Twee weken geleden stond ik aan de balie van het Spaarne Gasthuis om een afspraak in te plannen. De mevrouw achter de computer vroeg mij -alsof het om een reguliere check-up afspraak ging- of die en die dag oké was voor ons. Het horen van DIE datum kwam best wel even als een bommetje binnen. Oh wow, dan wordt dat het gewoon! Best bizar! Maar oh ja, ik moest natuurlijk ook nog even antwoord geven op haar vraag of dat oké was: “Ja, zeker! Helemaal goed. Dan zetten we dinsdag 30 juli in de agenda. Bedankt. Dág!”
“Jeetje, wat een enorme buik! Jij moet zeker niet lang meer?”
Dus nu, wanneer de dagelijkse vraag komt (van mensen in de rij van de kassa, andere ouders die wachten op hun kind bij de zwemles en menig willekeurige voorbijganger): “Hoe lang moet je nog?” dan heb ik een écht antwoord: “Op 30 juli wordt ons zoontje geboren. Dus nog 8 dagen.” Grappig is dan dat ze niet zo’n specifiek antwoord op hun best wel specifieke vraag hadden verwacht en dat dan daarna meestal volgt: “Oh, hoezo weet je precies wanneer je gaat bevallen?” Daarna leg ik zo vluchtig en vriendelijk mogelijk aan een (wild)vreemde uit dat ik een geplande keizersnede krijg. Waarop ik veelal nog niet klaar ben met het interview, want dan willen ze graag weten waarom ik een geplande keizersnede krijg. Het grappig is, is dat wanneer Jools en Pippa erbij staan, ik zelf niets meer hoef te zeggen. De mevrouwtjes beantwoorden met liefde alle vragen. Ze hebben mij dit gesprek namelijk al zo vaak horen voeren!
“Hoe bereid je je voor op een geplande keizersnede?”
Wie mij een beetje kent weet dat ik niet echt een ‘voorbereider’ ben. Ik leef van seconde naar seconde en laat gebeurtenissen lekker op mij afkomen. Dit is echt niet altijd zo geweest, maar dat is langzaam zo gegroeid. Ik heb mijn brain op heel natuurlijke wijze getraind om in het moment te leven. Plannen maken voor de toekomst, zorgen maken voor de dag van morgen of uitkijken naar iets doe ik niet of nauwelijks. Ook ben ik het tegenovergestelde van perfectionistisch. Wat is perfect? Perfect bestaat helemaal niet. Dus waarom daarnaar streven? Ik begrijp daar echt geen sikkepit van. Als ik niet de 21 dagen zonder klagen challenge zou doen, dan zou ik roepen: F*** Perfect!
Zo ben trouwens niet altijd geweest (met dat in het moment leven en niet-perfectionistisch zijn). Op de bevallingen van Jools en Pippa bereidde ik mij tot in de puntjes voor. Ik las boeken, deed cursussen en leerde daar over alle fases van de bevalling. Ik wist exact wat ik wanneer zou moeten doen, hoe Thaddeus mij daarin kon ondersteunen, welke posities ik van plan was om weeën in op te vangen en hoe ik kon persen. Dat alles was uitgebreid uitgeschreven in een bevalplan. Wel of geen pijnstilling, zittend of liggend persen, wie pakt de baby aan: dat soort dingen. Overal hadden we het over gehad. Goed voorbereid de bevalling in gaan is essentieel, werd aangeraden. Maar vooral: open denken en zo ontspannen mogelijk blijven. Dat is het beste.
Als ik niet de 21 dagen zonder klagen challenge zou doen, dan zou ik nu roepen: F*** dat bevalplan! Tot twee keer aan toe waren mijn bevallingen (mede daardoor) enorme teleurstellingen en zelfs traumatisch. Ik had geen realistische verwachtingen. Niets ging zoals ik gepland had of mij op voorbereid. Alles ging compleet anders. Van HELLP syndroom tot amper ontsluiting tot niet meer uit je bed mogen om weeën staand op te mogen vangen tot never nooit in de persfase terechtkomen tot hartslagjes die niet meer gemeten kunnen worden tot urenlange weeënstormen tot na 27 uur besluiten dat er een spoedkeizersnede plaats zou moeten vinden.
Sorry voor het ongezellige verhaal. Maar dat is hoe het is gegaan. Had ik hier op een compleet andere manier naar toe geleefd, dan denk ik ook dat ik het veel minder of zelfs niet als traumatisch had gevoeld voor mij. Toen 2 maanden geleden de vrouwen van Drs. Mama tijdens de eerste Stokke Tripp Trapp Talk zeiden dat het lichaam van een vrouw totaal geen invloed heeft op het verloop van de bevalling, maar wel op de manier waarop je het beleefd, moest ik enorm huilen. Had iemand DAT maar tegen mij gezegd. Had ik DAT maar in m’n koppie gehad. Het voelde gelukkig ook heel troostend. Bijna 6 jaar later kon ik eindelijk m’n schouders wat laten zakken wat betreft dit onderwerp. Dank dank dank, lieve leuke Bregje & Mirte van Drs Mama!
Mocht je onderstaande 4 pijlers belangrijk vinden met het oog op jouw bevalling? Neem dan contact op met Drs Mama voor een zwangerschaps/bevallingscursus:
*Realistische verwachtingen.*
*Continue ondersteuning.*
*Meegenomen worden in keuzes die jou aangaan.*
*Kwaliteit van contact met hulpverlener.*
En gelukkig, gelukkig, gelukkig hebben de dames van Drs Mama sinds 16 juni (vaderdag!) ook een cursus voor stellen die een geplande keizersnede krijgen. Toen zij mij hierover informeerden was ik gelijk ontzettend nieuwsgierig. Tijdens onze vakantie in Portugal las ik de 3 modules waaruit de online cursus bestaat en besprak dit met Thaddeus. We hebben samen al 2 spoedkeizersneden mee hebben gemaakt en we vonden het heel waardevol om voor deze geplande keizersnede onze wensen uit spreken en ons te realiseren waar we wel of geen inspraak over hebben. Wat hebben we de vorige twee keer als prettig ervaren en zouden we weer willen?
Vooral dat gesprek samen aangaan met je partner vindt Drs Mama heel belangrijk. Zij zijn pioniers op het gebied van partnerbetrokkenheid. Bewezen is dat goede ondersteuning het beloop van je bevalling positief beïnvloedt. Iemand die continu bij je aanwezig is, je steunt en aanmoedigt, meedenkt daar waar jij het nodig hebt en je behoeftes verwoordt.
En dan: Die keizersnede enzo parkeren we lekker tot en met 30 juli
Yes, dat is hoe ik het liefste rol: we hebben het erover gehad, de wensen zijn uitgesproken (ik heb eigenlijk weinig wensen behalve ‘let’s get it over with’ en als de baby maar oké is: verder hoef ik geen gedimde lichten, een warmere OK, baby langer bij mij -want bij papa is ook top-, of muziek of weet ik veel wat voor andere gentle sectio dingen), de datum is bepaald, de oppas is geregeld en we hebben een gesprek gehad met de geboortefotografe. Check check, double check. Dan kan nu weer gewoon nu zijn.
Tja en wie weet vindt onze baby boy 30 juli helemaal geen toffe datum en laat hij merken dat hij al eerder geboren wilt worden. Dat zou natuurlijk ook nog kunnen. Dat zien we dan wel weer als dat zover zou komen. Daarom: van seconde naar seconde. We zullen het allemaal wel zien.
liefs,
Annette
PS 1: Heb jij ook ervaring met een geplande keizersnede? Hoe heb jij je daarop voorbereid?
PS 2: Heeft voor jou het bevalplan schrijven wel geholpen? Ging het zoals je gehoopt of verwacht had?
The Flying Dutch Family 
Gepubliceerd door