Vorige week tikten Sol en ‘m samen aan: de mijlpaal van 6 maanden borstvoeding! Oh my, wat een team zijn wij samen. Het gaat nog steeds zo goed! Ik ben er iedere dag enorm dankbaar voor dat ik dat mee mag maken. Zeker omdat ik heb ervaren dat het ook zo anders kan zijn. Bij beide dochters voelde borstvoeding geven als een moetje. De druk van buitenaf heeft het plezier weinig goeds gedaan. En nu, nu ik voor de geboorte van Sol al heel duidelijk had aangegeven dat ‘we gewoon lekker zouden kijken hoe het zou lopen’, gaat het compleet anders. Duizendmaal relaxter. Niet die druk te hoeven voelen en volledig je eigen gevoel volgen: dat gun ik iedere moeder!
La je nie gek makuh nie
Had iemand mij tijdens de zwangerschap van Jools dit maar gezegd:
“Laat je niet gek maken door de adviezen van andere moeders en zélfs niet door die van deskundigen. Jij weet zelf wat het beste voor jouw lijf en baby is.”
Of dat nou gaat over het geven van borst- of kunstvoeding, de bevalling, de eerste hapjes of weet ik veel welke beslissingen je dient te maken wanneer je mama bent: jouw mening is goud. Luister naar de stemmetje in je hoofd en hart of leer er naar te luisteren. Als jij een sterke mening/voorkeur hebt, dan is het van groots belang om die te laten horen. Zo voorkom je dat je dingen gaat doen waar je eigenlijk helemaal niet achter staat. Want (geloof me) dat ga je doen wanneer je hormonen tot aan het plafond komen en iemand die ervoor geleerd heeft jouw probeert te overtuigen.
Ja, ik liet me gek maken
Pas bij Sol lukte het mij om -op het gebied van borstvoeding geven- voor mezelf op te komen. Tijdens de zwangerschappen van Jools en Pippa was dat niet het geval. Ik liet me overrompelen door waslijsten aan voordelen van borstvoeding. Het zou bijna dom zijn om daar niet voor te kiezen. Bij gesprekken met de verloskundigen kreeg ik ook amper een keus:
Ik neem aan dat je gewoon borstvoeding gaat geven?
En tijdens de kraamweek liet de kraamverzorgster er geen gras over groeien: “Doorzetten moet je nu! Niet opgeven hoor met de borstvoeding.” En dus zette ik 2 keer 3 maanden door.
Mijn lijf, mijn beslissing
Na deze ervaringen was mijn antipathie jegens borstvoeding groot. Ik vond het zelfs super ongemakkelijk wanneer ik andere moeders zag voeden. Het riep vervelende gevoelens op. Je begrijpt dan misschien dat ik tijdens de zwangerschap van Sol heb overwogen om dit keer niet eens te starten met borstvoeding. Maar toch ging er verder in de zwangerschap een raampje openstaan. Ik zou het allemaal maar gewoon laten gebeuren en wel zien hoe het gevoel erover na de bevalling zou zijn. Ik gaf aan dat ik niet wilde dat verpleegsters of lactatiekundigen zich ermee zouden bemoeien. Mijn lijf, mijn beslissing.
Geen keus vooraf, was de beste keuze ooit
En juist daardoor, door het lekker op z’n beloop te laten gaan, waren die eerste momenten met Sol mega relaxed. Toen hij op onze kamer in het ziekenhuis bij me werd gelegd, lag er helemaal geen focus op borstvoeding, maar gebeurde het heel natuurlijk. Hij leek gelijk te weten wat hij wilde: bij mama drinken aan de borst. Dat ging vanaf dat eerste moment super goed en dat gaat het nu, een half jaar later, nog steeds. Onze borstvoedingsmomenten zijn een heerlijk feestje: iedere dag weer! Nu ik weer aan het werk ben, geef ik nog de ochtend- en avondvoeding. Ben heel blij dat dat lukt en er nog genoeg productie is.
Kolven op het werk
Het komt regelmatig voor dat ik al naar mijn werk vertrokken ben, als Sol nog wakker moet worden. De ochtendvoeding missen we dan samen. Gelukkig heb ik een fijne plek om te kolven op m’n werk. Een kamertje die van binnen op slot kan met een keukenblok, koelkast, tafeltje en een lekkere stoel. Super goed geregeld!
Hopelijk kunnen we dit de komende tijd nog volhouden. Aan stoppen denk ik nog niet, want het gaat juist zo goed. Net als hoe ik erin stond voordat we aan dit avontuur begonnen, zo is het nog steeds: we zien het wel. Geen druk, gewoon m’n gevoel volgen.
En dat, lieve mensen, dat wens ik iedere moeder (to be) toe.
liefs,
Annette
The Flying Dutch Family 
Gepubliceerd door