerspiegel goed onder controle kan houden, herhaalde zij weer dat ik niet moet vergeten dat het wel om de gezondheid van de baby gaat die ik dan riskeer. Op dat moment kon ik haar wel wat aan doen, want: uhhh duh! Natúúrlijk houd ik rekening met mijn baby. 24/7. De baby is always on my mind. Van die opmerkingen gingen m’n leeuwinnenklauwen uitstaan.
Maar ja, die opmerkingen zijn dus wel keihard in m’n kop gaan zitten. Na het gesprek met de gynaecoloog -en nog voor alle afspraken met de diëtiste, diabetesverpleegkundige en internist- heeft Thaddeus bij de apotheek een bloedsuikerspiegelmetertje gekocht en ben ik nóg scherper op voeding en drinken gaan letten. Voor en 1,5 uur na iedere maaltijd checkte ik m’n bloedwaardes. Het werd een soort obsessie. Ik maakte me zorgen wanneer het een paar tienden afweek van wat gewenst was. Oh oh, dit is niet goed voor de baby. Ik moet wel aan de baby denken.
Maar THANK GOODNESS ben ik daar dankzij de diëtiste, diabetesverpleegkundige mee gestopt. Niet met het testen, maar wel met de obsessie. Zeker toen bleek dat DE tip om ’s ochtends een lagere bloedwaarde te krijgen was, om ’s avonds voor het slapen gaan nog een snack met koolhydraten te eten. Door met lage waardes te gaan slapen, zette ik ’s nachts glycogeen om in glucose wat resulteerde in te hoge waardes in de ochtend. Had ik dat maar eerder geweten! Ook de verloskundige -bij wie ik weer terug ben: YAY!- zei dat ik het nu echt moest gaan proberen los te laten en weer te gaan genieten van lekker eten. Wat best wel eens iets ongezonds mag zijn, zonder daar een schuldgevoel bij te krijgen.
Van 22 februari tot gisteren heb ik welgeteld 2 keer iets écht ongezonds gegeten. Verder zijn alle maaltijden en snacks met (toegevoegde) suikers verbannen uit mijn dagelijkse inname. Ook let ik nog steeds scherp op het aantal koolhydraten per product. Resultaat: met 20 weken zwanger staat er nog maar +2,8 kilo op de weegschaal in vergelijking met m’n gewicht voor de zwangerschap. Gelukkig is dat volgens de verloskundige helemaal prima. De baby groeit keurig volgens het gemiddelde lijntje en ik ben verder gezond.
Dat te zien was dat tijdens de 20 weken echo dat de baby lekker gemiddeld is, was een enorme opluchting. Pfew! Geen mega baby, maar ook niet te klein! Gemiddeld was nog nooit zo geweldig.
Na m’n eerste blog over zwangerschapsdiabetes heb ik veel, heeeeel veel reacties gekregen van vrouwen die zo ongeveer of zelfs exact hetzelfde meegemaakt hebben. Dat er niet naar hen geluisterd werd door gynaecologen. Dat het protocol werd gevolgd terwijl ze zelf andere ideeën hadden over wat het beste voor hun baby en lijf zou zijn. Dat ze door de stempel zwangerschapsdiabetes van slag waren geraakt. Dit vind ik enorm verontrustend. Met de verloskundige sprak ik hierover en zij vertelde mij dat er hopelijk binnenkort veranderingen zullen komen in dit protocol dat door velen niet als prettig wordt ervaren. Ook heb ik een afspraak gemaakt met de supervisor van de gynaecoloog waar ik het eerste gesprek mee heb gehad. Die achteraf een gynaecoloog in opleiding bleek te zijn. Hopelijk kan het delen van mijn verhaal bijdragen aan meer begrip voor de moeder die in de toekomst tegenover haar (en andere gynaecologen!) komt te zitten.
Zo, en nu neem ik een chipje. Of twee.
liefs,
Annette
PS: Het ontzettend fijne setje ondergoed is nu te bestellen via de webshop van Upsa!. Het broekje is bij het aanstaande lenteweer perfect om onder je rok of jurk te dragen waardoor je schurende bovenbenen voorkomt. En natuurlijk super handig voor op de fiets, zodat je niet met de billen bloot door de straten rijdt. Maar: ik vind het ook heerlijk om in dit setje te slapen. De stof is heerlijk! Officieel is het helemaal niet gemaakt voor zwangere vrouwen, maar de stof is zo elastisch dat het prima kan.
Extra info: op de foto draag ik maat S (broekje en top).
The Flying Dutch Family 
Gepubliceerd door