Wow. Dit moet toch wel de vreemdste titel ooit van mijn blogs zijn. Vreemd, maar wel heel, heel lekker. Ik was vanochtend echt even 2 uur ergens anders. Op een soort vakantie in m’n eigen hoofd. Maar ook m’n lijf deed vrolijk mee, want die werd heerlijk verwarmd door het zonnetje. Alle geluiden en mensen om mij heen waren als gezellige figuranten naar de achtergrond verdwenen. Het was 2 uur lang ‘me, myself & I’. Én een slapende Sol naast mij op de grond.
Hoe die mini-vakantie begon….
Na een hele nacht knuffelen (Sol was behoorlijk onrustig tussen 23.00 uur en 7.00 uur), een ochtendje gezellig ontbijten (ja écht! vanochtend was gezellig!) en een leuke eerste Babboe Bakfietsrit naar de school van Jool & Pippa, ‘doken’ Sol en ik samen het zwembad in.
Sol vindt het babyzwemlesje razend interessant, maar ook razend vermoeiend, dus hij viel na de voeding om 10.00 uur als een blok in slaap. Ik bestelde een koffietje en ging zitten met m’n benen uitgestrekt op de stoel voor me en pakte FLOW magazine erbij. Deze had ik gekocht om tijdens onze vakantie in Duitsland te lezen, maar was er niet aan toegekomen. Dit is echt wel een blad waar je goed voor moet gaan zitten en op moet concentreren, want het vergt een flinke focus. Nou, met dat zitten zat het wel goed, dus kom maar door.
Op vakantie in m’n eigen hoofd
Wat er toen gebeurde is lastig uit te leggen, maar ik zal het toch proberen:
In zoveel teksten vond ik zoveel herkenning en bevestiging, dat de woorden dansjes maakten in m’n hoofd en lijf. Ik werd er zo vrolijk, maar ook positief emotioneel van. Bijvoorbeeld het artikel van Chris Muyres over leven met de dag, het taoïsme en ‘wu wei’:
Ik ben ervan overtuigd dat de maakbaarheidsgedachte mede oorzaak is van de alsmaar toenemende stress, ontevredenheid en frustratie in onze maatschappij. Wu wei gaat over het accepteren dat dingen lopen zoals ze lopen. Genieten van het nu, openstaan voor wat zich aandient, geduld hebben, tevreden zijn met het kleine en niet te veel proberen de wereld of het leven naar je hand te zetten. Dat lijkt mij de enige manier om sporen van geluk te vinden. Geluk is niet iets wat je kunt afdwingen, laat staan dat je het kunt maken.
Met het zonnetje dat mij door de ramen heen verwarmde en mijn Sol die af en toe z’n oogjes opendeed om vervolgens weer verder te slapen, maakte mijn hart sprongetjes en voelden mijn lijf en hoofd als een licht veertje. Hoe zweverig wil je het hebben?! Haha, het klinkt wellicht nogal bizar, maar ik zat ZO keihard te genieten.
Vooral toen ik weer verder las. Eerst een artikel over een dagje alleen op reis in Parijs. Mega inspirerend. Dat wil ik ook. Het fijnste stukje tekst vond ik toen het ging over verwonderen:
Niet alleen is het heerlijk om verwonderd te zijn, verwondering leidt ook tot psychologische groei. Het dwingt onze geest tot aanpassing, tto een herschikking van ons referentiekader. Verwondering houdt onze geest lenig en schudt de kussens van ons brein op.
En toen kwam het artiel van Olivia Gagan over dingen van twee kanten bekijken. Over controle laten vieren. Weer zo’n feestje van herkenning en bevestiging!
Leren omgaan met meerduidigheid, oftewel het vermogen om twee contrasterende ideeën tegelijkertijd in gedachten te houden, heeft me rustiger en gelukkiger gemaakt. Het betekende dat ik de controle moest laten vieren en moest toegeven dat ik niet overal een antwoord op had. Het is een les in nederigheid en die werkt op een vreemde manier bevrijdend.
Als je besluit dat je niet precies hoeft te weten hoe iets of iemand in elkaar steekt, ontstaat er ruimte om je te laten verrassen – of het nu door mensen is of door plekken of door het leven zelf. Als je je openstelt voor verschillende mogelijkheden, interpretaties en uitkomsten, zie je meer, ervaar je meer, voel je meer. Overal zeker van willen zijn is heel menselijk, maar eigenlijk raar. Het kan je ervan weerhouden om relaties aan te gaan, mensen te vertrouwen, je kwetsbaar op te stellen. Het accepteren van onzekerheid is een kwestie van geloven. Niet zozeer op een religieuze manier, maar in de zin van dat je toegeeft dat je niet overal een antwoord op hebt.
En toen was het opeens 12.00 uur. Het zwembad ging sluiten. Ik vertrok -nog steeds zwevend- met Sol en onze spullen naar de douches, waar ik nog lekker doorging met genieten. Sol is DOL op douchen. En op aandacht en die kreeg hij ook genoeg. Alle omaatjes van de aqua aerobics kwamen hem bewonderen en wilden weten hoe het met hem gaat. Zo gezellig!
Nu ik hier op de bank dit zit te typen en de Flow opengeslagen naast me heb liggen, heb ik zin om verder te lezen. Wat een fijn blad! Dat kon ik hiervoor echt niet zeggen, toen vond ik al die artikelen over inzichten nog helemaal niet aan. Het kwam niet binnen, ik begreep het nog niet en het interesseerde mij nog niet genoeg om het te willen begrijpen. Het inzicht wat ik nu zelf heb gekregen is dat ik flinke stappen in mijn persoonlijke ontwikkeling aan het maken ben. Yes! Dat vind ik echt zo gaaf en het smaakt naar heel veel meer. Dus ik ga nu lekker verder lezen in bed. Welterusten alvast!
liefs,
Annette
The Flying Dutch Family 
Gepubliceerd door