Och jongens, dat had best een mooi verhaal geweest: wij gaan op reis en nemen mee terug naar huis….. een baby broertje! Tot twee keer aan toe in Portugal én afgelopen zaterdag in het vliegtuig had ik zeer regelmatige weeën die ik flink moest wegpuffen. Uiteindelijk bleken het voorweeën en zit ik hier -36 weken en gewoon in Lisse- hetgeen wat een mooi verhaal had kunnen worden te typen.
Weeën wegpuffen deel 1: aan de rand van het zwembad in Sintra
Harde buiken zijn mij niet vreemd. Tijdens de zwangerschappen van Jools, Pippa en de baby boy had ik al vanaf een week of 20 harde buiken. Niets om je zorgen over te maken zei de verloskundige. Met de baby’s en mij ging verder steeds alles goed. Bij de ene vrouw komt dat gewoon wat vaker voor dan bij de ander. Blijkbaar hoort het bij mijn zwangerschappen.
Maar…. daar aan de rand van het zwembad bij Quinta Verde Sintra aan de Costa de Lisboa (geboekt via Eliza was here), merkte ik dat het geen ‘vertrouwde’ harde buiken meer waren. Dit was een aantal tikkies heftiger. Ze kwamen zeer regelmatig en ik kon geen woord meer uitbrengen. Puf, puf, puf it was…..
Ik hoorde Thaddeus tijdens een pufsessie zeggen: “Schat, je klinkt alsof je weeën hebt.” Waarop ik terugsnauwde: “JA! STIL!”
Of ik iets wilde eten of drinken: “NEE!”
Waarvoor mijn excuses. Alles wat ik tijdens de vorige bevallingen en dit gepuf heb uitgekraamd neem ik terug.
’s Nachts ging het feest vrolijk door. Sliep ik even in, dan werd ik vanzelf wel weer gewekt door eerst een soort kortademigheid en daarna een wee die weggepufd diende te worden.
Mensen, wat is dit?
Maar de volgende ochtend was alles weer volkomen rustig. Het feest was over. De baby zal niet als geboorteplaats ‘Sintra’ of ‘Lissabon’ krijgen.
Weeën wegpuffen deel 2: in het winkelcentrum van Tavira
Yes! Ik had er zin in! Lekker shoppen in de sale in het grote winkelcentrum van Tavira! En in winkel 1 ging het shoppen top. We kozen nieuwe outfits voor Thaddeus en de meisjes. Voor mezelf kijk ik momenteel niet echt. Ik heb voor nu echt genoeg en ga wel weer los wanneer de baby geboren is.
“Uh, maar ik bedoelde dus niet dat hier haast bij is. De baby mag nog een paar weekjes veilig blijven zitten.”
Dit pufte ik uit nadat we winkel 1 verlieten. De pasjes die ik zette waren een paar centimeter per stuk en vaak moest ik zelfs helemaal stil blijven staan. Och hemeltje, de weeën waren terug.
Maar ik gaf niet op en zei dat het wel ging. (puf puf)
Op naar de volgende winkel. Daar shopten we 2 mega schattige en heerlijk tuttige Portugese outfits voor le baby boy. Volgens Jools leken het universiteitsoutfits. En ze had helemaal gelijk. Haar broertje zal er ontzettend ‘smart’ in uitzien straks in z’n hippe blouse-romper.
Thaddeus zag me strompelen, puffen en af en toe zelfs wegtrekken. Hij plantte mij in een stoel bij een koffiebar. Dat was wellicht een zeer verstandige beslissing. Hij en de meiden doken gauw de supermarkt in om lunch te scoren en daarna mocht ik verder puffen aan de rand van het zwembad van ons huisje bij Fazenda Grande.
De hele nacht gingen de weeën door, maar waren -net als de vorige keer- ’s ochtends volledig verdwenen.
Weeën wegpuffen deel 3: in het vliegtuig
Zo, die kan ik ook van m’n bucket list wegstrepen: weeën wegpuffen in het vliegtuig. Inmiddels was ik wel gewend geraakt en had er het volste vertrouwen in dat de baby heus nog wel zou blijven zitten.
Dat deed ons meneertje ook. Zoals gedacht, zoals verwacht. All = good.
Waarom ik niet over de weeën verteld heb op social media….
Dat heeft één heel, heel belangrijke reden: mijn moeder. Ik denk niet dat zij nog normaal had kunnen functioneren wanneer ze dit allemaal geweten had. Ze trok het al behoorlijk slecht dat ik met 12 weken zwangerschap de Halve Marathon van Egmond rende. Dikke tranen van opluchting bij de finish waren daarvan het bewijs. Ze had zich zo zorgen gemaakt of het wel goed zou gaan met mij en de baby. Het leek mij dus beter om pas in geur en kleur over deze avonturen te vertellen wanneer we weer voet op Hollandsche bodem hadden gezet.
De geboorteplaats van le baby boy wordt dus ‘gewoon’ Haarlem. Alhoewel ik stiekem Lissabon behoorlijk gaaf had gevonden. Dat had best een mooi verhaal geweest, toch? Of vind je dit al avontuurlijk genoeg?
liefs,
Annette
PS: Tijdens het uitpakken van onze koffers gisteren, zei Thaddeus ineens tegen mij: “Lief, waarom heb je dít meegenomen op reis??” In zijn handen had hij het eerste pakje van de baby…. Tja, die had ik voor alle zekerheid toch maar ingepakt. Samen met wat hydrofiele luiers en een dekentje. En we hadden het nog bijna nodig gehad ook!
The Flying Dutch Family 
Gepubliceerd door