Och jongens (Pippa zou zeggen: jommens), ik loop er al 4 dagen bij als Ma Flodder. Ik zie er echt, maar dan ook echt niet uit. En het is maar goed dat er geen geurfunctie op je telefoon of laptop zit, want erg fris ruik ik niet. Echt, écht: morgen zal ik ervoor zorgen dat ik er weer een beetje toonbaar uitzie voor de buiten-, uhhhh binnenwereld. Echt. Écht.
Heerlijk hoor, dat kloffie. Maar ik word er wel een beetje extra duf en muf van. Het werkt niet heel energiek voor m’n brein om rond te sloffen (letterlijk) in m’n joggingbroek, slaapshirt en m’n zondagochtendtrui. En die energie heb ik juist nu zo nodig. Ieder beetje helpt, dus hopelijk gaat m’n frisse look voor een goede boost zorgen morgen. Want ja: morgen weer een dag thuis werken en mama zijn tegelijk. It ain’t easy, maar het wordt wel een stuk makkelijker voor mij gemaakt dankzij m’n allerliefste lief die van mij een medaille verdiend. Hij is zelfs al met alle kids op schoolreisje geweest. OCH: LIEFDE!!!! Ook hij heeft werk te doen (als Corona-proof digi fysio), maar zorgt ervoor dat hij de kinderen bezighoudt en verzorgt wanneer ik boven in ons rommelkamertje probeer 8 klassen les te geven. En wanneer hij gaat bellen met een patient, dan grijp ik gauw Sol uit z’n armen zodat hij rustig de tijd kan nemen om iemand op afstand te helpen met een lichamelijk probleem.
Samen kunnen wij dit. Als we dit samen kunnen, kunnen we alles.
Maar jeetje, jongens. Ik ben nog nooit zo toe geweest aan weekend. Dan kunnen we lekker in ons kloffie op de bank hangen.
Liefs,
Annette
Gepubliceerd door