Och, dat eerste moment dat je als vader en moeder alleen met je baby bent. Zit je dan, thuis op de bank. Behoor je ineens met z’n tweetjes te bepalen wat er van minuut tot minuut met deze nieuwe wereldburger gebeurt. Mensen, dat moment is toch ZO idioot en fantastisch en doodeng en geweldig tegelijk?!? Je hebt géééén idee wat je moet doen of hoe het eigenlijk hoort, want hier is geen handleiding voor. Niemand, maar dan ook niemand kan je stap voor stap mee aan de hand nemen. Je moet het allemaal zelluff uitzoeken en daarom doe je maar wat. We doen allemaal maar wat. Dat vind ik dus een hele geruststellende gedachte. Mijn geklungel en aangemodder voelt daardoor een heel stuk prima-er. YAY voor gedeelde smart.
Het ouderschap = trial & error
Laatst had ik een high tea date met een heel lief vriendinnetje die kortgeleden voor het eerst mama geworden is. Bovenstaande tekst had zij ook kunnen typen. Tijdens onze date schetste ik dit idiote en fantastische en doodenge en geweldige moment en ze herkende alles. Inclusief alle onzekerheden die bij deze eerste periode met je baby komen kijken: wanneer moet m’n kind nou slapen? zal ik hem maar weer aanleggen als hij huilt? zijn al die geluiden wel normaal? hoe creëer ik een ritme? is ‘in slaap voeden’ oké of kan ik hem beter wakker in bed leggen? gelijk troosten of even laten huilen? hoe leer ik mijn kind om zichzelf ook eens te vermaken ipv alleen maar aan mij vastgeplakt te zitten? en wat nou als mijn baby ontroostbaar is?
Helaas is er op al deze vraagstukken geen standaard antwoord die een ander jou kan geven. Jij bent zelf -als vader en/of moeder- de enige die hier uiteindelijk een antwoord op zal vinden. Want dat gaat sowieso gebeuren. Dat antwoord ga jij vinden. Hoe?? Door trial & error. Je probeert eens dit, dan weer dat en dan komt er een moment waarop je denkt: OHHH! Werkt dat zo!
(side note: dat kan trouwens niet heel veel later weer compleet anders zijn en dan mag je met deze extra kennis op zak gewoon weer lekker opnieuw beginnen te zoeken naar antwoorden ;-))
Vertrouwen houden in het proces en weten dat je uiteindelijk echt wel een antwoord/oplossing gaat vinden is een flinke uitdaging voor bijna alle ouders. We willen namelijk allemaal graag een plannetje maken en dat alles dat precies volgens dat keurig bedachte plannetje verloopt. Het liefst tot in alle details. Maar ik heb nieuws voor je: Let that sh*t go. Baby’s zijn nu eenmaal niet te programmeren en net wanneer je denkt “OHHH! Werkt dat zo!” -en een daarop gebaseerde verwachting hebt geschept-, dan loopt het allemaal weer anders.
Hoe gaat dat dan bij een 3e kind?
M’n lieve vriendin en ik bleken tijdens onze date enorm veel overeenkomsten te hebben tijdens deze ontzettend bijzondere periode in ons leven. De onzekerheden, vraagstukken en gekkigheden die horen bij het hebben van een newborn baby zijn voor ons zo goed als gelijk.
Maar waar het grote verschil lag, was dat ik bij mijn eerste twee baby’s al eerder had mogen ontdekken dat het geeeeen idee hebben, keihard klungelen en maar wat aanmodderen er nu eenmaal bij hoort en je je hier gewoon aan moet overgeven.
Dat te kunnen accepteren is echt een enorme en zeer essentiële stap in je leven als newborn mom.
Weten dat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten helpt ook mega mee.
Weten dat baby’s maar zo kort zo klein zijn en dat het mega zonde is wanneer we alleen maar een potje onzeker hebben zitten te lopen te zijn tijdens deze memorabele tijd, is een goede schop onder de kont.
Even tussendoor voor alle mama’s die het even nodig hebben. Loop NU naar de spiegel en zeg mij na:
Hey, pretty mama. You ROCK. Je doet het super goed! Dus: ROCK ON!
Goede reminder voor mezelf. Ik moet dit ook nu gaan doen, want ik heb net -na het vernemen van een gaapje- Sol wakker in z’n bedje gelegd en na wat ‘geklets’ is het al 15 minuten stil. Whoop whoop! Applausje voor mij!
Oh, wacht. Ik hoor weer wat. Wordt het toch geen lunch for 1…!?
liefs,
Annette
PS1: Het werd wel lunch for 1. YEAHHH. Door Sol een speentje te geven, m’n hand op z’n wang + voorhoofd te leggen en wat darmkanaalgeluiden na te bootsen (denk ik) en dat alles een keer of 4 op repeat…. en hij viel hij heerlijk ontspannen in slaap.
PS2: Herken je de onzekerheden die ik heb beschreven? En heb jij nog mooie gekke verhalen van jouw tijd als newborn mom??
The Flying Dutch Family 
Gepubliceerd door