Grens gezocht! Grens bereikt.

Naar school gaan. Er gaat een wereld voor Lauren open. Ze geniet volop van het aanbod in de klas, het spelen met de andere kinderen, het gymmen, samen eten, gezelligheid en het ontdekken. Ontdekken van nieuwe leerstof, het ontdekken van vriendschappen, het ontdekken van haar eigen kunnen, haar grenzen én de grenzen van haar mama…

Ja. Je leest het goed. Het ontdekken van mijn grenzen. Want er gaat niet alleen een wereld open voor Lauren sinds ze op school zit, maar ook voor mij. En vandaag werd mijn grens aardig bereikt.

Sinds Lauren op school zit heeft ze haar vocabulaire behoorlijk aangevuld. Ze leert steeds meer nieuwe woorden, kletst erop los, komt met hele andere vragen en verhalen en is ineens heel goed in schelden. Ja. Schelden ja.

Voorbeeldje: twee weken geleden zaten we aan de eettafel. Lauren had geen zin in de pasta die ik gekookt had. Ze moest van mij toch wel wat eten en ik  zei: “Je bent 4 jaar dus je eet in ieder geval 4 happen van je avondeten. Ik weet zeker dat jij deze super pasta lekker zal vinden. Je krijgt er spierballen van!” Lauren keek me woest aan en zei ineens: “Nee, domme kont!” Ik keek haar vol verbazing aan, voelde lachkriebels tegelijk en dacht HUH? Hoe komt ze hier nou weer bij?? Ik vroeg Lauren of ze wist wat een kont was. “Ja hoor!” riep ze. Ik vroeg haar dit uit te leggen. Ze zei: “Een domme kont is een, een, een… een niks!” Ik vertelde haar dat een kont je billen zijn. Ze schoot in de lach en zei: “Ik ben echt grappig.” Goed, ik probeerde het verder maar te negeren. Ze at intussen haar bord leeg.

De dagen die daarna verstreken merkte ik dat ze uitdagend gedrag vertoonde. Op alles wat ik zei, zei ze: “Nee hoor, echt niet hoor!” En wanneer ze Pippa plaagde en Pippa ging huilen riep ze direct: “Nee hoor, echt niet hoor, ik deed niks!” Natuurlijk weet ik dat kinderen veranderen wanneer ze naar school gaan. Ze zien andere kinderen, leren van andere kinderen, gaan zichzelf ontwikkelen en dus ook hun eigen grenzen opzoeken en grenzen ontdekken van anderen.

Vandaag bereikte ze dus mijn grens. Na schooltijd kwamen we thuis, dronken we wat en aten we een koekje. Lauren riep op alles: “Echt niet, lekker puh!” en stak haar tong uit. Pippa had haar net verteld dat ze Lauren zo gemist had. Lauren zei weer: “Nee hoor, echt niet! Ik jou lekker niet.” Ik greep in en zei dat ik dit niet lief vond. Pippa zei tenslotte iets heel liefst tegen haar. En zo ging het de middag door. Lauren had al op de mat gezeten, op de trap gezeten, een paar stevige gesprekken met mij gehad. Maar ze bleef door gaan. Pesten, uitdagen en lelijk doen. Tot ze de deur dicht sloeg voor Pippa haar neus en haar vingers tussen de deur kwamen. Lauren moest van mij voor straf naar boven, nadenken over waarom ze zo stout deed. Ik pakte haar hand, nam haar mee de trap op en eenmaal op de helft liet ik haar zelf lopen. Ze rende naar haar deur, draaide zich om, keek mij heel brutaal aan en riep: “Doei doei!” Ze smeet de deur dicht en schreeuwde: “STOMME KOT!!” 

Wauw…mij dochter van net 4 is lekker bezig. #sarcastisch Ik stond met grote ogen op de trap naar de deur te staren en kon alleen maar denken aan een filmpje van Lauren als klein baby’tje. Waar is mijn blije vrolijke meisje gebleven? Het meisje met haar vrolijke kraaien, geluidjes en gilletjes? Ik moest even slikken. Ik hoor de laatste tijd eigenlijk alleen nog maar ‘lelijke’ woorden. Nou ja, ze roept eigenlijk maar wat, het zijn niet eens bestaande woorden. Of het zijn verbasteringen van bestaande woorden. Maar ze vindt het ineens maar wat interessant om brutaal te doen en ik geloof niet dat ik daaraan wil wennen.

Maar ja, naast vermoeidheid, lange dagen, veel indrukken, nieuwe dingen, vriendschappen etc. horen grenzen zoeken (bij anderen) er ook gewoon heel erg bij denk ik…hoop ik…haha.

Hoe het afliep? Toen Lauren weer naar beneden mocht hebben we geknuffeld. Ze huilde ontroostbaar. Ik vroeg haar waarom ze zo moest huilen. Ze zei: “Want ik heb heel stout gedaan mama. Dat mag niet.” De boodschap was dus wel overgekomen. We hebben gepraat over waarom mama niet wil dat ze dit soort woorden zegt. Ik had mijn zin nog niet afgemaakt of ze zette het keihard op een brullen. Ik was in de veronderstelling dat we het uitgepraat hadden. Maar intussen was er iets anders aan de hand… “Pippa is stout mama!! Ze heeft mijn make up doos gepakt!” Ik keek om en zag dat Pippa haar kans had gegrepen in de tijd dat Lauren boven was en ik in de keuken aan het koken was….